-Promise-N.H Fanfiction

Με εσωσε.

"Είμαι παντού γύρω σου..Δεν πιστεύω να με ξέχασες"
Τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα και το σαγόνι μου "πέφτει" στο πάτωμα..
Τι στο καλό?
Ποιός μπορεί να είναι?
Έχω πολλούς φίλους από το σχολείο που κάνουν συνέχεια φάρσες αλλά σε εμένα είναι πρώτη φορά..
Η ώρα είναι 3:00 και παίρνω τηλέφωνο την Alice και της λέω πως θα πάω από έκει..
Αφού είμαι ήδη ντυμένη βάζω το μπουφάν μου,τα converse μου,κλειδιά και έτοιμη..
Κλείνω την πόρτα και περπατάω με σκοπό να πάω στην κολλητή μου..
Στη διαδρομή νιώθω κάποιον να με ακολουθεί..
Γυρνάω πίσω να δω,αλλά δεν είναι κανένας..
Μάλλον θα κάνω λάθος..
Συνεχίζω να περπατάω και τότε κάποιος μου πιάνει το χέρι και με σπρώχνει στον τοίχο..
Δεν μπορώ να δω το πρόσωπό του..φοράει κουκούλα..Γαμώτο.
Πλησιάζει το αυτί μου και η ανάσα του χτυπάει στο λαιμό μου..
Αυτομάτως κλείνω τα μάτια μου και τον ακούω να ψυθιρίζει.
Α(Αγνωστος):"Oh Jessica, δεν με θυμάσαι? Σου είπα πως θα γυρίσω."
Ανοίγω τα μάτια μου,κοιτάζω τριγύρω,μα δεν είναι κανείς..
Οκέυ,τώρα αρχίζω να φοβάμαι..
Θα μπορούσε να είναι ο..Oh Θεέ μου..
Αλλά δεν γίνεται αυτό..Μετά από 11 χρόνια σίγουρα θα με έχει ξεχάσει..
Συνεχίζω τη διαδρομή μου κανονικά ρίχνοντας μερικές ματιές τριγύρω..
Επιτέλους έφτασα..
Χτυπάω το κουδούνι και σε δευτερόλεπτα μου έχει ανοίξει και τρέχει πάνω μου και με κάνει μια σφιχτή αγγαλιά..
Α:"Μου έλειψες" Φωνάζει ενώ χοροπηδάει πάνω κάτω..
Ε:"Κι εμένα" Της λέω ενώ της κάνω αλλή μια σφιχτή αγγαλιά..
Αποφασίζουμε να δούμε ταινία,το "The fault in our stars" έχω ακούσει λως είναι πολύ ωραία ταινία..
Στην διάρκεια της ταινίας νιώθω τα βλέφαρά μου βαριά..με αποτέλεσμα να με πάρει ο ύπνος..

"Οο Jessi..Εξαιτίας μου είσαι έτσι? Τι κρίμα..Γιατί εγώ έχω προχωρίσει στη ζωή μου..Δεν έμεινα κολλημένος σε εσένα..Εσύ ομώς..Οο Jessi δες τον εαυτό σου στον καθρέφτη..Έχεις τα χάλια σου..Είσαι τόσο γελοία..Είσαι τόσο ανήμπορη..Είσαι τόσο αδύναμη..Το μόνο που ξέρεις να κάνεις είναι να κλαις..Για εμένα είναι διασκεδαστικό όμως..Μου αρέσει να υποφέρεις..Είσαι αστεία όταν πονάς..Αντίο Jessi."μου λέει και τον ακούω να γελάει αταμάτητα ακόμη κι αν έχει χαθεί μπροστά από τα μάτια μου..
Παραδεισένια μάτια..
Ροζουλί χείλη..
Πρόσωπο αγγέλου..
Μα καρδιά διαόλου..
Ναι αυτό είναι..

Ξυπνάω από τις φωνές της Alice..
Ιδρωμένη και τα καυτά δάκρυα τρέχουν στο πρόσωπό μου..
Ε:"Ει-είμαι καλά..Φε-φέρε μου ένα ποτήρι νε-νερό."Της λέω και φεύγει τρέχοντας από το δωμάτιο..
Επιστρέφει με το νερό που ζήτησα..
Ε:"Alice μου δεν θέλω να μιλήσω γι'αυτό.."
Α:"Πάλι εφιάλτης έτσι?"
Ε:"Ναι,αλλά αυτή τη φορά διαφορετικός.."
Α:"Τι εννοείς?"
Ε:"Alice..Αυτή τη φορά δεν τον είδα μικρό.Τον είδα μεγαλύτερο..Στην ηλικία μου..Δεν ξέρω πως έγινε αυτό..Εννοώ..δεν τον έχω δει ποτέ μεγαλύτερο..δεν ξέρω καν πως είναι και τώρα.."
λέω και τα δάκρυα κάνουν την εμφάνισή τους για ακόμη μια φορά..
Η ώρα είναι 7:00 και έτσι αποφασίζουμε να ετοιμαστούμε για το πάρτυ.
Η Alice μου αναλαμβάνει την εμφάνισή μου και ξεκινάει να μου ισιώνει τα μαλλιά..
Μόλις τελείωνει με τα μαλλιά μου,σειρά έχει το βάψιμο..
Μου βάζει λίγο make-up,μου βάζει μάσκαρα οι ήδη μεγάλες βλεφαρίδες μου να γίνουν ακόμη πιο μεγάλες και έντονες..
Τέλος μου βάζει ένα απαλό κόκκινο κραγιόν..
Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και απλά.
Ε:"Ουαου.Εγώ είμαι αυτή?Σε ευχαριστώ πάρα πολύ"Της λέω και την αγγαλιάζω.
Πηγαίνει προς την ντουλάπα και βγάζει ένα μαύρο φόρεμα όχι και τόσο κοντό που στη μέση είναι στενό και έχει δανδέλα ενώ από κάτω είναι αεράτο.Αφού την ευχαρίστησα για ακόμη μία φορά το φόρεσα,έβαλα τις μαύρες γόβες μου,έβαλα λίγο άρωμα και κατέβηκα κάτω και περίμενα την Alice..
Άκουσα βήματα από τα σκαλιά και γύρισα να την δω.
Ε:"Είσαι πανέμορφη"
Α:"Αστα αυτά τώρα και πάμε"μου λέει και βγαίνουμε από το σπίτι.
Μόλις φτάσαμε..Μπαίνουμε μέσα και καθόμαστε σε ένα τραπέζι..
Μέτα από.πολύ ώρα την ενημερώνω πως θέλω να πάω στο μπάνιο..
Έτσι όπως προχωρούσα έπεσα πάνω σε κάποιον..
Δεν μπήκα στον κόπο να δω ποιός είναι και ψέλισσα ένα απλό συγνώμη..
Πριν μπω στις γυναικίες τουαλέτες κάποιος με τραβάει και με κολάει στον τοίχο..Είναι ο μαλάκας του σχολείου..
Γιατί σε εμένα..
"Που πας μικρή?"
Ε:"1ον.Μικρό είναι το μάτι σου και 2ον.πάντως όχι σε εσένα μαλάκα" του λέω με ένα ειρωνικό χαμόγελο.
"Oh μωρό μου..Μη νευριάζεις..Θα σου αρέσει.."μου λέει και μου πιάνει τα χέρια μου και κολάει πάνω μου με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κουνηθώ..
Φωνάζω και χτυπιέμαι αλλά αυτός συνεχίζει να με αγνοεί και με φιλάει στο λαιμό και μου πιάνει τα μπούτια..
Προσπαθώ να κουνηθώ αλλά δεν μπορώ.
Τι επόμενο δευτερόλεπτο βρίσκεται στο πάτωμα και από πάνω του είναι ο..ο τύπος με την κουκούλα?
Μόλις με βλέπει σταματάει σηκώνεται από πάνω του και αφού μου ρίχνει άλλη μια ματιά φεύγει κι εγω μένω μόνη μου στο μπάνιο με αυτό το μαλάκα..
Πάλι δεν είδα το πρόσωπό του..
Αλλά τα μάτια του..Κάπου τα έχω ξαναδεί αυτά τα μάτια..
Κάτι μου θυμή- Στο όνειρό μου..Ναι στο όνειρό μου..
Αυτά τα μάτια ήταν στο όνειρό μου..
Μα..Πρέπει να τον ευχαριστήσω..
Με έσωσε.