back to beginning (sequel anh) (One Direction~Louis Tomlinson) #2

004- zijn ze dood?

Haaaaaaii,

Geniet van het hoofdstuk!

______________________________________________________________________________

Sophie's POV

Als ik naar boven kom, hoor ik gestommel uit de kamer van Harry. Eigenlijk moet ik Harry en Puk zeggen. Ze is meer hier dan ergens anders. Niet vervelend of zo, nee het is heel gezellig. Het gestommel stopt. Puk zou wel weer wat gezocht hebben. Ik loop naar m'n kamer en kruip in bed. Ik hoor weer voetstappen op de trap en daarna stemmen. Louis en Harry. Ik sluit me ogen en laat me nee slepen naar dromenland.

Ik loop naar beneden. Ik loop de keuken binnen, het gesprek valt stil. Oké, dat is raar. Het is ook raar dat Harry en Puk niet aan tafel zitten. Dat Louis er niet is, is meestal zo. "Waar zijn Harry en Puk?" besluit ik te vragen. "Slapen nog." Ik knik en ga tussen Niall en Zayn in zitten.

"Zullen we ze gaan wakker maken?" Liam kijkt me met pretoogjes aan. Hoe zo verstandig. Ik knik. "Jeej." Liam staat op en trekt mij mee.

"Als ze nog slapen, hoe gaan we ze wakker maken dan?" fluister ik naar Liam als we voor de deur van Harry's kamer staan. "We gaan gewoon op hun bed springen." "We kunnen ook de rest vragen of ze de wake-up song willen zingen." Liam kijkt me aan. "Neh." Ik wil lachen maar Liam drukt zijn hand voor mijn mond. Ik probeer hem een boze blik te geven, maar Liam haalt z'n hand al weer weg. "Gaan we dan?" fluistert Liam. Ik knik. Liam opent voorzichtig de deur. Hij loopt de kamer binnen. Ik loop achter hem aan, tot dat ik tegen hem aan bots. Liam draait zich om en duwt me de kamer uit. "Dit kan je beter niet zien." Liam duwt me nog een keer en ik sta op de gang. Hij slaat de deur dicht, maar ik kan net lang genoeg naar binnen kijken, om 2 levenloze lichamen naast elkaar te zien liggen.

Oké Sophie, ze zijn niet dood. Herhaal ik in m'n hoofd. Waarom lagen ze dan niet zoals normaal in elkaar verstrengeld? Daar zijn verschillende verklaringen voor. Zo ijsbeer ik door mijn kamer. Ik hoor dat ik een sms krijg en pak mijn mobiel uit m'n broekzak. • Louis, Puk en Harry waren nog maar het begin! Wacht maar af • De kamer begint te draaien, ik hoor een deur open gaan. Dan raak ik de grond en word alles zwart.

"Jongens, als ze weer bijkomt. Is dit dan niet een beetje te druk voor haar?" hoor ik iemand zeggen. Ik denk Zayn. "Klopt, Niall, Alexa jullie blijven hier." Ik hoor voetstappen weglopen. Wat is er gebeurd? Harry, Puk, sms. Owh...... Volgens mij ben ik flauw gevallen. Ik voel het bed naast me inzakken, iemand is naast me gaan zitten. "Wat is er eigenlijk gebeurd?" hoor ik een stem verder weg zeggen. Een vrouwelijke stem. Niall zit dus. "Ze wilden Harry en Puk wekken, maar Liam zag hun bewusteloos liggen, Sophie ook. Toen ik bij haar wilde gaan kijken viel ze neer." Ik hoor iemand zuchten en daarna iemand op staan. Het moet Alexa wel zijn, Niall strijkt met zijn hand over mij haar. "Wat ga je doen?" Niall is verbaasd. "Ni, het is niet moeilijk te verbergen als je alleen wilt zijn." Ik hoor Niall zuchten en een deur die word geopend en daarna weer gesloten.

Ik hoor Niall weer zuchten. "Soof, ik weet het." Ik zucht zacht en open m'n ogen. Niall glimlacht naar me en drukt een kus op m'n voorhoofd. "Laat me nooit meer zo schrikken, oké?" "Ik zal het proberen." Niall grinnikt zacht. "Wat was er eigenlijk?" Ik kijk om me heen en zie me mobiel niet. "Waar is m'n iPhone?" Niall haalt hem uit zijn zak. Barst! Er zit een barst op het scherm. Dat los ik later wel op. Ik open de sms en laat hem aan Niall lezen. Als hij dat heeft gedaan kijkt hij me aan. "Dit meent ie niet?" Ik knik van wel. "Nu snap ik het." Ik grinnik licht om Niall's zin en kom overeind. Binnen een paar seconden voel ik Niall's arm om me heen. "Wat bedoelt hij met Louis?" fluiter ik zacht, als ik mijn armen ook om hem heen sla. "Geen idee Sophie." fluistert Niall terug. "Wat is er daarna eigenlijk gebeurt?" fluister ik weer vragend. Niall zucht. "Ik heb je in je bed gelegd, Liam had de ambulance al gebeld en die hebben Harry en Puk mee genomen. Jij kon ieder moment wakker worden. Dat heeft nog 4 uur geduurd." Niall haalt zijn armen weg, waardoor ik het ook moet doen. Zachtjes duwt hij me weer naar achter tot dat ik lig. Ik voel een sterke hoofdpijn opkomen, maar ik moet nog een ding vragen. "Wat is er met Puk en Harry?" "Soort van vergiftiging, ze zijn bewusteloos kunnen ook ieder moment wakker worden." De rest hoor ik niet meer. Mijn hoofdpijn is te sterk. Zonder dat ik het door heb, word alles zwart om me heen. Alleen ben ik dit keer op weg naar dromenland.

Louis' POV

~~ briefje ~~

Zorg ervoor dat ze zich weer gaat snijden.

~~ einde briefje ~~

Dat is het enige wat er staat, ik wil het niet, maar als ik het niet doe is dit het einde van One Direction, Sophie en onze vriendinnen. Ik zucht zacht. Harry en Puk die al vergiftigd zijn. Wat ik ook al moest doen. Harry vermoord me, als dat niet al eerder gebeurd. Hoe moet ik er voor zorgen dat ze weer gaat snijden? Waarom eigenlijk? Waarom heeft hij mij uitgekozen om dit te doen? Waarom? Er spookt van alles door mijn hoofd. Ik weeg m'n kansen af. Ik heb beveiliging, als ik het niet doe beschermen hun me wel, maar haar vader kan ook wel weer een of ander plannetje verzinnen. Ik zal m'n best doen. De rest zo min mogelijk kwetsen en toch doen wat hij van me vraagt.

Ik word opgeschrikt van een klop op de deur, die daarna open wordt gegooid. "Dat je ruzie maakt met Sophie oké, maar dat je Harry en Puk bijna in coma helpt." Liam staart me woedend aan. Ik wil antwoorden, maar hij ziet de brief op m'n bed al. Ik haal hem weg en leg hem onder m'n kussen. "Wat is dat?" Ik ga op m'n bed zitten. "Niks." Liam wilt iets zeggen, maar komt dan naast me zitten. "Louis, er is iets met je. We willen je helpen." "Je kan me niet helpen!" Ik sta op en kijk Liam fel aan. Voor ik het doorheb, gaat zijn hand in een snelle beweging naar het kussen en heeft hij de brief te pakken. "Dat is niet voor jou!" Ik probeer hem af te pakken, maar Liam heeft het al gelezen. "Wie is ze?" "Wie denk je!" Liam's mond valt open. "Jij wilt dit niet." "Klopt." Ik ga laat me weer op het bed zakken en voel een arm om me schouders. "Vertel wat er is gebeurd?" "Ik wil gewoon dat alles weet word zoals eerst. Toen ik nog geen ruzie had, niemand me dwong om mensen pijn te doen en ik mijn beste vriend niet moest vermoorden." "Je moest hem vermoorden?" Ik knik. "Ik kon het niet. Dus toen heb ik maar gedaan alsof ze dood waren, maar ze leven toch nog?" Ik kijk Liam hoopvol aan. "Ze zijn oké. Als alles goed is, mogen ze morgen naar huis." Ik zucht opgelucht. "Harry haat me of niet?" Ik kijk weg. "Nee, Puk wel. Leg dit uit en ze vergeeft het je." "Ik wil het wel uitleggen, maar dat mag niet. Dat betekent het einde van, Sophie, onze vriendinnen en One Direction." "Harry weet het al, hè?" "Waarom denk je dat ik hem moest vermoorden!" Liam staat op en sluit de gordijnen. "En nu ga je uitleggen wat er aan de hand is!" Ik kijk hem aan en schud nee. "Als ik het doe moet ik jou ook vermoorden." "Ik weet de helft toch al, dus het maakt niet meer uit." Ik zucht en geef toe.

"Ik kwam terug van m'n date," begin ik. "Jij date?" "Nog niks officieel." Liam knikt en wilt duidelijk dat ik verder vertel. "Ik liep door de straat, tot ik een steegje in getrokken werd. Toen stond ik dus oog in oog met Sophie's vader. Die dwingt me vanaf dat moment." Ik bijt op mijn onderlip, tot dat ik bloed proef. "Dus jij wordt gedwongen om met Sophie ruzie te maken, ons te vermoorden en haar zover te krijgen voor zelfmoord." vat Liam samen. Ik knik. Hij zucht. "Laten we eerst maar-" Liam wordt onderbroken, door voetstappen die wegrennen. "Sophie." mompel ik. "Kan niet. Die is flauwgevallen en slaapt nu." "Blijkbaar niet." Liam mompelt wat en zegt dan dat het inderdaad wel kan. "Ik ga bij haar kijken." Liam loopt naar de deur. Ik sta op en loop richting de trap. "Wat ga jij doen?" "Weet ik niet. Ik moet gewoon even alleen zijn." Liam knikt en klopt dan op Sophie's deur. Ik ren de trap af en naar naar buiten. Dit hou ik niet lang vol.

Sophie's POV

Ik wist het. Ik ren mijn eigen kamer binnen en laat me op het bed vallen. Ik begin zacht te snikken en rol me op tot een bolletje. Waarom moet mijn vader altijd alles verpesten? Ik word opgeschrikt door een klop op de deur, die dan open gaat. "Soof," hoor ik Liam's stem zeggen. Gevolgd door een hand op m'n rug. "Het komt wel goed." mompelt Liam. Ik kom overeind en Liam trekt me dicht tegen zich aan. "Het komt wel goed." fluistert Liam in m'n oor. "Het komt niet goed." fluister ik terug. "Waarom dan niet?" "Omdat mijn vader alles in de weg zit." In een keer is al m'n verdriet verdwenen, het heeft plaats gemaakt voor woede. Liam heeft het ook door. "Soof, je bereikt toch niks. Wat wil je gaan doen?" "Weet ik veel." Liam trekt me op zijn schoot en ik verstop mijn gezicht in zijn shirt. "Het komt allemaal wel goed. Geloof me." Dat probeer ik Liam, dat probeer ik al de hele tijd.

______________________________________________________________________________

Het schrijven van dit hoofdstuk duurde iets langer dan verwacht.

Ik had gezegd (eigenlijk geschreven) dat ik neer zou zetten wat @NaomieNgadi had geplaatst. Nou dat is;

missschien omdat hij denkt dat ze in gevaar is door nog altijd om te gaan met Ty en Hillary.Of heeft hij haar vader gezien??

Ze zat het dichtst bij de waarheid.

Ik heb niks meer te zeggen..........

X