UĞULTU II -Sil Baştan

UĞULTU II [Bölüm I]

Bazen geri dönüşü olmayan hatalar yaparız ve bu hataları yapmak basit olurken bedeli ağır olur.
İşte! Onlarda yaptıkları hataların bedelini ödeyeceklerdi, ödüyorlardı da.

Karanlık sokağı aydınlatan lamba bir yanıp bir sönüyordu. Olivia hızlı adımlarla yürürken içinden de dua ediyordu.

Tanrım lütfen bir an önce eve varayım.

Gezmek için dışarı çıkmıştı ama fazla oyalanmıştı. Şimdi ise sokakta hiç kimse yoktu. Yalnızca kendi ayak sesi ve birkaç kedinin miyavlaması duyuluyordu.

O dükkanda fazla durmamalıydın Olivia. Aptalsın kızım. Saatin kaç olduğuna nasıl bakmazsın? Üstelik buraların akşamları ne kadar sessiz, ıssız olduğunu biliyordun.

Adımları daha da hızlanırken bir kaç çıtırdı duydu. İçinden her ne kadar kedilerin sesi olmalı bu desede kendisini kandırıyordu. Derin bir nefes alıp veriyordu ki , nefesini kesecek bir şey oldu!

Az önce hıphızlı bir şey önünden geçmişti! Hayır bu sadece beyninin oyunu .. Bu kez bir kaç saniyeliğine gözünü yumdu. Sokak lambasının onu yarı yolda bırakmamasını dua etti. Tahminince evine yarım saatlik yol kalmıştı. Neden taksi durağı dükkanı bu saatte kapatmıştı ki. Ah! Şimdiyeli evindeydi bile.

Sokağı döndüğünde evine 20 dakikalık bir mesafe uzaklığındaydı.

Eve gideceğim, güzel bir duş alacağım ve uyuyacağım..

Bu onun yöntemiydi. Ne zaman panik olsa, ne zaman korksa kendini böyle teselli ederdi. Kendisini kandırırdı. Oysaki gerçekleri adı gibi bilirdi Olivia.

Bir elini çantasının kulpunu sıkıca tutarken diğer eli de cebinde yumruk şeklindeydi.
Her ne kadar adımlarını hızlandırsa da arkadaki sesin sahibi de hızlanıyordu. Bir defa daha önünden bir şey geçti. Evet! Artık emindi! Ve az sonra başına geleceklerinden habersizdi Olivia.

Önünü kesen biri yüzünden sıçrayarak durdu Olivia. Korkak bakışlarla kirpiklerinin altından bakarken , karşısında şapkası yüzünden yüzü gözükmeyen bir genç duruyordu.

"Korkuttum sizi sanırım küçük hanım."

Sesi alay eder gibi çıkmıştı. Yaşını az çok tahmin edebilmişti Olivia . En fazla 20 yaşındaydı.

"Şey.. Bir anda öyle önüme çıkınca.. Yani ben .. " Olivia'nın panik olması daha da hoşuna gitmişti gencin.

"Beklemiyordum.." dedi doğru kelimeyi bularak Olivia.

Bir kahkaha sesi duyuldu. Olivia gencin ne yapmak istediğinden emin değildi.

"Bu saatte , bu yolda ne işiniz var acaba? Bilirsiniz.." diyerek kulağına eğildi Olivia'nın.

"Bu saatte buralar tehlikelidir." Son kelimeye vurgu yapması daha da panik etmişti Olivia'yı.

Mantıklı davranmalısın Olivia. Korktuğunu belli etme. Soğukkanlı ol kızım.

Bakışlarını gence çevirdi Olivia.

"İzninizle. Evime gideceğim." Dedi ve sol omzunu gencin omzuna vurarak geçti. Bu hareketi gencin ikinci kahkahasının atma sebebi olmuştu.
Birden bileğini tuttu Olivia'nın ve onun durmasını sağladı. Çünkü ortada yarım kalmış sözler vardı.

"Gidebileceğine kim izin verdi?"

"Senden kim izin aldı?"

"Hey! Bakıyorum da denildiği gibi varmışsın . Şu meşhur Olivia O'bian! Ama ne yazık ki güzelim. Benim oyunum, benim kurallarım." Olivia duydukları karşısında tüm kanının çekildiğini hissediyordu.