Μια συγκατοίκηση άνω-κάτω

"Γιατί χαμογελάς σαν χαζοχαρούμενο;"

Ξυπνησα το επόμενο πρωι με τα μυνήματα που μου έστελνε η Έμμα.

Γρήγορα έλα , θα πουν πιο σόλο νίκησε σε λίγο.

Κοιμασαι; ΞΎΠΝΑΑΑ

ΞΥΠΝΑ ΘΑ ΤΟ ΧΑΣΕΙΣΣ

ΠΗΡΑ ΤΟ ΣΟΛΟ!!!!! ΟΥΥΥ!!!!!! ΤΕΛΕΙΑ!!!!!!!!!!!!!

Μόλις είδα το τελευταιο μύνημα την πήρα αμέσως τηλέφωνο.

"Το πήρα!!" φώναξε μόλις το σήκωσε.

"Συγχαρητήρια! Το αξιζες!"είπα λίγο απογοητευμένη. Ήμουν χαρούμενη για την Έμμα αλλα νόμιζα πως είχα χορεψει καλά. Μάλλον η μέρα έφταιγε..

"Ευχαριστώ! Υπάρχει και του χρονου. Δεν νομιζω να είσαι λυπημένη;"

"Όχι! Το αξιζες!"

"Ιχχ πρεπει να βρω χορογραφία!"

"Λοιπόν μην αγχωνεσαι. Πάρε αναπνοές και ηρέμησε!" της πρότεινα.

"Εντάξει. Τα λέμε!"

"Μπαιι" της είπα και το εκλεισα.

Σηκώθηκα απο το κρεβάτι και πήγα στη κουζίνα. Κοίταξα προσεκτικά τρυγιρω για τον Ντίλαν και παλι καλά δεν ηταν εκεί.

Έβαλα φρυγανιες να ψυνονται για να φάω και λίγο καφέ.

Ήθελα να ξεχάσω τις προηγούμενες μέρες και νομιζω οτι μέχρι τώρα τα καταφερνω μια χαρά.

Τοτε χτύπησε το κινητό μου με το 'All Of Me ' και κατάλαβα πως ηταν ο Μπραντ. Ξέχασα να αλλάξω τον ήχο κλήσης.

"Ναι;" είπα κάπως αμήχανα.

"Γειαα" είπε με τον συνηθισμένο τόνο της φωνής του.

"Πως... Πάει;" είπα για να σπάσω τον πάγο.

"Εμ ήθελα να σου πω χρονια για χθες... Δεν πρόλαβα να σε πάρω ήμουν απασχολημένος"

"Α ευχαριστώ" είπα καθώς εβγαζα τις φρυγανιες απο τη φρυγανιερα.

"Έχεις χαιρετίσματα απ όλος εδώ."

"Ααα.. Επείσης πες τους!" είπα κάπως χαρούμενη. Με θυμήθηκαν όλοι εκεί. Πως κι έτσι;

"Λοιπον..." είπε αμήχανα.

"Λοιπον.... Τα λέμε" του είπα.

"Αντίο" είπε και το έκλεισε.

Καθησα στο τραπεζάκι να φάω τις φρυγανιες μου. Τοτε ξύπνησε και ο Ντίλαν. Αγριοξυπνημενος γιατί είχε μια φατσα θυμωμένη.