HÜZÜN SATIRLARI

HİSLERİM

Insan bazen ne ileri ne geri tek bir adim dahi atamaz, ne yapacağını bilemez ya...
Hayatım işte böyle ,kaderin kıskacına sıkışmış durumda.
Ne yapacağımı, nasıl davranacagimi bilemiyorum. Hatalarım hayallerimin önüne geçmek yerine, sebebini bilmediğim bir şekilde daha da çok kamçılıyor beni .
Yenik başladığım bir yarışın mücadelesini sürdürmek niye??
Bu kaybetmeyi hazmedememek değil, kaybetmeye alışmak sadece.
Bazen kendimi dünya yıkılmış ve altında kalmış gibi hissediyorum.
En garibi de acilardan oluşan o molozlarin altından kalkmak gelmiyor içimden.
Derin bir boşlukta buluyorum  kendimi...
Kitaplara sığınıyorum.Ama....
Onlar da avutmuyor beni.
Hiç birini hikayemin yerine koyamiyorum.
Roman gibi yaşamak istediğim hayatım, kötü sonla biten masallara benziyor hep...Çirkin Cadılar büyü yapıyor mutluluklarima.
Aslında o kadar da calkantili biri değildi içimdeki 'BEN'.Sadece yanlış kutucukları isaretlemisti hayatta.
Ve yanlışları elindeki doğrularıni da alıp götürdü işte...
Geceleri uykuyu almam yanıma. Benim işim gözlerimi alev alev yakan,başımı depremler oluyormuscasina zonklatan uykusuzlukla.
Tüm bunların arasında anıları getiriyorum aklıma.
Fakat onlar da katran karası...
Suskunluğun o çıplak halinden kurtulup haykırmak geliyor içimden
Lakin kelimeler yine kifayetsiz, yine anlamını yitirmiş...
Anlıyor herseyi artık bir bir hislerim
Anlıyor ki mutluluk çoktan göçüp gitmiş...