Kötü Çocuk III

10

☯

"Bir, iki, üç... Nefes al... Dört, beş, altı...Nefes... Yedi, sekiz, dokuz... Nefes..."

"Yeter!"

Caner'i susturduktan sonra kendimi halı sahanın üstüne bıraktım. Maç yapacaktık mekik çekmeme ne gerek vardı ki? Bana işkence çektirmek hoşuna gidiyordu sadece.

"Kızı rahat bırak Caner."

Çocuklar benimle dalga geçerken Semih ve takımı aklıma geldi. Onlar genelde benimle uğraşırdı ama bu çocuklar temas yapmaktan özenle kaçınıyorlardı. Kendi hallerindeydiler. Birkaçı birbirleriyle şakalaşırken Caner yanıma oturup "Kolay pes ettin."dedi.

"Mekik konumuz değil."

Yattığım yerden doğrulup oturduktan sonra bağdaş kurdum. Karnım yanıyordu resmen. Hava da oldukça soğuktu. Bu havada maç yapacak kadar sorunlu erkekler içinde ne aradığımı düşünüyordum. Eve gidip ders çalışmam gerekiyordu. Annem iki kez arayıp kontrol etmeseydi çoktan vazgeçmiştim. Bu liste konusunda oldukça ciddiydi.

"Futbolda iddialıyım diyorsun."

Caner'in çarpık gülümsemesine bakıp bakışlarımı kaçırdıktan sonra "Bacaklarını kırmada iddialıyım."dedim.

"Çok isterim."

Kafamı çevirip ona baktığımda gülümsüyordu.

"Bilirsin sen şu merhametli insanlardansın. Bacağımı kırarsan bana bakmaya gelirsin."diye açıklama yaptığında bakışlarım ister istemez boynuna kaydı. Cidden oradaydı.

"Ben çok özür dilerim. Sen iyi birisin Caner, benim yüzümden karıştığın o kavga için çok üzgünüm."

"Böyle yap diye onu söylemedim. Bacağımı istediğin gibi kırabilirsin. Bakmak zorunda değilsin." Dikkatimi dağıtmaya çalışmayı hiç beceremiyordu. Sabun kokusu etrafımı sararken sıcaklığı beni ısıtmıştı.

O ve ben bu durumda olmasaydık, Meriç ile hiç tanışmasaydım ve belki normal tanışsaydık... Arkadaş olabilirdik. Daha yakın ama bu durum beni şu an rahatsız ediyordu.

"Kalk hadi! Maç başlayacak."

Evet, maç! Vakit futbol vaktiydi. Düşünme vakti değil! 

Yalnız...

Futbol kurallarını bilmeyerek futbol oynamaya çalışmak korkunçtu!

Bu işte bir terslik var kimse neden yoluma çıkmıyor diye düşünüp, sonra boş verip topu kaleye yollamak ve gol diye bağırmak ve sonuç olarak onun 'ofsayt' adı verilen bir sebepten gol olmadığını duymak daha da korkunçtu! Rezil olmak tamda buydu!

Üstelik tribünlerde babam ve Meriç yan yana otururken bunu yaşamak daha da kötüydü.

Meriç ve babam yan yana!

Evet ikisi de yan yana oturmuş beni izliyordu. Onları birbirlerinden uzaklaştıran ben, onları birleştiren yine ben.

Sonuç olarak ilk yarım saat bittiğinde ben de bitmiştim. Berbattım. Terden saçlarım yüzüme yapışmıştı. Toka enseme doğru kaymıştı. Yüzümün mor rengine döndüğüne emindim. Kısaca faciaydım.

"Süperdin cici kız."

Caner yanıma doğru gelip benimle dalga geçerken gözlerimi devirip "Tek kelime duymak istemiyorum."dedim. Babama üstümü değiştireceğimi işaret ederken Meriç'i yanında göremeyince etrafa bakındım ama yoktu. İki arada bir derede gözden kaybolmuştu. Bu işime geliyordu çünkü beni bu halde görmesini istemiyordum.