WANTED MOMMY

Kabanata 7

Written By: Jeianneyvehalili

******

GAIL'S POV

Nandito na kami sa office ni ma'am faraon pero until now, kinakabahan pa'rin ako. umupo na siya sa tapat ko habang naka'tingin ng direcho sa mga mata ko.

"You are a good employee, and also a perfect nurse in our department. marami kang pasyenteng bata na gustong-gusto ka kausap. and i'm lucky to have you in my deparment. but.. i'm sorry to tell you. i need to ahm..  mag'bawas ng employees and ikaw yung napili ko na tanggalin."-ma'am. halos mang'hina ako sa sinabi niya. ano raw? tama ba ako ng rinig? o baka akala ko lang? nag'simula ng sumikip yung dibdib ko.

"N-nagjo-joke po ba kayo ma'am? h-hindi po kasi magandang biro eh."-sabi ko. halos manginig yung labi ko. nakakawala ng lakas. bakit biglaan? akala ko ba GOOD EMPLOYEE ako?

"I'im serious gail. mga bago lang employees natin hindi ba? hindi ko muna sila pwedeng tanggalin. parang... give chance to others ganun."-sabi niya. napa'yuko ako. nang'hihina talaga ako. bakit ganito? sunod-sunod naman yung problemang duma'rating.

"I'm sorry gail. hayaan mo you're free to come back anytime. pag may mga kusang nag'resign. or if ever na nag'tanggal ako."-sabi niya. hindi ko na pinigilang tumulo yung mga luha ko. ngumiti naman ako ng mapait tyaka siya tinignan.

"Napaka'unfair niyo naman po ma'am. ginawa ko naman po lahat sa trabahong ito ah? b..bakit po ganito? h..halos unahin ko na nga po yung mga pasyente ko, than to my own parents. g-grabe naman ma'am. sukatan niyo po ba yung kung gaano na katagal? h-hindi ko po ito inexpect sa inyo ma'am. a-akala ko totoong favorite niyo ako. pero hindi pala. thank you nalang po sa lahat ma'am."-sabi ko. tapos ay lumabas na ako ng office niya. patakbo kong nilabas yung hospital nari'rinig ko pa ngang tina'tawag ako ng mga kasamahan ko. ngumti ako nalang ng mapait. Pag sakay ko sa kotse ko, na'ibuhos ko rin lahat ng luhang gustong lumabas. grabe, daig ko pa nag'broken hearted nung marinig ko yun mula kay ma'am faraon. ang sakit sobra. iniisip ko palang, saan na kami pu'pulutin nito? yung gamot ni papa paano na? yung bayad sa bahay? yung pang'gastos? bakit kailangan mang'yari ito? saan ba ako nagkulang? I did everything to make my life become better. pero bakit ganito? napa'tigil ako sa pag'iyak nung marinig kong tumunog yung phone ko. mas lalo akong na'iyak nung makita ko kung sino yung tumatawag.

          Si Frank.

Pinilit ko munang pigilan yung luha ko, tapos ay sinagot ko yung tawag.

"H..hello."

(Hi mahal, bakit hindi mo sina'sagot mga call and text ko? how are you na? i really miss you.)

Napa'hikbi ako lalo nang marinig ko yung boses ni frank. i need him so much i need his hug. gusto kong mapa'wi yung lahat nang lungkot na nanana'laytay sa buong kalamnan ko.

"s.sorry b-busy lang ako lately. o-okay naman ako..ikaw?"

(wait, mahal are you okay? umiiyak ka ba? nasaan ka? pumasok ka ba?)

Napa'pikit ako, ang sarap lang pakinggan nang boses niya.

"y..yes i'm fine. Sandali lang mahal ha? m-marami na kasing pasyente eh."-hindi ko na siya hinin'tay magsalita agad ko ng binaba yung phone. Lord, help me please? marami akong responsibilities na kailangan kong i'take. so please? make me strong to fight for this burden? i need strenght. i need you Lord.

Umuwi nalang ako sa bahay. hindi ko pa kayang sabihin kila mama yung tungkol sa nang'yari. ayoko silang mag'alala, ayoko silang kumilos para sa'kin. Nilapat ko nalang yung katawan ko sa kama at nag'type ng message na isesend ko kay kuya. sa ngayon, siya lang kaya kong mapag'sabihan. si Kaye kasi nasa Japan i'nassign siya maging designer nung gown nung Hapon na ka'kilala ng mama niya. kaya ito ako, walang maka'usap.