One Shots

Ethan Dolan

Je werkt bij Starbucks en op een drukke dag, komt er een jongen binnenlopen. Je vind hem meteen leuk, alleen weet je niet hoe hij daar over denkt.

*P.O.V. Y/N*

Ik zucht en veeg een beetje zweet van mijn hoofd af. Het is zo'n drukke dag, ik wordt er zo moe van en ik moet nog twee uur. Ik draai mijn flesje water open en drink een paar slokken, totdat ik het belletje weer hoor. Ik draai met mijn ogen, neemt de drukte nou echt niet af. Ik loop weer naar de balie en houd mijn adem in als ik een knappe jongen zie staan. Shit, ben ik niet rood? Ik kijk snel in de spiegel en zie dat mijn wangen een roze kleur hebben, maar ik ben niet zo rood als een tomaat. Gelukkig maar. Ik veeg mijn zweterige handen af aan mijn schort en haal diep adem voordat ik naar de knappe jongen loop. Hij heeft donkerbruin haar, waar een blauw plukje in zit, een scherpe kaaklijn en brede schouders. Ik bijt op mijn lip en kijk hem verlegen aan.

"Kan ik je helpen?"

Hij richt zijn ogen op die van mij en ik zie dat ze beginnen te glinsteren. Ik zie nu dat zijn ogen mooi groen zijn.

"Ja, graag. Ik wil graag een medium frappuchino."

Ik knik en schrijf zijn bestelling op een beker.

"En je naam?" Ik kijk hem weer in zijn groene ogen aan en bijt verlegen op mijn lip als hij me doordringend aankijkt.

"Ethan." Zegt hij nu met een hese stem waardoor ik een rilling krijg.

Ik schrijf zijn naam erbij en zet er een smiley bij. Net als ik wil zeggen dat hij omgeroepen wordt als zijn bestelling klaar is, legt hij zijn hand op die van mij en klapt mijn mond dicht als die zinloos open blijft hangen. Ik voel me rood worden en durf hem niet aan te kijken. Ontmoet ik een keer knappe jongen, verpest ik het door zo idioot te doen.

Ik adem diep in en zeg dan wat ik wilde zeggen terwijl ik hem weer in zijn ogen kijk. Zijn ogen dwalen even af naar mijn lippen en hij slikt even. "Mag ik je nummer beautyful?" Zegt hij nog steeds hees. Ik bloos nog harder en knik verlegen. Ik zet mijn nummer op zijn beker en geef zijn beker als het is klaargemaakt. "Thank you. Ik hoop dat ik je nog eens zie." Hij knipoogt en loopt dan weg. Damn, hij was echt hot. 

.

.

.

Ik doe mijn schort uit en loop met een glimlach de starbucks uit als ik al mijn collega's gedag heb gezegd. Ik bedenk me dat ik nog wat te eten moet halen voor het avondeten en loop snel een supermarkt in. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak omdat ik daar in mijn notities had gezet wat ik nodig heb en merk dus niet dat ik tegen iemand aanloop. Mijn telefoon valt op de grond en ik verlies ook mijn evenwicht maar een hand houd me nog net overeind. "Oh, shit. Sorry." Ik kijk omhoog naar degene die ik geraakt heb en houd mijn adem geschrokken in. Holy crap, het is hotte starbucks jongen, Ethan. "Maakt niks uit." Lacht hij. Nu herkent hij me ook. "Oh hey Y/N." Ik voel dat ik bloos en groet hem terug. "Ik wilde je net een berichtje sturen." Hij pakt onze telefoons van de grond en geeft die van mij aan hem. Blijkbaar was zijn telefoon ook gevallen. "Maar nu ik je toch zie, kan ik het net zo goed in het echt vragen. Wil je vanavond met me uit?"

...

Hey Dolan Twins fans

Vonden jullie het leuk? En laat even weten of je een vervolg wilt. :)

Vote?

Comment?

Follow?