De perfecte vakantie, met het perfecte meisje{Girl x Girl}{voltooid}

Hoofdstuk 15.

Als we op het kruispuntje staan, geef ik Darcy een snelle knuffel.
Daarna gaat Darcy naar haar kamer en ik loop naast Thom naar het restaurant.
M'n ouders kijken me een beetje raar aan.
Het is toch wel normaal om een ander meisje een knuffel te geven?
Of hebben ze het 'I love you' incident gehoord?
Of hebben ze ons ergens gezien?
M'n gedachte gaat terug naar de keren dat we samen waren.
Het restaurant met het wc hokje, het zwembad, de paardrijtocht, het zwembad, in het oude stadje.
Of zou Thom iets hebben vertelt?
Nee, dat zal hij nooit doen.
Hij weet hoe moeilijk het is om van iemand te houden en het niet te mogen laten zien.

Thom had namelijk een keer een vriendinnetje dat niet mocht 'daten' van haar ouders.
Toen het uitkwam dat ze samen waren, moest ze het contact verbreken.
Hij was er kapot van.

We lopen het restaurant in en zoeken een plekje bij het raam.
Ik ga zitten en kijk om me heen.
Zal Darcy misschien moeten werken?
Nee, tuurlijk niet, ik heb haar net afgezet bij haar kamer.

Ik ga naast Thom zitten, die even m'n hand vast pakt en erin knijpt.
Ik geef hem een glimlach als bedankje en kijk dan op de kaart.

"Hello." Hoor ik een bekende stem zeggen.
Ik kijk om hoog en zie Felix naast de tafel staan.
"Felix!" Zeg ik opgewekt.
"I didn't know you had to work." Zeg ik verbaast.
"Ohw, didn't I tell you?" Zegt hij met een grote glimlach.
Op dat moment snapte ik het.
Hij hoefde helemaal niet te werken.
Maar waarom is hij dan hier?

"Do you want something to drink?" Vraagt Felix beleeft aan m'n ouders.
Nadat we hebben besteld loopt Felix weer in de richting van de keuken.
"Is hij niet iets voor jou,Sara?" Hoor ik m'n moeder aan me vragen.
"Hij ziet er goed uit." Zegt ze er nog achteraan, alsof ze mij en zichzelf moet overtuigen.
Mijn moeder houd helemaal niet van de types als Felix.
"Stuk tuig!" Had ze hem genoemd.
Maar nu ineens is blijkbaar iedere jongen goed genoeg voor mij.
"Nee, hij is niet m'n type." Zeg ik zelfverzekerd.

Ik zie Thom naast me proberen zich zo normaal mogelijk te gedragen.
Snel geef ik hem een zachte stomp in z'n zij.
Hij gaat meteen weer normaal zitten en kijkt op z'n telefoon.
"Waarom niet?" Zegt m'n moeder nu geïrriteerd.
Over die vraag moest ik even nadenken.
Ik weet het antwoord wel: omdat ik op meisjes val.
Maar of ik het nu wil zeggen.
"Hij is gewoon niet m'n type." Zeg ik geïrriteerd terug.
Ik voel de tranen in m'n ogen branden.

Ik kijk snel om me heen, voor afleiding.
Ik zie Felix onze kant opkomen met het drinken.
Als Felix naast de tafel staat zet hij als eerst mijn drinken neer.
Ik neem meteen een paar slokken om de tranen tegen te gaan.
Felix ziet m'n brandende ogen en legt z'n hand op m'n schouder.
Hij knijpt er even in en vraagt dan of we al een keuze hebben kunnen maken.
"I want the hamburger." Zeg ik met een scheve glimlach.
Felix knikt begrijpelijk en schrijft het op z'n boekje.

Na het opnemen van de andere bestellingen loopt hij weer naar de keuken.
"Ik snap nog steeds niet waarom je hem niet leuk vind." Zegt m'n moeder, met een zucht terwijl ze naar haar glas kijkt.
"Misschien val ik wel op meisjes!" Snauw ik naar haar.
Iets te luid, waardoor de tafels om ons heen naar me kijkt.
Ook Felix die bij een ander tafeltje staat kijkt even mijn kant op.
Het is even stil.
Ik voel meteen een hand van Thom in m'n hand, als steun.
"Zo dat is eruit!" Denk ik.
Het voelt goed, ik ben opgelucht.
Maar dat duurt niet lang.
"Gadverdamme." Hoor ik m'n moeder mijn kant op sissen.
Ik knijp harder in Thom z'n hand.
Ik kijk omlaag naar het tafelblad.
De sissende tonen van m'n moeder gaan rechtstreeks naar m'n hart.
Het breekt hem stukje voor stukje.
Tot er alleen nog maar kruimels over zijn.
De vlinders, het geluk, het is helemaal weg.

Het enige waar ik aan kan denken zijn de woorden van m'n bloedeigen moeder.
Gadverdamme?
Met blote voeten in hondenpoep stappen, dat is gadverdamme.
Dit is wie ik ben, dit is waar ik het de rest van m'n leven mee moet doen.
Hier moet ik mee zien te leven.
Zij hoeven er alleen maar voor me te zien.
Zij moeten me respecteren om wie ik ben.