Yemek masasında oturmuş saatlerdir tabağımdaki yemekle oynuyorum iyice sıkılmaya başlamıştım.gözlerimi savaş beye çevirip "konuşacak mısınız artık" dedim
Gözlerini iştahla yediği yemekten ayırıp "evet" dedi yine ve yine sert ses tonuyla , göz devirerek konuşmasını beklemeye başladım.
Ağzını tabağın yanında bulunun şarap rengi peçeteye silip bana baktı ne kadarda kibar bir maganda diye geçirdim içimden "ufaklık" dedi beni sinir etmeye uğraşıyor gibi,
"ben ufaklık değilim savaş bey " dedim onun ses tonu kadar olmasa da sert bir ses tonuyla " evet , evet değilsin ufaklık " onu amacına ulaştırmamak için sadece düz düz savaş beye baktım,
boğazını temizledikten sonra "eski evinizi satmaya karar verdik "dedi sorar gibi ,18 yıllımı geçirdiğim ailemle hatıralarımızın olduğu tek yeri huzur bulduğum evi satmasına asla izin veremezdim,
kaşlarımı çatarak "izin vermiyorum "dedim tek kaşını kaldırarak baktı bana ( şuan olağan dışı yakışıklı olması umurumda bile değildi tamam mı.)" ufaklık şirketimizde ki bütün çalışanlara ne olur ne olmaz diye vasiyet yazdırırız bu çalışanlarımıza karşı boynumuzun borcudur ve aynı şeyi baban için uyguladık baban hayatını kaybettiğinde evinin satılıp eğitim hayatın için kullanılmasını istemiş , bunu gerçekleştirmek mecburiyetindeyim" dedi seri bir şekilde,
babam yine yapmıştı yapacağını , yine hayatının her anında beni düşünmüştü , babamla annemle yakın olduğum kadar yakın olmasakta beni sevdiğini hep hissederdim.
yanaklarım ıslanmaya başlamıştı onları şimdiden o kadar çok özlemiştim ki bu kelimelerle tarif edilecek bir şey değildi savaş beyin göz yaşlarımı görmesini istemediğim için başımı aşağıya çevirdim"evime son kez gitmek istiyorum " dedim pürüzsüz tutmaya çalışmama rağmen titrek çıkan sesimle,
"tamam yarın götürürüm seni "dedi başımı iki yana sallayarak"tek gitmek istemiyorum kaçmayacağım buna ihtiyacım var "dedim yine titrek bir sesle savaş beyden bir cevap gelmeyince "odama çıkabilir miyim "dedim, derin bir nefes alıp "yarın seni ben götürürüm aşağıda beklerim ve odana çıkabilirsin "dedi tam ağzımı açıp itiraz edecektim ki elini havaya kaldırıp "itiraz istemiyorum küçük hanım" dedi ,
hiç bir şey demeden sandalyeyi çekip odama çıktım gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım...
uyanmamak için savaş vererek elimi gözümü işgal eden güneş ışığına tuttum uyanacaktım ve her şey dahada zor olacaktı daha fazla dayanamayıp gözlerimi açtım , gün karanlık zor günüm...
banyodaki işlerimi halletdikten sonra buz mavisi bir pantolon , mavi kareli gömlek ve beyaz spor ayakkabılarını giydikten sonra aşağı indim.
Savaş bey kahvaltı yapıyordu sessiz bir şekilde masaya oturdum. göz gezdirdiği gazeteden kafasını kaldırıp "kahvaltını hızlı yap. seni eski evine götürdükten sonra işe gitmem gerekiyor " dedi "kahvaltı yapmayacağım gidebiliriz " dedim bana sert bir bakış attıktan sonra kapıya doğru yürümeye başladı odadan inerken yanımda getirdiğim siyah deri ceketi giyip hemen peşinden gittim.
-----------
(mult: burada açın)
Sessiz bir yolculuktan sonra eski evimin , huzur bulduğum tek yerin kapısının önündeydim cebimdeki anahtarı çıkarıp kapıyı açtım. yüzüme annemin gül kokusu çarptı kapıyı kapatıp annemin kokusunu içime çektim gözlerim buğulanırken annemgilin odasına girdim aynı koku daha yoğun bir şekilde yüzüme vurmuştu.
bir günde nasılda bu kokuyu , bu kokunun verdiği huzuru özlemiştim. yavaşta kıyafet dolabını açtım karşımda anneme beraber aldığımız bluz vardı bluzu hızla alıp kokladım bir daha kokladım bir daha bir..
öylece yere yatıp annemin ,hayatta beni sevdiğine bırakmayacağına emin olduğum kadının kokusunu içime çektim burada yıllarca durabilirdim
her sabah okula geç kaldığım için kızarak uyandıran , aç kalamamam için bu yaşıma kadar okulla götürmem için yemek hazırlayan ,sarılırken kokumu içine veda edermiş gibi çeken, korktuğumda yanımda olan , omzunda aldığım annem yoktu , annem sözünü tutmamıştı beni bırakıp gitmişti...
yerimden kalkıp her yeri dağıtmaya başladım "söz vermiştin anne , söz vermiştin" diye bağırdım avazım çıktığını kadar "anne seni çok özledim nolur gel , nolur annem gel ,yalvarırım geri gel "dizlerimin üstüne çökmüş çaresizce ağlayarak annemin boşluğunu nasıl dolduracağım , nasıl onun yerini yerine doldurmaya kıyacağım diye düşünmeye başladım...
Yerde cenin pozisyonu alıp boğazım yırtılmasını umursamadan annemin kokusuna aşık olduğum kadın için bağırıyorum" annem çok özledim ,kokunu ,sesini annem ne olur gel" ...
sesim artık çıkmıyordu sadece hıçkırarak ağlıyordum bacağımda ve belimde bir baskı hissettim kim olduğunu umursamadan sarıldım belki annem beni bırakamamış diye,gelir gelmiştir diye, anneme sarılır gibi ,
bir çift el annem gibi saçımı okşamaya başladı "anne" dedim son kez çırpınırken
"ufaklık bu hayatta her şey için savaşman gerekir , her şeyin kazanılması gerekir sevgi gibi " dedi saçıma dudaklarını
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
bastırırken" fakat anne sevgisi öyle değildir . O kazanılmış değil verilmiş bir sevgidir , o sevgide kayıt ve şart yoktur , karşılıksız sever, hep sonsuz sever. anne 'ben' demez ' yavrum' der 'can parçam' der annen can parçasının bu durumda asla görmek istemez helede kendisinin sebep olduğu bir durumda " bir süre sadece benim hıçkırıklarım ve onun nefes alış verişi dinledim "anneler beden olarak yanında olmasa bile " elini kalbimin üstüne koyarak "onlar hep buradalardır hep yanındalardır , buranın hiç kırılmasını üzülmesini veya kırılmasını istemezler , kim isterki can parçasının acı çekmesini , annen için o da üzülmesin diye güçlü kal ufaklık " elimi alıp kalbime koydu "o hep burada olacak , her ihtiyacın olduğunda ,her özlediğinde ,her nefes alışında burada olacak ufaklık".
Merhaba arkadaşlar umarım yeni bölümü beğenirsiniz , bundan sonra zamanım oldukça daha uzun bölümler yazmaya başlıyacağım oylarınızı ve desteğinizi bekliyorum . Öpüldünüz ;)
