♡MAVİŞİM♡

Gerçekler

Yb geldii.Multimedyadaki resim çok hoşuma gitti.AlSel....♡♡

Haluk abinin o kelimesi beni hala tedirgin ediyor.Korkuyorum.Ali'nin beni üzmesinden, bana zarar vermesinden korkuyorum.Güvenimi boşa çıkarmasından korkuyorum.Kalbimin aynı kişi yüzünden kırılmasından korkuyorum.Ama güvenmekte istiyorum.Ona çok güvenmek istiyorum.Herkesden fazla!Ona güvenle sarılmak istiyorum.O kokusunu içime çekmek, maviş maviş gözlerine hapis olmak istiyorum.O denizde boğulmak istiyorum.Bunları düşünerek aşağıya kahvaltıya indim.Masa da tüm aile vardı.Bende oturdum tam oldu."Selin söyediklerimi düşündün mü?" diye bi soru sordu Haluk abi.Yüzüm düştü.Sofradaki herkes yani Ali dışında bana merakla bakmaya başladılar."Dü-düşünmem ge-gereken bişey yok." dedim.Ali'de sinirlenmişti haliyle."Be-ben kalkıyım." dedim ve kendimi dışarı attım.Nefes egzersizi yapmaya başladım.Niye bu kadar gerildim anlamadım.Ali yanıma geldi."İyi misin?" dedi.Sadece başımı salladım.Daha sonra ona sarıldım.O da bana sarıldı.Ben bu kokuyu özlemişim."Ben sahile gidicem." dedim "Bende gelicem. " dedi o da.Sahile doğru sürmeye başladı.

Sahilde kumda oturuyoruz.Hiç konuşmuyoruz.Bazen Ali'nin nefes aldığından şüphe ediyorum."Ali beni üzmiceksin dimi?" "Saçmalama seni niye durduk yere üziyim." "Peki ben seni istemeden üzersem?" "Yapmam." dedi ve zorla gülümsedi.Başımı omzuna koydum ve uykuya daldım.

Yatağımda değilde koltukta uyandım."Ali nerdeyiz?" "Merak etme bizim dağ evindeyiz." "Buraya gelmemiz iyi oldu yoksa annem beni sorguya çekecekti." dedim ve gülümsedim.O da bana karşı gülümsedi."Ali sen niye bu kadar babandan nefret ediyorsun?" "Ben ondan nefret etmek istemedim.O beni zorladı." "Nasıl yani?" "Bana hep şiddet gösterdi sevgi yerine.Hep canımı yaktı.Bu da ondan nefret etmeme vesile oldu.Hala da öyle.Yoksa ben babamı seviyodum bi ara.O zamanda işte çocuktum, salaktım." yine ağlıyordu ve bu benim yine içimi yakıyordu."Üzülme." "Keşke imkanım olsa." dedi.Sonra onun bacağına yattım.Ve gözlerimi kapattım.O ise saçlarımı okşuyordu."İyi geldi mi?" "Evet." dedi doğrulup suratına baktım.O da bana bakıyordu.En iyisi gözlerimi kapatmaktı.Gözlerimi açtığımda Ali'de gözlerini açmıştı."Hadi gel!" "Nereye?" "Ya gel Aliş sürpriz." "Selin en son bunu söylediğinde pek iyi şeyler olmamıştı." "Ali korkma.Ben artık kimseye zarar vermicem." dedim ve onu arabaya götürdüm."Arabaya geldik.Ama ben sürücem." dedim ve sürücü koltuğuna oturdum.Onu bir uçuruma götürdüm."Selin niye buraya geldik?" "Şimdi sen gözlerini kapatıp bana döneceksin ve bu hayatta en çok kime değer veriyorsan onu bana fısıldayacaksın." dedim o gözlerini kapattı ve konuşmaya başladı."Bu hayatta en çok değer verdiğim kişi................sensin!" dedi ve dudaklarımızı birleştirdi.Yere çivilenmiştim.Şok olmuştum.Ne yapacağımı bilemiyordum.Öyle dikili kalmıştım."Bu hayatta sadece sana değer veriyorum." dedi ve yine aynı şeyi yaptı.Benden ayrıldığında şok olduğumdan gözlerimi açamamıştım.Gözlerimi açtığımda Ali arabaya oturmuş ve gözlerini kapatmıştı."Bende sana değer veriyorum!" dedim gülerek.Bu cümlemden sonra sevinçle gözlerini açtı.Hemen arabadan inip yanıma geldi."Seni seviyorum koca gözlü kız!" "Seni seviyorum MAVİŞİM!" dedim ve ona sarıldım.Ayrıldık ve eve doğru yol almaya başladık."Ali itiraf edicez mi?" "Evet." dedi kendinden emin bir şekilde."Ya bizi ayırmaya çalışırlarsa." "Ayıramazlar!" dedi ve elimi sımsıkı tuttu."Sana güveniyorum." dedim ve yanağını öptüm.Eve vardık.Hala korkuyordum.Ama bu sefer bizi ayırmalarından korkuyorum.Herkes salondaydı.Ali ile el ele salona geçtik.Bizi el ele görenler gözlerini fal taşı gibi açtı."Selin noluyo?" "Anne biz..............." "Sevgiliyiz!" diye bağırdı Ali.Herkes bize aynı anda ne demeye başladı."Selin doğru mu bu?" "Evet anne ben Ali'yi seviyorum." "Hemen dışarı gel!" dedi Haluk abi Ali'ye.Ve dışarı çıktılar.Bense annemin yanına oturdum.Bu sırada herkes salondan ayrılmaya başladık."Anneciğim çok mu kızdın bana?" "Evet Selin.Hiç tahmin bile edemeyeceğin kadar!" diye bağırdı ve o da salondan ayrıldı.Benim ise gözlerimden yaşlar dökülmeye başladı.

---Ali'nin Gözünden---

"Sen çıkardın bu işi dimi?" "Evet." dedim rahat bir şekilde.Sonra bana bi yumruk geçirdi.Yere yığıldım.Tekmeler atmaya başladı.Selin için sabır ediyordum.Ağzıma kan gelmeye başladı.O sırada Selin geldi ve babamı durdurdu.Yüzmü avuçları içine aldı."Ali acıyor mu?" "Hayır." bana sarıldı ve "Seni çok seviyorum." dedi."Seni çok seviyorum." dedim bende.Daha sonra beni odasına götürdüm.Pansuman yapmaya başladı.Canım acıyordu.Ama belli etmemek için gülüyordum.Pansuman biti.Selin gözlerimin içine bakmaya devam ediyordu."Ali bu böyle olmaz ama." dedi ve yüzüm düştü."Nasıl yani?" "Kimse bizim birlekte olmamızı istemiyor.Annem de çok sinirli zaten." "Selin hani biz ayrılmıcaktık." "Ben ister miyim böyle olmasını?" "O zaman olmasın.Biz engelleri aşabiliriz!" "Olmaz Ali." dedi bende hemen kalkıp odama doğru yol almaya başladım.

---Selin'in Gözünden---

Ali gittiğinden beri ağlıyorum.Ona kavuşmuşken vazgeçmek zorunda kaldım.Annemler sağ olsun!Ondan bedensel olarak ayrılmıştım.Ama tüm kalbimi ona bağladım ben.Onun kalbimde çok büyük bir yeri var.Ondan asla vazgeçmeyeceğim.Aşırı ağlamıştı, çok fazla.Bu sebeple hiç düşünmeden uykuya daldım.

Kahvaltı masasında sadece ben ve Ali vardı.Suratıma bile bakmıyordu.Bu durum beni çok üzüyor."Ali niye hiç bana bakmıyorsun?Niye benimle konuşmuyorsun?" dedim hüzünle."Baksam nolucak Selin?Bana geri dönebilecek misin?" dedi ve sofradan kalktı.Bende peşinden gittim."Ali dur!Lütfen Ali bana böyle davranma!" "Bak Selin.Senin sevgilin olmıcaksam artık çevrem de dolaşma!Herkes kendi yoluna!" dedi ve arabasına binip uzaklaştı.O gittikten sonra gözümden bir damla yaş düştü.Beni yine üzmüştü.Ama bu sefer tek ederek üzdü.O gittikten sonra kalbimde bir acı oluştu.İçimde ki yangın daha fazla artmıştı.Vücudunun %70'i su olan bir insanın nasıl bu kadar içi yanabilir?O mavi gözler niye bu kadar canımı yakıyor?Ama sen görürsün Ali Mertoğlu!Bende yoluma devam edicem ve bende senin canını yakıcam.Sonra yanıma tıpış tıpış gelen sen olacaksın benim MAVİŞİM!