Book two Chapter 14

81.5K 931 291
                                    

When the last one falls, when it’s all said and done.. I gets hard but it won’t take away my love..

Charlie

I flinched as I felt a cold hand on my shoulder. My nails dug into the crevices of the wooden chair I am fastened in. My jaws are clenched and my spine tensed. Pumiksi ako at pilit na inilalayo ang katawan ko sa taong iyon, but what’s the use? It’s not as if makalalayo talaga ako, sa kalagayan ko ba namang ito?

Sukang suka na ako sa pinaggagagawa ng hayop na ’to sa'kin. Just the mere thought of it makes me want to throw all the contents of my stomach up - not that there’s much in it. Pagod na pagod na ’ko at gustong gusto ko nang sumuko. Sa tuwing may pagkakataon ay hinihiling ko sa kanya na wakasan na lang niya ito pero sa tuwina ay tatawanan lang niya ’ko. As if saying that what he’s done was not yet enough. But what is enough really? He already killed my soul, I don’t know what else is left.

I sucked in a shaky breath, trying to ignore the pain again. I wanted to laugh. I don’t know why I’m still breathing, I don’t know why my body’s still in need of some fuckin air. I thought I was already dead inside? Or at least that’s what it felt.

“Charlie,”

I froze. What? Yun ang unang pagkakataon na kinausap ako ng direkta ng taong ’to. It was not him, like I first thought. It was the other one!

What does he need? Bakit niya ako kinakausap? He would kill him, once he found out about this! He already threatened him twice. Bakit ba ang tigas ng ulo niya? Why does he keep on coming back? Hindi ba siya natatakot? Doesn’t he knew what he’s capable of doing? Does this guy got some death wish or something?

“Listen to me, Charlie, itatakas kita.” nagulat ako sa sinabi niya. Itatakas? I heard him sigh. “But promise me first that you’ll do as I say.”

Hindi ako gaano makapagisip ng maayos sa labis na pagkabigla. Is this for real? Patatakasin niya ’ko? Why? Hindi ba masyadong delikado ang nais niyang gawin? Kumakabog ang dibdib ko habang inaabangan ang susunod niyang sasabihin.

“Charlie!” untag niya.

Atubiling tumango na lang ako. Kahit pa ang totoo, hindi ko sigurado kung gusto ko bang itakas niya ako. If that happens, where will I go? Back to my family? Back to normal? No. I don’t think so.

“We don’t have much time left,” bakas iyon sa nagmamadali niyang tinig. The next thing I felt were his hands fumbling on my ankle ties. “I’m going to untie you, but don’t do anything rash, okay?”

Again, tumango lang ako.

Maya maya ay narinig ko naman ang pagkapunit at pagluwag ng duct tape sa galang ko. Gusto ko narin sanang tanggalin ang piring ko, maging ang busal ko sa bibig ngunit hinuli niyang agad ang mga kamay ko.

“No, don’t take your blindfold off.” utos niya. Pero tinanggal niya ang tela sa bibig ko. “Just don’t scream, okay? Kumapit ka sakin, Charlie, can you stand?”

Hindi ako agad nakasagot, bagkus ay sinubukan ko kung kaya ko ngang tumayo. My knees wobbled as I tried putting my weight on them. Muntik na akong sumubsob kung wala roon ang lalaki upang hawakan ako sa bewang at alalayan ako.

That simple touch made my heart skip and my breath caught on my throat. Agad kong pinalis ang kamay niya sanhi upang mawalan ako ng balanse at tumumba sa sahig. Nagkalansingan ang mga bote at lata ng, sa tingin ko ay, alak sa sahig na tinumbahan ko.

Wicked Ways 2Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon