တနဂၤေႏြေန႔ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ စတင္ခ်စ္တတ္သြားတာ သိပ္မၾကာေသးဘူး.....။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္လေလာက္က ျဖစ္လိမ့္မယ္....။
ကၽြန္ေတာ္နဲ႔လဲ ဘယ္လိုမွ မပက္သက္တဲ့ Coffee ဆိုင္ကို အဲ့ဒီ့တနဂၤေႏြေန႔ေတြတိုင္း မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ ေရာက္ေရာက္လာရတာလဲ... ျပဳစားခံရျခင္း တစ္မ်ိဳးပဲ...။
Coffeeဆိုင္ေလးက သိပ္ဆြဲေဆာင္မႈမရွိပါဘူး...။
ရုိးရုိးရွင္းရွင္းပဲ....။
ေတးသံၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္းေလးတစ္ခုဖြင့္ထားတယ္.။
အနည္းငယ္ က်ဥ္းသလိုပဲ...။ ဒါေပမယ့္ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္....။
ေကာ္ဖီအရသာကလဲ ပံုမွန္.. ေကာင္းတယ္ဆိုရုံပဲ..။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆြဲေဆာင္ေနတဲ့ သက္ရွိတစ္မ်ိဳးဟာ... တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း ထို Coffee ဆိုင္ေလးမွာ ေတြ႕ရေလ့ရွိတယ္....။
ထို သတၱဝါေလးဟာ... သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္...။
Coffee ဆိုင္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထက္ကို....။
ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိထဲက အရာအားလံုးထက္ကို....။
သူ႔မ်က္လံုးေတြက ဝိုင္းဝိုင္းစက္စက္ေလး...။
သူ႔နားရြက္ေတြက ဆင္ေပါက္ေလးတစ္ေကာင္လို...။
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အဲ့ဒီအရာေလးက ေသးေသးေကြးေကြး ညႇက္ညႇက္ေလးေတာ့ မဟုတ္ဘူး...။ သူ႔အရပ္က အေတာ္ေလးျမင့္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၁လက္မ ၂လက္မေလာက္ပဲ ပုပံုရတယ္....။
ပတ္ဝန္းက်င္ကို တစ္ခါမွ အဖက္မလုပ္တဲ့ ထိုေကာင္ေလးက.... တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း... သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္ အျမဲ လာေငးေနေလ့ရွိတာကို သတိမျပဳမိရွာဘူး..။
တစ္ေခါက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်က္လံုးခ်င္း ဆံုသြားဖူးတယ္...။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး ျပဴးၾကည့္ၿပီး ရယ္ျပသြားတယ္....။
အဲ့ဒီအျပံဳးနဲ႔ ထိုေကာင္ေလးဟာ.
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ညဘက္ေတြကို စတင္ ဖန္ဆင္းေတာ့တာပဲ...။
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို သတိျပဳမိသြားပံုက ရုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားေတြ ဝတၱဳ စာအုပ္ေတြထဲကလို သိပ္ဆန္းမၾကယ္ဘူး....။
အဲ့ဒီေန႔က.. ရာသီဥတု သာယာတယ္...။
တိမ္ေတြကင္းစင္လို႔... ။ ေနေရာင္က ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး..။
ျဖာက်တယ္ ဆိုရုံေလး...။ တနဂၤေႏြေန႔...။
YOU ARE READING
Sunday..............
General Fictionတနဂၤေႏြေန႔တိုင္းဟာ.. ကေလး ဖန္ဆင္းတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြပဲ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း.....
