Adopted by 5SOS (5SOS FanFictie) ~Gestopt~

-13-

Ik word wakker door dekens die van mijn lichaam af op de grond glijden en grijp slaperig naar mijn dekens. Ik sla met mijn platte hand op bed en zoek naar de dekens, maar ze zijn nergens te vinden. Uiteindelijk open ik maar vermoeid mijn ogen en krijg meteen het volle zonlicht in mijn ogen, waardoor ik ze weer sluit. 

Ik kreun vermoeid en open mijn ogen opnieuw om op mijn wekker te kijken, die aangeeft dat het 10 uur is. Ik ga rechtop zitten en wrijf met mijn handen over mijn blote benen. Ik haal diep adem en pak de deken maar is van de grond af.

Gisteravond is Michael na het eten weer naar beneden gegaan en ik heb de hele avond besteedt aan met mijn krachten oefenen. 

Ik heb het bad laten vollopen en heb een uur lang geoefend. Het was meer uit pure verveling dat ik iets te doen wou hebben, en dit leek nuttig. Ik heb in rust allerlei dingen met het water kunnen doen en het voelde goed.

Me compleet kunnen focussen op mijn krachten en niks anders. De wereld om me heen die even wegvalt en de rust die het me geeft. Jammer genoeg put het me ook uit. Ik viel na de tijd, rond 11 uur, als een blok in slaap. Ik heb nog steeds het gevoel dat alle energie uit me is gezogen.

Het is geen vermoeidheid wat je gewoon kunt weg slapen. Het is letterlijk al je energie die je in je krachten stopt. Om dat een uur lang te doen is uitputtend. Iets wat ik niet vaak doe, maar ik was de tijd vergeten.

Het is moeilijk uit te leggen, aangezien mensen energie meestal koppelen aan vermoeidheid. Aan slaap. Maar er zijn verschillende vormen van energie. Mensen kunnen klaarwakker zijn, maar nog steeds nauwelijks energie hebben.

Ik laat mezelf uit bed glijden en wrijf in mijn ogen. Moe ben ik niet meer na 11 uur slaap, maar ik heb nauwelijks energie om op te staan. 

Uiteindelijk wankel ik toch op mijn benen richting de deur. Als ik wat gegeten heb, helpt dat me meestal altijd wel. Ik slof langzaam de trap af richting de keuken, maar sta in de deuropening stil. 

De keuken is leeg, op Luke na, die naar me opkijkt zogauw hij me hoort. Ik laat mijn hand op de deurpost rusten voor steun en wrijf met mijn andere hand het haar dat in mijn gezicht is gevallen weg. 

Het liefst draai ik me weer om en loop naar boven, want ik heb nu echt niet de energie om met iemand te praten. Laat staan een heel gesprek te voeren. Maar ik moet wat eten, anders val ik straks echt neer. 

Daarom loop ik stapje voor stapje de keuken in naar de koelkast, Luke's ogen me volgend. Ik negeer hem en trek de koelkast open, op zoek naar een stevig ontbijt. 

'Gaat het?' Ik knik zonder me om te draaien en kijk verder. Er is niks dat ik kan eten zonder dat het veel energie kost om het te maken. En laat ik die energie nou net niet hebben.

'Barry het gaat niet.' Ik voel Luke's arm opeens op mijn schouder en zet geschrokken een stap opzij, waardoor ik val. Ik vang me nog deels op met mijn armen, maar zak daar doorheen. Luke kijkt me geschokt aan, maar ik wend mijn blik af.

'Sorry Bar, laat me je helpen.' Hij steekt zijn hand uit en ik pak hem aan, alleen omdat ik zelf anders teveel moeite moet doen om op te staan. Ik maak een mentale aantekening dat ik mezelf niet meer zo moet uitputten een volgende keer, want het brengt alleen maar meer problemen.

Luke's hand is warm en groter dan de mijne en hij trekt me in een beweging op. Zogauw ik stabiel sta laat ik hem meteen los en leun tegen het keukeneiland aan. 

'Wat is er met je aan de hand?' Luke lijkt bezorgd en ik sla mijn ogen naar beneden.

'Ik ben gister te lang met mijn krachten bezig geweest en dat was me teveel energie. Door goed te eten krijg ik energie terug, dus dat wou ik gaan doen.' Ik hijs mezelf op een stoel en hoor de koelkast dicht gaan.