Y como buen soñador me enamore de una mujer imposible;
Una mujer que no buscaba ser amada,
Una mujer que quería estar sola,
Una mujer lastimada,
Una mujer que ya estaba cansada.
Una mujer distinta,
Una mujer diferente a las demás,
Una mujer, que soñar ya no deseaba más;
Una mujer con cicatrices marcadas en el alma,
Una mujer con historia,
Una historia que la dejó marcada.
Y yo como un buen soñador la amaba
Pero el tiempo y la distancia hacían que este amor se despedazara.
Como buen soñador imaginaba un mundo
Donde nuestro amor se realizaba,
Anhelando todas las noches a verla conocido
En el tiempo en que ella amaba, se ilusionaba y soñaba.
Y como buen soñador me ilusionaba,
Esperaba que algún día sus heridas se cicatrizaran,
Que algún día sus miedos la abandonaran;
Que se animara a creer en el amor
Porque yo como buen soñador
Si era necesario la vida entera la esperaba.
ESTÁS LEYENDO
Entre versos,poemas y vivencias
PoesíaSoy sólo una garabato, un verso erróneo, un poeta enamorado de la tristeza; con un corazón, con un alma en agonía intentando curar cada herida bajo la piel que me provocó el desamor, su desamor. Y este fue el resultado, sentimientos en versos; Poesí...