°The Killer Of Love°

Κεφάλαιο 5

Τον παρατηρώ εδώ και ώρα. Είναι ξαπλωμένος στο χαλίκι. Έχει κλείσει τα μάτια. Δεν κοιμάται απλός απολαμβάνει τη φύση. Κοιτάζω μπροστά το τοπίο.Κλείνω τα μάτια και σαν ένα σύντομο flashback έρχονται όλα τα γεγονότα που έχω ζήσει. Ο θάνατος του πατέρα μου πρίν δύο μέρες και ο θάνατος της μητέρας μου 6 μήνες πριν. Δύο θάνατοι που μου στοίχισαν. Ο θεός μου τους πήρε αρκετά νωρίς. Στη συνέχεια η ταινία πηγαίνει 7 χρόνια πίσω. Στο περιστατικό που με σημάδεψε περισσοτερό από οτιδήποτε. Ήμουν τότε ένα ανέμελο παιδί με όνειρα αλλά θαφτηκάν μαζί του. Όλα τα όνειρα πήγαν στραφη. Θρυματίστηκαν σαν ένα κομμάτι γυάλι. Ήμουν 15 ετών και έχασα ό,τι ονείρευόμουν, ό,τι αγαπούσα. Αυτός δεν ήταν μόνο ένας φίλος. Ήταν κάτι παραπάνω. Ήμασταν κάτι παραπάνω. Όλοι μιλούσαν για το περίφημο ζευγαράκι του γυμμνασίου, μα ύστερα από το περιστατικό όλοι με κοιτούσαν με λύπηση. Μου έλειπε. Οι αγκαλιές του,τα φιλιά του. Μου έλειπε αυτός. Πλέον όμως είναι μια γλυκιά ανάμνηση.

Δεν κατάλαβα το δάκρυ που κύλησε από τα μάτια μου,όμως ένοιωσα ένα χέρι να το απομακρύνει από το πρόσωπό μου. Αυτός ήταν. Τα δάρυα πολλαπλασιάστηκαν και έφτασα σε σημείο να κλαίω με λυγμούς. Σε λίγο ένοιωσα τα χέρια του να με φέρνουν κοντά του και ύστερα μπήκα στην αγκαλιά του. Ένοιωθα ασφαλής. Τον ήξερα μόνο κάτι μέρες αλλά η αγκαλιά του ή μάλλον εκείνος βρισκόταν εκεί την ώρα που τον χρειαζόμουν.

"Σσσσσσσσς μην κλαίς πριγκίπισσα." μου είπε και με έσφηξε περισσότερο.

Βγήκα από την αγκαλιά του και σκούπισα τα μάτια μου. Πρέπει κάποτε να πάω να τον επισκεφτώ σκέφτηκα και ένα τελευταίο δάκρυ έπεσε.

"Είσαι καλύτερα;" με ρώτησε.

"Ευχαριστώ" είπα και ένεψε με ένα χαμόγελο.

Κάθισε δίπλα μου και απολάμβαναι την στιγμή.Εγώ κοιτούσα τα μάτια του. Ταίριαζαν με την λίμνη.Ή καλύτερα. Δύο καταγάλανοι ωκεανοί μέσα σε ανθρώπινα μάτια. Μέσα στα υπέροχα λαμπερά μάτια του.

Ξαφνικά γυρνάω προς την μεριά του και τον βλέπω να με κοιτάει. Αυτόματα κλείνει τα μάτια του και πλησιάζει το πρόσωπό του στο δικό μου. Ασυναίσθητα κλέινω τα μάτια μου και αντιγράφω τις κινήσεις του. Σε λίγο νοιώθω τα χείλη του πάνω στα δικά μου.Ύστερα εκείνα παίζουν στο δικό του ρυθμό. Τρίβονται μεταξύ τους χωρίς να θέλουν να σταματήσουν. Μα γρήγορα η λογική επιστρέφει γιατί λένε ότι ο έρωτας και η λογική είναι αντίθετα αισθήματα. Όταν έρχεται το ένα,το άλλο δύει. Πλέον η λογική έχει τον έλενχο και το φιλί διακόπτεται από εμένα.