Element Cat (Tijdelijk Gestopt)

6. He, Talitha and parents

POV Myrthe.
Ik werd wakker op iets zachts. Ik keek op en zag dat ik op een jas lag. Ik ging rechtop zitten en keek in het rond. Op de muren stonden een paar rondjes ijs of waren er planten op gegroeid. Talitha zag ik nergens. 'Talitha? Ben je hier,' vroeg ik. 'Jongens jullie baas is wakker! Ga maar naar haar toe,' hoorde ik verderweg. Ik zag wazig gevlekte en gestreepte beesten op me af komen. Daarna kon ik een silhouet onderscheiden. Ik wreef een keer goed in mijn ogen. We zaten in een grot. Buiten woekerde de sneeuwstorm nog steeds. 'Hey Myrthe, hoe voel je je,' vroeg Talitha. 'Goed dank je. Waar zijn we? En hoe is het met jou?'
'Met mij gaat alles prima. En we zijn in een grot. Een man vond ons en bracht ons hier naar toe. Jij was flauwgevallen en lag op de grond. Vreemd genoeg bleef je op een regelmatige temperatuur, ook toen we je jas gebruikten als kussen.' Een man voegde zich bij het groepje. 'Gaat het een beetje,' zij de man. Maar toen ik hem goed zag, was hij het. Ik sprong op. 'Jij! Hoe durf je mij nog te volgen! Laat ons met rust! Ga weg!'
'Myrthe doe aardig,' zei Talitha.
'Hij sloot mij op! Ruïneerde mijn leven! En ik moet aardig doen?!' Mijn ogen waren van vlammen en ik gaf een rode gloed af. Hij deinsde naar achteren en ik volgde hem. Hij viel en kroop angstig naar achter. Toen was daar de muur. Ik haalde mijn hand naar achteren, maar besefte dat als ik dit deed, geen haar beter was. Ik liet mijn arm zakken en liep weg. Ik pakte alle spullen en liep weg. Ik was mijn jas vergeten, maar het deerde me niet. Om mijn woede af te reageren, sloopte ik rotsblokken met mijn gaven. De storm ging liggen en ik zat maar wat met mijn ijs te spelen. Ik zag nu pas het mooie in. Ik liet het gaan, maakte van de sneeuw patronen in de lucht. Achter me hoorde ik voetstappen knarsen in de sneeuw. Ik haalde mijn handen naar achter en liet een wolk van sneeuw achter. Toen het ijs langs mijn kleren kwam, veranderde mijn broek in een ijsblauwe jurk die overliep naar groen. Ik haalde mijn handen omhoog en van groen liep de bovenkant over naar rood, vuurrood. Aan de zijkant zat een pootafdruk van een kat. 'Myrthe! Myrthe,' riep weer die vreemde stem. Of stemmen. 'Wie zijn jullie toch?'
'Je zielsverwanten. Zodra je ons allemaal bij elkaar hebt kunnen we met je praten! Wacht nou even!' Ik stopte en inderdaad kwamen mijn zielsverwanten aanrennen. Achter hen liep een silhouet. 'Jongens doorlopen. En ik duld geen tegenspraak.' Ze renden weg en Talitha kwam aanrennen. 'Ga! Ik wil niets meer met je te maken hebben,' zei ik. 'Maar...'
'Ik zei GA!' Ik draaide me om en Talitha werd door een wind stoot weggeblazen. Ik schrok, klemde mijn handen tegen mijn borst en rende weg. Ik voelde iets steken in mijn been. 'Nu ben ik lang genoeg aardig geweest! Het boeit me niet was hij zegt,' riep Talitha. In mijn been zat een pijl. 'Ik heb te lang gedaan alsof! Ik wordt gek van je! Je bent zo speciaal! Het is alleen maar Myrthe dit, Myrthe dat! Ik ben er klaar mee!'
'Waar heb je het over?' Ik trok de pijl uit mijn been. Vreemd genoeg was er geen bloed of een wond. 'Ik deed dit voor hem zodat ik niet die afschuwelijke experimenten over me heen kreeg! Ik haat je en dat heb ik altijd al gedaan!'
'Je kent me nauwelijks twee weken!'
'Ik ken je veel langer. De dag met de ontsnapte panter! Dat was mijn verzorg dier! Hij rende weg en negeerde alles en iedereen behalve jou! Jij zorgde ervoor dat ik mijn baan verloor! En van hem moest ik jou ook nog eens naar hem lokken. En een bedankje krijgen ho maar!'
'Dus het was allemaal om niet zulke experimenten te hoeven ondergaan? Dankzij jou zat ik daar ruim een maand vast! Moest ik onder het mes! En dat omdat jij te snel om genade smeekt! Ik dacht dat we vriendinnen waren. Ik heb me zo enorm vergist. Rot op! Weg! Zelfs hij is minder erg!'
'Myrthe... Ik wou dat ik meer als jou was. Ik weet hoe sterk je was...'
'Je begrijpt het niet. Ik was gelukkig. Ik had een leven. Ik was vrij. En dan komt hij! En jij die me meer ellende bezorgd!'
'Nu heb ik het dus weer gedaan?' Ze pakte vanachter haar rug een pistool. Ze haalde de trekker over en de omgeving vulde zich met een knal. 'Nee,' gilde ik. Ik deed mijn handen voor mijn gezicht. Er schoot een windvlaag uit die de kogel lieten omdraaien en het hart van Talitha doorboorde. Ze viel dood op de grond. Ik rende zo snel mogelijk weg. 'Gat het een beetje,' vroeg Spots, mijn cheeta. 'Ja. Nee. Ik weet het niet.'
'Wat was er gebeurd?'
'Talitha...ze werkte voor hem... Had een geweer... Dood. En dat is mijn schuld.'
'Even rustig. Haal diep adem en als jij er klaar voor bent kun je alles rustig uitleggen,' zei Black de panter. Ik ging zitten in de sneeuw. Ik haalde adem. Daar focuste ik me op. Ik sloot mijn ogen even. Ik opende ze en zat mijlen ver weg zwevend door de ruimte. En toch zat ik stil. Voor me zweefde een uit lichtslierten bestaande tijger. 'Hoe gaat het met je na de schok van net,' vroeg hij. Zijn stem was diep maar heel vriendelijk. 'Het... Ik weet niet. Ik heb iemand vermoord. Ik vlucht voor mijn eigen problemen. Was dit een goede keuze?'
'Wat? Om voor je vrijheid te kiezen?'
'Nee. Ja. Ik weet het niet. Ik weet niet wat ik moet denken of doen.'
'Misschien moet je even jezelf eerst even terug vinden. Je hebt een enorme kracht. Gebruik die dan ook.'
'Maar ik kan het niet controleren. Dadelijk verwond ik iemand. Er komen hier genoeg mensen.'
'Jij bent de Element Cat. Je verzint wel iets.' De tijger verdween en ik keerde weer terug. 'Vertel je nog wat er was gebeurd,' vroeg Lalima ongeduldig. 'Later. Ik moet iets doen met mijn krachten.'
'Oeh oeh!! Ik weet wat,' riep de sneeuwpanter. 'Maak een wolk en daarop maak je je kasteel!'
'Hahaha,' lachte ik. 'Je bent erg opgewonden. Maar je idee is leuk.'
'Bedankt! Kom begin nou!' Ik maakte een dikke stevige wolk. Ze stapten er allemaal op en ik vloog de wolk naar boven. Van sierlijke planten maakte ik het kasteel. Het was alsof je door een droom liep. Ik ging zitten op een plant. Van bloemen had ik zachte stoelen gemaakt. Het enige wat ik nu nog miste, is het bijzijn van mijn ouders. Mijn ouders verschenen plots voor me.