Nobody knew it

Hoofdstuk 5 - Ben je daar?

"Sara? Ben je daar?" Hoor ik in de verte Dave zeggen. Ik meen zorgen in zijn stem te horen. Ik loop richting het geluid. Ik blijf lopen. En lopen. Maar ik kom niets tegen. "Waar ben je?" Vraag ik aan de stem. "Ik ben hier. Ik zit naast je." Zegt de stem. Het bos begint te vervagen. De vormen worden anders. Het veranderd in... Mijn slaapkamer. Ik ben wakker. Denk ik...

Dave komt aanlopen met een kop thee. Ik pak het glas voorzichtig aan. "Hoe voel je je?" Vraagt hij terwijl hij op mijn bed gaat zitten. "Al wat beter. Wat is er met me gebeurt?" Vraag ik. De thee is gloed heet, dus ik moet flink blazen. "Je bent duizelig geworden en bent toen flauwgevallen. Je had je hoofd tegen de grond gestoten, waardoor je buitenbewustzijde raakte." Hij legt zijn hand op mijn voorhoofd om te zien of ik koorts heb. Blijkbaar heb ik het niet, want hij laat opgelucht mijn hoofd weer los. "Hoelang was ik buitenbewustzijnde?" Vraag ik door. "Uumm.... Misschien net een dag. Denk ik..." Zegt hij twijfelend. Conclusie: Lang. "Ik moet zo gaan, want ik heb voetbal training, maar Fleur die komt over een uurtje. Denk je dat dat gaat lukken?" Vraagt hij. Hij trekt zijn jas vast aan. "Ja hoor." Zeg ik. Ik ga hem zijn voetbaltraining niet latten afzeggen voor een klein iets als dit. Ik zie het al voor me: "Hallo trainer, ik kan niet komen, want mijn vriendin denkt dat ze niet alleen thuis kan blijven." Ja amme nooit niet! Hij kijkt me bezorgt aan. "Ga nou maar!" Zeg ik aanmoedigend. Hij twijfeld even, maar geeft me dan een kus op mijn voorhoofd, zegt gedag en gaat dan mijn kamer uit. Ik hoor de deur dicht vallen. Nu duurt het dus nog een uur voor Fleur hier is. Voorzichtig sta ik op en loop naar mijn computer. Hij laad even en springt dan aan op mijn bureaublad. Het is een foto van mij op Thunder, samen met Dave. Die foto is genomen toen ik nog klein was... Toen... Thunder was mijn lievelings paard. Het was mijn paard! Een traan probeert te ontsnappen in de hoek van mijn oog. Snel veeg ik hem weg. Ik mag niet huilen. Niet van mezelf. Niemand mag het weten. Dave is sinds ik 12 was mijn vriend. Hij wist er niet van. Hij zat op een andere school. Niemand wist ervan. Mijn vader niet, mijn moeder niet en zo kan ik nog wel even door gaan. Ik klik MSN aan. Dat lijd me misschien af. Ik heb een vriendschapsverzoek. Hij is van Thomas. Die heeft bij mij op voetbal gezeten. Ja, ik heb op voetbal gezeten. In een jongensteam. Maar dat doet er nu even niet toe. Ik accepteer zijn verzoek. 

Thomaskhuuu:  Hey Saartje!

Saartje:  Hey Thomaskhuuu!! Lang nie gesproken!

Thomaskhuuu: Ja idd!! Hoeist?

Saartje: Goed hoor! Met jou?

Thomaskhuuu: Niet zo goe. Ik heb me enkel gekneust... Getackeld bij voetbal ;)

Saartje: Zielige jij :(

Thomaskuuu: Mhwa valt mee :) ik overleef het wel XD

Saartje: *Rolt ogen*

Thomaskhuuu: Hey zullen we webcammen? 

Saartje: Ja hoor! Ik zal m effe aanzette

Ik druk op het knopje van mijn webcam en er gaat een lampje branden.

Thomskhuuu: Me webcam heeft net besloten het te begeven :( sorry!

Saartje: Is niet erg ;) Ik hou em wel aan, dan kun je zien hoe erg ik ben veranderd XD

Thomaskhuuu: Wowww lang niet gezien en nog steeds eve leuk ;)

Ineens begin ik te twijfelen. Thomas heeft me nooit leuk gevonden... waarom nu dan wel? Ik twijfel niet langer en zet de webcam uit. 

Thomaskhuuu: Hey waarom zet je hem uit?

Saartje: Fleur is er

Goed excuus! En nog waar ook!

Thomaskhuuu: Ow die chick die wel eens mee naar voetbal ging?

Saartje: Pardon?!

Saartje is Offline...