Bay Yanık

Beşinci Bölüm.

Şu an nefes alan milyonlarca insan kapı açıyor, kimileri mutlu evlerine girmek için, kimileri boğucu iş yerlerine girmek için, kimisi tuvalete girmek için..

Ve kimilerinin ise suratına kapı kapanıyor.

Aç-kapa. Olay bu, değil mi? Duygularımız gibi. Mutlu hissediyorum şu an, ağzını hafifçe arala ve gül. Mutsuz hissediyorum başka bir an, suratını muşmulaya çevir ve dudaklarını kapa.

Bazı insanlar yataklarından kalkarken diğerleri uyuyabilmek için kafasını bir otobüs camına yaslıyor. Ve bir hastanede, yan odada yeni canlı dünyaya gözlerini açarken, bir diğer odada başka bir insan gözlerini kapıyor hayata.

Nefes alıp veriyoruz. Günde ortalama 23.000 defa. 129.600 defa kalbimiz atıyor. Milyonlarca nöron çalışıyor ve insan bunların hiçbirinin değerini bilmiyor.

Ve bendeniz, Bay Yanık ; aşırı merak ediyorum.

Bu kadar muazzam bir yaradılışa sahip biz insanlar, nasıl olur da beyinsiz gibi davranabiliriz bazen?

Bay Yanık'ın Günceleri, Ocak 2016.

Beşinci Bölüm: Adını Plutonlara yazdım yârim.

*

Dünya'nın, evrenin, insanların, kargaların, kuzey çin parslarının, Nurilerin ve gerizekalı kardeşlerin ve kardeşlerin baş belası kankalarının benim ile derdi nedir, merakımdan günlerdir uyuyamıyorum.

Ama dertleri her ne ise; pes ediyorum. İstediklerini yapabilirler. PES EDİYORUM. Beni artık müsait bir yerde indirin de köşemde ölmeyi bekleyeyim, lütfen.

"Katil bebek Chucky gibi gözlerini bir yere sabitleyip gülmen beni korkutuyor."

2 saat üzerine konuşmaya başlıyorum. "Biriniz telefonunu versin."

Nehir korka korka telefonunu veriyor. Pardon,telefon dedim. Çay tepsisi demem lazımdı. "Bu ne lan böyle?"

"Telefon?"

"Hadi canım, ben de A4 defter sanmıştım."

Kafamı elinde evimin en önemli parçalarından, viledam, ayakta dikilmiş korkumdan oturamayan Nuriye çeviriyorum. "Tepemde Anubis gibi dikilme o viledayı sapıyla yutturmayayım sana." Bir müddet suratına bakıyorum. "Hem bunu kim çağırdı buraya?"

"Sen çağırdın ya Yankı," diyor Mevin iki saattir takındığı sessizliği bozarak.

"Ben neden çağır-" Daha sonra kızları öldürüp suçu üstüne atmayı planladığımı hatırlayınca susuyorum. "Ya siz beni öldürün, ya da ben sizi öldüreyim, rahatlık istiyorum artık!"

"Ölümüm senin elinden olsun be Yankı-"

O anda bir T-Rex'e dönüşüp hepsinin kafalarından başlayarak yiyebilmek için nelerimi vermezdim.. "Yaşlandım.. Yemin ediyorum beni yaşlandırdınız."

Mevin yavaş yavaş gülmeye başlayınca gözlerimi kapatıyorum. "Dur,yapma."

"Ne yapıyorum ki?"

Al işte dana Yankı ne yapıyor? Ne yapıyor? Sevimli sevimli gülüp gamzelerini mi çıkarıyor? Yoksa çekik gözleri gülünce daha da mı kısılıyor?

"Gülme."

"Neden ki?"

"Çünkü katil olma isteğimi körüklüyorsun."