HER ŞEY GEÇECEK

Bölüm Başlığı

     Yıllar önce bırakıp giden Annemmiş arayan...Beni görmek, tanımak istedi. Sanki apartmana yeni taşınmış birine " Hoşgeldiniz" e gelir gibi, sanki işe yeni girmiş birine " hayırlı olsun " der gibi , tanışmak istedi benimle. Merak ettim , beni bırakıp giden kadın  nasıl  biri diye. Merak ettim, bırakırken hiç mi
kokumu, sesimi , soluğumu aramayacak o kadın kim  diye? Merak ettim , olur olmaz zamanlarda , " Bir kızım vardı, şimdi nasıldır? Nerdedir ? Ne yapıyordur? " diye içinden geçirdi mi hiç diye ? Merak ettim işte. Önce telefon konuşmalarımız başladı. Her şeye rağmen , bana tüm yaptıklarına ve yapmadıklarına rağmen konuşuyordum. " Kan çeker" dediklerinin doğruluğuna inanarak konuşuyordum. Ama bir taraftan da , beni büyüten ve bütün hayatını bana adamış Necibe Annem' e büyük bir suçluluk duya duya , konuşuyordum. En son Göktan' a anlattım. Ama temin ettirdim kimseye söylememesi için. Söylemedi de. Bir iki ay sonra " gel" dediği. Öylesine , sanki kurulmuş bir bebek gibi gittim onun yaşadığı şehre. Bir ağbim varmış , onunla yaşayan. Kıskandım mı , bilmiyorum . Mutlu oldum mu , bilmiyorum. Bazı duyguların kelimeyle ifadesi imkansız.
       O günden sonra hiç bir şey normal seyrinde gitmemeye başladı. Ben , kendi aileme ihanet ediyormuş gibi , saklı saklı diğer Annem'le görüşürken , dünyamın ne kadar alt üst olduğunu anlayamadım. Bir şeyler yapamamanın ağırlığıyla ezile ezile kendimden geçmeye başladım. Uykularım düzensiz, günlerim gecelerim ayarsızdı artık. Hep "acaba"ların, "ama"ların ve sanki sonradan ortaya çıkan Annem'i haklı kılmaya çalışan tarafımla çok yorgundum.
       Necibe Annem'le...Böyle söylerken bile çok içim yanıyor.Annem'e , Necibe Annem diyorum. Nasıl diyorum, neden diyorum? Dememeliyim, böyle yapmamalıyım.O bunları haketmiyor hiç. Ama dedim, diyorum işte. Necibe Annem'e , "Ankara 'ya gidelim, içim sıkılıyor " dedim. Terminal'den Göktan alacak bizi. Yol boyu beynim karıncalanmaya başladı. ..Yanımdaki kadın, benim için her şeyi yapabilecek bir kadın ; Necibe Annem. ..Aklımdaki kadın ; benim için hiçbir şey yapmamış bir kadın; Annem.   Yavaş yavaş kayboluyorum.
      Göktan aldı bizi, evdeyiz. Ama ben, kabına sığmayan bir ırmak gibi taşa taşa akıyorum sanki. Yerimde duramıyorum.Elin, ayağım kontrolden çıkmış zangır zangır titriyor. Hepsini telaşlandırdım. Üstüme titriyorlar. Sabaha kadar Göktan'ın elleri ellerimde ara ara dalarak, ara ara boş boş bakarak sabah ettik. En son, kahvaltı masasında , bağırmak çağırmak, içimde ne varsa hepsini haykırmak geldi. "Dinleyin beni" dedim. ..Hepsi sustu. Dinliyorlar ama ben anlatamıyorum. Hani korkunca sesi çıkmaz ya insanın , sesim çıkmıyor işte, çok korkuyorum.
       Necibe Annem Çanakkale'yle gidelim dedi. Göktan 'la yola çıktık. Oturmak, kalkmak, bakmak, duymak benim için çok zor. Elime, ayağıma, dilime, gözlerime...hiçbir şeyime sahip değilim, hükmedemiyorum sanki. İçimdekiler beni sıktıkça sıkıyor, duramıyorum , kalamıyorum, anlatamıyorum. Daha fazla arabada duramıyorum. Hastane dediler, doktor dediler...Doktor 'un acilen Psikiyatrı görmesi gerek, dediğini duydum. Ama orda yok. Yola çıktık tekrar, Çanakkale'ye gidiyoruz.
       Çanakkale 'deyiz. Bu sabah çok ağladım. Aylardır konuşamamanın, ağlayamamanın doluluğuyla çok ağladım. İlk defa Necibe Annem'e ,  "Filiz Annem'le " dedim.?Dedim...Ben bunu neden söyledim, Nasıl söyledim? O beni dizine yatırdı. Her zamanki gibi saçlarımı okşayarak, "kızım" diye sevdi. Kızmadı hiç, küsmedi, darılmadı da. Ben bunu Nasıl yaptım? Ben kendime bunları nasıl yaptım?
          Yanımdan hiç ayrılmadı Göktan. Elleri ellerimde. Ama benim kalbim çok kalabalık hala. ..Hala iyi değilim. Hala çok karıştığım. Çok aşığım ama çok karıştığım. Yarın Psikiyatır'a gideceğiz, dediler. Gidelim. İçimde ne varsa acıtan, çekip alır belki. Hem o bana darılmaz, kızmaz.Aslında Necibe Annem de kızmaz. Ama ben ona her şeyi anlatamam ki.
     Biliyorum her şey geçecek...Ama bir şey hep içimi sızlatacak.  "Filmlerden sahneler, kitaplardan sayfalar, anılardan izler kalırmış ". Evet her şey geçecek , "yaşadım, yaşadım bitmedi" desem de , izleri kalsa da geçecek.