Με Αυτον;Ουτε Καν!

Κεφαλαιο37

Το φως του ηλιου καίει τα ματια μου τα ανοίγω και βλέπω τον κύριο απο χτες να με βλεπει και να κλαιει μα καλά τι έπαθε?
"Συγνώμη κύριε τι παθατε"ρωταω
"Απλός μου λείπουν οι παλιές καλες μέρες αν δεν βγεναμε εκείνο το βράδυ τώρα θα ειμασταν μια χαρά"λέει εικόνες απο εκείνο το βράδυ έρχονται στο μυαλό μου

Flashback

Είμαστε εγώ ή Ντεπη ο Λουκάς και ο Αρης μέσα στο αυτοκίνητο και γυρίζουμε να πάμε σπίτι είναι 3:00 τα ξημερώματα και δεν βλέπεις τίποτα εξω κάποια στιγμη ενα φορτηγό έρχεται κατα πανω μας και μας τυφλωνη με το φως εγώ με την Ντεπη τσιριζουμε ο Αρης προσπαθει να στρίψει το αυτοκίνητο μιας και εκείνος οδηγαει και ο Λουκάς προσπαθει να ηρεμήσει εμένα και την Ντεπη.Εγώ κάθομαι μπροστά και ξέχασα να βάλω ζώνη.Προσπαθώ να βάλω αλλά αργησα πολύ το αυτοκίνητο συγκρούεται με εναν τοίχο και εγώ απο την δυναμη που συγκρούστηκε πετάχτηκαν μπροστά στο τζαμί το οποίο εσπασα με το κεφάλι μου και βγήκαν μπροστά στο καπό μετα απο λίγο ακούω κλάματα και κάποιους να μου λένε να ανοιξω τα ματια μου μα εγώ δεν μπορω ακούω διάφορες σειρήνες και μια κοπελα να κλαίει μετα απο αυτό δεν άκουσα τίποτα άλλο

Τέλος Flashback

Ομγ τώρα τα θυμάμαι όλα είμαι 23 χρόνον δουλεύω σε μια εταιρία παραγωγής ρουχων και παπουτσιων είμαι παντρεμένη με τον Αρη και έχω δυο παιδιά ο Λουκάς είναι αδερφός μου και έχει ενα κοριτσάκι την Κατερίνα.Ο Αρης κουνάει τα χέρια του πανω κάτω στο προσωπο μου εγώ αφου συνερχομαι απο το σοκ ξεσπαω σε κλάματα
"Τι έγινε Εύα"ρωτάει
"Αρη θυμηθηκα"λέω
"Τι ακριβως θυμηθηκες"ρωτάει
"Το τρακαρισμα"λέω και ξεσπαω σε δυνατότερα κλάματα εκείνος με πέρνει αγκαλιά
"Έλα ηρέμησε παει πέρασε"λέει και εγώ κουναω το κεφάλι μου καταφατικά αφού λοιπον έχω συνέλθει μου ήρθε μια φοβερή ιδέα
"Αρη"λέω
"Επιτέλους με αποκαλης με το όνομα μου"λέει και χαμογελάει
"Ναι ακου όμως στον Λουκα και στην Ντεπη τσιμουδια άσε να γελασουμε λίγο εγώ δεν εχω θυμηθη τίποτα"λέω
"Καλα"λέει και κατεβενουμαι κάτω τρωμε πρωινό και ο Αρη μου λέει να πει στα παιδιά να έρθουν εδώ εγώ δέχομαι και τους το είπε τώρα περιμένουμε ποτε θα έρθουν.Το κουδούνι χτυπάει και πάω ανοίγω εγώ
"Εύα"λέει ο Λουκάς
"Ορίστε τι θέλετε"ρωταω
"Δεν θυμάσαι"ξαναρωτάει ο Λουκάς
"Όχι"λέω"περαστε μέσα"πρόσθετο αυτοι μπενουν και καθονται στον καναπε κάθομαι και γω σε μια γωνία και τους κοιταω
"Τώρα σοβαρά δεν θυμάσαι τον αδερφό σου"λέει ο Λουκάς
"Γιατί έχω αδερφό"λέω
"Ναι"λεει ο Λουκάς
"Συγνώμη κύριε αλλά δεν θυμάμαι τίποτα και τώρα με συγχωρείται αλλά πάω πανω να παίξω με τα παιδιά του κυρίου Αρη γιατί θα νιώθουν μόνα τους"λέω και προτου απαντήσει πάω πανω παίζω με τα μικρά και αφού φεύγουν οι άλλοι έρχεται και ο Αρης και παίζουμε όλοι μαζί.Ή ωρα είναι 2:00 το μεσημέρι και βάζω τα παιδιά για ύπνο λεγοντας τους ενα παραμιθακη πάω και γω στο δωμάτιο μου και ξαπλωνω και κοιμάμαι για κάποιο λογο νιώθω πολύ κουρασμένη και δεν έχω όρεξη για τίποτα στην δουλεια θα πάω μάλλον απο την αλλη εβδομαδα.Εκεί που παει να με παρει ο ύπνος ο Αρης με σκουνταει
"Χαίρομαι παρα πολύ που θυμηθηκες δεν μπορείς να φανταστεις ποσο είχα ανυσυχησει"λέει
"Και γω χαίρομαι που επιτέλους θυμάμαι δεν μπορω να φανταστώ πως ξέχασα τον άντρα της ζωής μου"λέω και αυτός με αγκαλιαζει και κάπως έτσι με πέρνει ο ύπνος.

Γεια σας!Άλλο ενα για σήμερα αν έχω όρεξη θα βάλω και άλλο ποιο μετα μπάι τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο❤