Dare

Hoofdstuk 7

Macy *Woensdag 5-04-16*

'Michael' begin ik voorzichtig. Hij kijkt even glimlachend mijn kant op en knikt begrijpend. Voordat ik al wat kan zeggen, begint, hij al. 'Ehm, ehh.. Zoals je denk ik al  gemerkt heb ik een beetje muren om me heen?' begint hij. Ik knik. 'Dat is met een reden. Als iemand me te diep raakt voel ik de bui al aan komen'.

'Mijn woedde bui, de bui die me agressief maakt. Daarom moest ik ook "pissen". Ik wil niemand pijn doen maar juist met zo'n bui ben ik niet meer te kalmeren' mompelt hij en kijkt naar zijn met verband bedekte handen. 'Hoelang heb je er al last van?'. Ik zie Michael slikken en het grip om zijn stuur verstrekken. 'Al vanaf kleins af aan'.

'Je ouders deden er niks aan?'. 'Ik wou niet, het raakte me te diep en ja. Het zelfde riedeltje als net'. 'Ik.... Misschien is het wel slim als je er hulp in zoekt. Vroeg of laat krijg je een vriendinnetje en... En die breekt door je muren heen. Straks krijgen jullie ruzie en'. Ik stop even. 'Ik snap het. Maar ik wil niet. Ik wil het gewoon niet. Ik wil niet als een gek gezien worden'.

'He, gekkie! Denk je nou echt dat ze je dan als een gek zien? Mensen zullen respect hebben dat je hulp zoekt' glimlach ik en leg mijn hand op zijn arm. Michael bijt op zijn lip 'ik weet niet. Ik....' hij zucht en word rood. 'Je vind het eng?' vraag ik hem. Hij knikt en kijkt me zenuwachtig aan. 'Dat is volkomen begrijpbaar Mike. Ik vond het ook eng de eerste keer'.

Verbaast kijkt hij me aan. 'Ik had een veel te laag zelfvertrouwen en hongerde mezelf uit'. 'Echt?!'. 'Ja, maar dat is de verleden tijd. Ik leef nu hier en in de toekomst. Je moet het juist NU naar je zin maken' glimlach ik. Michael kijkt na te denken over mijn woorden. 'Weet je? Je hebt gelijk' zucht hij. 'Zullen we na de wereldreis kijken, ik ga je helpen' glimlach ik vol zekerheid.

'Wil je dat echt?'. 'Ja, je bent een vriend van me nu Michael. Je hebt me in laten zien dat ik niet naar uiterlijk moet kijken maar innerlijk' glimlach ik. Michael glimlacht terug en geeft me een korte knuffel. 'Heb je het trouwens door?' vraag ik hem. 'Wat?' mompelt hij. 'Dat je geen bui hebt gehad terwijl dit een gevoelig onderwerp voor je is'. Michael lijkt verbaasd te zijn.

'Je hebt gelijk' mompelt hij. Ik grinnik en duw een kus op zijn wang. Hij word rood en zet de radio aan voor de afleiding. Ik ben nooit klef maar omdat Michael het ook bij mij doet vind ik dat ik het ook bij hem kan doen. En eerlijk is eerlijk, het geeft me toch wel een vertrouwd gevoel. 'Oke laten we ik-zie-ik-zie-wat-jij-niet-ziet doen' roept hij uit het niets en kijkt me breed glimlachend aan.

Dat is de Michael die ik wil zien. 'Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en de kleur is, uhmmmmm...... Geel!' roept hij. 'Gele auto' roept hij er achter aan en slaat me op mijn arm. 'Die gele auto' raad ik. Michael kijkt me even verward aan maar word dan knal rood. Ik daar in tegen begin kei en keihard te lachen. 'Dat was dom he?'. 'Nee het was behoorlijk slim. Voor mij dan'. Michael schud zijn hoofd maar lacht dan zelf ook. 'Ik begin trekt te krijgen' mompelt hij. 'Ik zie ik zie wat jij niet ziet en de kleur is groen' antwoord ik.

Michael kijkt goed omzich heen terwijl hij het wegdek in de gaten houd. 'Het gras'. 'Nope'. 'Die auto?'. 'Nope'. 'De bladeren?'. 'Ook niet'. 'bloemetjes?'. 'Neee'. 'Dat bord?'. 'Ook niet'. 'Hectometer paaltje?'. 'Nee kijk hoger'. 'Dat groene op die platen?'. 'Nee nog hoger'. 'Bomen?'. 'Hoger'. 'Die bank op dat bord'. 'Nee'. 'Dat Subway bord'. 'Ja!' roep ik en glimlach naar hem. Michael begrijpt mijn ik-zie-ik-zie-wat-jij-niet-ziet hint en neemt de afslag.

'Twee broodjes gezond alstublieft'. 'Dat is dan 4 euro neem maar alvast plaats we komen het jullie wel brengen'. Michael kijkt mokkend voor zich uit terwijl ik lach en mijn rugzak bij hem neer zet. 'Ik ga even naar de wc. Goed?'. 'Ja, succes'. 'Dankje' grinnik ik en loop de meiden wc binnen waar een paar truttige melden zich aan het opmaken waren. Snel glip ik een hokje binnen en doe ik mijn ding.

'Zie je dat meisje? Lelijk kind'. Ik bijt op mijn lip en fatsoeneer mijn haar een beetje. 'Haar haar zit ook heel lelijk. Net een zwerver. En die vet rollen. Bah'. Ik wend mijn blik af naar de grond en loop de meiden voorbij. 'Ze durft niet eens in de spiegel te kijken. Zo lelijk is ze'. Dit was de druppel boos draai ik mee naar de meiden toe 'roddel even wat zachter wil je?! Niet iedereen hoeft het te horen'. 'We zeggen het voor je eigen best wil hoor!'.

'Wat kan ik er aan doen dan?'. 'Ander haar model, sporten, andere kleren, meer make-up'. Ik kijk ze met tranen in mijn ogen aan. 'Leer eens naar jezelf kijken in de spiegel ofzo. Of ben je zo blind dat je het niet door hebt! Bitch, hoer, vuile tru-'. 'HOU OP' schreeuw ik en ren huilend de deur uit. Michael die aandachtig een meisje bekijkt richt zijn aandacht op mij en staat geschrokken op.

Ik val huilend in zijn armen en zak in elkaar. 'He, rustig. Wat is er gebeurt?' vraagt hij. 'Meiden, roddelen op wc gemene-'. 'Wacht anders maar even' fluistert Michael. Ik zie vanuit mijn ooghoeken de meiden uit de wc komen en gemeen lachen. Ik begin nog harder te huilen 'alsjeblieft Michael ik wil hier weg!' snik ik en duw mijn hoofd stevig in zijn shirt.

'Dankjewel voor het brengen' hoor ik Michael zeggen en even later begint hij voorzichtig naar de deur te schuifelen. 'Waar wil je heen dan?' vraagt hij. 'A-auto'. Michael slaat een arm om me heen en begeleid me naar de auto.

'Wat is er gebeurt?' vraagt Michael als ik wat rustiger ben en veegt wat haar uit mijn gezicht. 'Er waren een paar meiden op de wc. En toen ik mijn handen aan het wassen was zaten ze iets te hard te roddelen. Ik hoorde het en het ging over mij'. 'Wat zeiden ze?' vraagt Michael en trekt me wat steviger tegen hem aan. 'Dik, lelijk, zwever, hoer, trut, bit-'. 'Waar zijn ze' sist Michael. Hij laat me los en balt zijn vuisten.

'Michael nee' mompel ik. 'Michael ja' horen we achter ons. Ik draai me met een ruk om. 'He, laat mijn vriendin met rust wil je?' roept Michael. 'Waarom heb je met haar? Ik ben toch veel leuker?'. Michael loopt op haar af en komt voor haar staan. 'Nog één negatief woord en ik ruk je kop eraf' snauwt hij. Het meisje lacht maar houd verstandig haar mond.

'Luister goed, Macy is, niet dik, niet lelijk, geen zwever, geen trut, geen bitch en al helemaal geen hoer. Knoop dat even in je oren. Je doet stoer tegen over je vriendinnen maar van binnen stik je van de jaloezie omdat mijn vriendin zonder een kilo make-up er al goed uit ziet. In tegenstelling tot jou. Zelfs met 190 kilo vermoord je al een jongen met je lelijkheid'.

Ik voel een warm gevoel mijn lichaam binnen komen wanneer Michael die woorden uitspreekt. Hij heeft gelijk ik moet het me niet zo aan trekken. 'Als je het niet erg vind gaan wij verder. We moeten een wereldreis afleggen en hebben dus geen tijd voor meisjes zoals jij. Of heb je nog hulp nodig om er zo goed uit te zien als mijn vriendin? Zoja wees eerst eens even jezelf'.

Michael draait zich om en neemt me in zijn armen. 'Dankjewel' fluister ik. Michael geeft me een zoen op mijn wang en glimlacht, 'geen probleem. Zolang je ze maar niet gelooft'. 'Nee dankzij jou niet nee' glimlach ik en trek hem nog even tegen me aan waarna in instap en met een vrolijke gevoel de zak open. Michael stapt aan de andere kant in en glimlacht naar me. Ook glimlach terug en neem genietend een grote hap. Michael pakt ook een broodje waarna hij een hap neemt. 'Hmm, dit is nog best wel lekker'. 'Ik zei het je. De Mac is trouwens ook niet zo erg'.