ZORAKİ HİNDİSTAN

Olaylar Nasıl Buralara Geldi

Tam yatmaya hazırlınıyordum ki içeriden sesler duydum.Ne yalan söyliyim tırsmadım değil. Sonuçta kocaman evde tek başımayım. Tam korku filimlik sahne yani. Gidip baksam mı acaba? Yoo o korku filmlerinde salak kızların yaptığını yapıp aşağı inmiycem derken merdivenlerden ayak sesleri duymaya başladım. Ay ne tatlışlar ben yorulmıyım diye ayağıma kadar geliyorlar. Ne diyorsun sen Okyanus şuan buraya geliyor ya da geliyorlar belkide seni kıtır kıtır kesicekler ve sen ne tatlış mı diyorsun. Tek kelimeyle bravo sana. Evet felaket tellalı iç sesim sayesinde artık korkudan ölebilirdim. Korkudan öleceksemde bu kadar ortalıkta ölmemeliydim. Ben bunları düşünürken sesler yaklaşmıştı. Bende bir anda kendimi dolabın içinde buldum. Heh çok güzel oldu. Onca film izledim ama ders alamamışım heralde. Bütün filmlerde kötü adamlar dolaba bakar mutlaka. Artık tek çare dua etmek. Dua ederken dolabın aralığından içeride dolaşan adamlar gözüme ilişti. İki kişiydiler siyah giyinmiş, ellerinde tabancaları ve eldivenleri, yüzlerinde ise siyah maskeleri vardı. Sanki hırsızlık için değilde bir şey bulmaları gerekiyormuş gibiydiler. Baktım odadan çıkacakları yok telefonu elime aldım. Ama kimi arayacağımı bilmiyordum. Evet polisi arayabilirimdim ama hindistanda polisin numarasını öğrenecek kadar zaman geçirmedim. Telefon rehberini açtım ve karşıma çıkan il kişi Amardı. Yok yok o sinir küpünü arayamazdım. Okyanus İnal kendine gel. Şuan gurur yada başka bi şey yapmanın sırası değil. Birazdan bütün şarjörü üstüne boşalttıklarında görürsün guru. Sanırım iç sesim haklı. Adamlar dolaba doğru yaklaştılar. Dizlerimi kendime çektim kafamıda dizlerime koyup beni görmemeleri için tekrar dua etmeye başladım. Tam dolabın kapağını açacaktı ki diğer adamın "Burda yok diğer odalara bakalım" demesiyle geri döndü. Sanırım şanslı günümdeydim. Benimde şanslı günüm de bu kadar oluyor. Dolaba doğru gelen adam uzaklaşınca birazcıkta olsa rahatlamıştım ama hala korkudan ölebilirdim. Adamların odadan çıktıklarından emin olduktan sonra hemen Amarı aradım.
-Alo Amar şimdi hiç bir şey deme ve beni dinle. Evde elinde tabancası olan 2 adam var hemen buraya gel.
-Tamam sakin ol.Sen şimdi nerde saklanıyorsan orda kal. Sakın bi kahramanlık yapmaya çalışma.
Telefonu kapattıktan sonra dolapta gözlerim kapalı bi şekilde amarı beklemeye başladım. Ne kadar süre kıpırdamadan kaldım inanın bilmiyorum. Bir anda dolabın kapağı açıldı. Aha sıçtın kızım diye içimden geçiriyordum ki Amarın "iyi misin?"demesiyle kafamı kaldırdım ve Amarı görmenin verdiği mutlulukla üzerine atlamış olabilirim azıcık. Tamam tamam baya adamın üstüne atlayıp boynuna sarıldım. 40 yıl düşünsem onu gördüğümde bu kadar sevineceğim aklıma gelmezdi.
-Yalnız biraz daha beni sıkarsan boğulabilirim.
Aman allahım ilk defa benimle kibar konuştu. Tabi onun bu lafından sonra nasıl bi salaklık yaptığı mı anladım ve hemen ellerimi geri çektim.
-Sen iyisin dimi. Sana bi şey yapmadılar.
-Hayır iyiyim. Beni görmediler zaten.
-Peki adamların yüzünü gördün mü?
-Görmedim yüzlerinde maske ellerinde de silah vardı. Anlamadım zaten ne olduğunu tam yatmaya hazırlanıyordum ki sesler duydum aşağıdan sonra bana doğru yaklaştıklarını hissedince dolaba saklandım.
-Tamam geçti korkma. Ben yanındayım. Şimdi eşyalarını topla bize gidiyoruz.
-Gerek yok. Ben kalacak bir yer bulurum.
-Ben gidiyoruz dediysem gidiyoruz. Korkudan unuttun heralde Amar Raj ne derse o olur. Hadi hazırlan aşağıda seni bekliyorum.
Amar raj ne derse o olurmuş bıdıbıdı. 2 dakika kibar oldu ya çok geldi Bay sinir küpüne. Neyse yapacak bi şey yok el mahkum onu dinliycem. Elin bilmediğim memleketinde gecenin bu saatinde nereye gidebilirim ki zaten. Yanıma lazım olabilecek eşyalarımı bi bavula koyup aldım. Ben aşağı inerken Amarda o sırada polislerle konuşuyordu. Ben tam yanlarına vardım polisler gitti.
-Ne konuştun polislerle?
-Senin bana anlattıklarını anlattım.
-Bende anlatabilirdim biliyorsun dimi. Hani olayı ben yaşadım ya daha mantıklı olurdu.
-Sonuç olarak ben anlattım ve konu kapandı. Ellerinde geleni yapacaklarmış yani kimin girdiği ve niye girdiğini buluna kadar bizdesin Okyanus İnal.
Ben tam ağzımı açıp bir şey diyecektim ki "yürü arabaya" demesiyle her zamanki gibi diyeceklerimi ağzıma tıktı. Bazen düşünüyorum acaba bunu yapmaktan zevk mi alıyor diye.
-Biraz daha orda dikilirsen ben bavulunla eve dönmüş olucam.
Bu adam ne dese beni sinir ediyor ya. Mecbur arabaya doğru ilerledim. Emir büyük yerdendi malum.
-Hey nereye? Arabayı sen kullanmak istiyorsun heralde. Yan tarafa bayan inal. Ben bavulu bagaja koyup geliyorum. Ben gelene kadar doğru yere oturmuş ol.
Şimdi diyeceksiniz ki bu kız direksiyonla normal yeri ayırt edemiyor mu? Valla ne yalan söyliyim ayırt edemiyorum. Çünkü onların direksiyon yönü farklı. Eee haliyle bende karıştırıyorum. Neyse amar beni burda bırakmadan sağ salim yerime oturmuştum. Eve varana kadar bütün yol konuşmadık. Aman konuşmayalımda zaten. Çünkü o ne zaman konuşsa benim sinir katsayılarım artıyor. Neyse eve vardık. Arabadan indik her şey çok güzeldi. Yani kısmen. Of tamam güzel değildi kabul ediyorum. Amarın ailesinden eve giren o 2 adamdan daha çok korkuyordum. Dizlerim titremesinden evin kapısına zar zor gidebilmiştim. Amarın kapıyı açmasıyla bütün ailenin meraklı bakışları üzerime dikildi. Hepsi sırayla bana sonra yanımda duran bavula en sonunda da amara ne oluyor burda der gibi bakıyordu istisnasız hepsi. Sadece biri gözlerini bana dikmiş dik dik bakıyordu. Ve bu bakışlar kurşun geçirmez bir yeleğin içinden bile geçebilecek güçteydi. Sanırım öyle bakmakta haklıda. Bende kapıda elinde bavulla bir kız görsem bende öyle bakarım. Tabi bi de Amarın yanında bu saatte görüpte öyle bakması normal. Neyse sonuç olarak diyeceksiniz ki bu kız hindistana niye geldi? Ne işi var burada? Yada bu bay sinir küpüne niye katlanıyor?
Ah bende hala idrak edebilmiş değilim. Ne bay sinir küpüne niye katlanmak zorunda olsuğumu ne de burada ne işim olduğunu. Gelin size olaylar buraya kadar nasıl geldi anlatayım. Belki siz anlar banada anlatırsınız.