Oorverdovende Stilte [Preview]

Hoofdstuk 11

De bel voor het tweede uur gaat en wij staan nog maar op het schoolplein. Snel zetten we onze fietsen in het fietsenhok. Ik vergeet bijna om hem op slot te doen. 'Schiet op, Darlene,' zeg ik. 'Straks komen we nog te laat!'

'Rustig aan,' zegt Darlene. 'Het is bio maar. We hebben heus geen toets, of zo.' Ik sleep Darlene mee naar binnen. Ik hang mijn jas voor deze keer op aan de kapstok en ren met Darlene naar boven. Het is een eind lopen, maar we komen vlak voor de tweede bel aan bij het goede lokaal. We gaan het biologielokaal in en zien de tafels in toets opstelling staan. Op elke tafel liggen twee papiertjes. 'Wat zei je over "geen toets hebben, of zo"?' fluister ik boos.

'Sinds wanneer hadden wij een toets vandaag?' fluistert Darlene in paniek. 'Wist jij dit?' vraagt ze.

'Nee,' antwoord ik. Echo blijft ook stil. Vaak als ik het niet weet, weet zij het wel. Nu ze stil is, denk ik dat ik er die les niet bij was. Ik loop naar een leeg tafeltje en laat mijn tas op de grond zakken. Darlene gaat achter me zitten. Ze hangt naar Maya, een klasgenoot. 'Zeg Maya,' zegt Darlene. 'Wist jij dat we een toets hadden vandaag?'

'Eh ja,' antwoordt ze, alsof het overduidelijk was dat we een toets hadden. 'Meneer Thorne had het er vorige week nog over.' Ze kijkt ons aan met zowel een vragende blik als een meesmuilende blik. Darlene wendt zich van haar af.

Ik draai me om. 'Vorige week was ik er niet,' zeg ik. 'Je zei dat we niets hadden.'

'Sorry hoor, dat zijn lessen slaapverwekkend zijn!' zegt Darlene geïrriteerd. 'We kunnen er nu toch niets aan doen.'

Meneer Thorne komt binnen met een dikke stapel proefwerken. 'Goedemorgen,' zegt hij. 'Vandaag hebben jullie een korte toets over zenuwcellen. Jullie krijgen tachtig minuten. Gebruik je tijd goed. De toets begint pas als iedereen een blaadje heeft. Succes allemaal.'

Ik zucht diep. Dit gaat helemaal niet goed komen. Ik pak een pen uit mijn etui en schrijf mijn naam, het vak, de datum en mijn klas bovenaan op het papiertje. Ik staar naar het lege papiertje en tik zenuwachtig op mijn tafel. Ondertussen deelt meneer Thorne de papiertjes uit.

'Doe niet zo nerveus,' zegt Echo. 'Het komt wel goed. Ik sleep je er wel doorheen.'

Ik frons mijn wenkbrauwen. 'Dat mag helemaal niet,' zeg ik zo zacht mogelijk. 'Dat is valsspelen.'

'Weet ik, maar als jij een onvoldoende krijgt... man, dan breekt de hel los.' Ik lach kort. Eindelijk komt meneer Thorne bij mijn tafel. Hij geeft me een toets en zegt: 'Succes.'

'Bedankt,' antwoord ik. 'Dat zal ik nodig hebben,' zeg ik als hij al weer weg is.

'Goed, heeft iedereen een toets?' vraagt meneer Thorne. 'Ja? Goed, dan mogen jullie nu beginnen. Succes allemaal.' Overal in het lokaal klinkt geritsel van papiertjes en krassende pennen. Ik lees de instructies op de voorkant. Geen hulpmiddelen, tachtig minuten, alles inleveren. Niets nieuws. Dan begin ik met de toets. Het eerste dat me opvalt is de grote hoeveelheid tekst. Ik zucht. Dit gaat een lange toets worden.

Ik zet mezelf ertoe om te beginnen met lezen. De eerste vraag is maar kort en maar twee punten waard. Vraag één: noem drie verschillende soorten neuronen. Ik begin bijna te stressen. Hoe moet ik dat weten? Ik haal diep adem en pak mijn Binas erbij. Ik blader door het handige informatieboekje en zoek de goede tabel op. Ik zie een plaat met verschillende zenuwcellen. Is dit wat ze bedoelen?

'Zenuwcellen en neuronen zijn hetzelfde,' zegt Echo. 'Het antwoord op vraag één is: sensorische zenuwcel, schakelneuron en motorische zenuwcel.' Snel pen ik het antwoord op en ga door naar vraag twee: Leg het verband uit tussen MS en de beschadiging van myeline.