Sensiz | Stony

Yatağını Paylaşmak İstediğin Adam İle Aynı Evde Bile Olamamak

Tony, uçağıyla şehre geri dönmüştü. Şehre gelir gelmez bulduğu ilk taksiye atlamış ve evin yolunu tutmuştu. Rüyasında gördüğü şeyin gerçek olmaması için umut ederken, eve oldukça hızlı bir şekilde gelmişti. Taksiciye parasını verip üstünü almadan direk atmıştı arabadan kendini. Evin apartman kapısına omuz atıp girmiş, daire kapısına ise anahtar ile uğraşmadan tekme atıp kırmıştı ve içeri girmişti. İçeri girer girmez onun sesini haykırmıştı

"Steve!"

Kapıdan içeri girer girmez direk salona koştu Stark. Salona gelir gelmez, onun koltukta yattığını gördü. En başta onun uyuya kaldığını düşünüp rahatlasa da, o sadece arkadan bakınca öyle görünüyordu. Koltuğun etrafından dolaşıp önüne geçtiğinde ise elini ağzına götürdü ve bağırmamak için kendini zor tuttu. Steve, elinde bir alkol şişesi ve yerde dört ilaç kutusu ile yatıyordu.

Tony, bir an önce yapması gerekeni düşündü ama bulamadı. Çevrede bir şey aradı onu kurtarmak için ama ilaçla intihar etmiş birini kurtarmak, evdeki imkanlarla mümkün değildi. Kusturmayı deneyebilirdi ama Steve'in fazla iri olması Tony için bunu mümkün kılınamaz yapıyordu.

Steve'in önünde eğildi ve aynı hizaya geldiler. Tony onun kapalı gözlerine baktı ve yanağına vurdu "Steve, Steve hayır gitme!" Yanağına vurmanın mantıksızca olduğunu düşünen Tony, bu sefer onu dürtmeye başladı.

Steve, o kadar ilacı alkol ile beraber içmiş olsa da, Süper Asker Serumu bu kadar ilacın bile üstesinden gelebilecek kadar üstün bir buluştu. Steve, o an sadece rüyalar alemine dalmıştı. Tony ise henüz nabzına bakmayı akıl edememişti.

Steve, kendi rüyalar aleminde, kendi ile kapışıyordu. Tony ise o kadar dürttükten sonra, en sonunda aklına gelmişti gerçekten ölüp ölmediğine bakmak. Onu bu halde yakalamak onu o kadar çok korkutmuştu ki, nabzına bakmayı akıl edememişti. Hemen elini boynuna götürdü ve nabzının hala attığını anladı, fakat iri adam hala bilinci kapalıydı.

Steve, kendi rüyalarında kendiyle hesaplaşıyordu.

"Neredeyim ben? Benim ölmüş olmam lazım." Kendini, karanlık bir mekanın içinde buldu, etrafında hiç bir şey yoktu, kocaman bir boşluk. Nerede olduğunu anlamak için ayağa kalksa da, hiç bir şey yoktu orada. Ta ki zeminde onun meşhur kalkanı oluşana kadar.

Steve, ayak bastığı yerin kocaman bir kalkan olduğunu fark etti. Onun meşhur olmuş ve onunla bir sayılan kırmızı, mavi ve beyaz renklere sahip  kalkanı, onun bastığı zemini oluşturuyordu. Steve, etrafına bir daha baktı, yukarıda bir şey yoktu, hala yukarısı ve ilerisi simsiyahtı. 

Her ne kadar işe yaramayacağını bilse de koşmaya başladı. Koştu, koştu ve durmadı. Kocaman kalkanı üzerinde koştu ama hiç bir yere varamadı. Yorulana, nefes nefese kalana kadar koştu. En sonunda durdu ve soluklandı. Hala olduğu yerde saydığını fark eden Steve, aynı anda arkasından bir seste duydu.

"Merhaba yüz başı."

Steve, bu duyduğu sesle arkasına döndü. Gördüğü şeye inanmakta zorluk çekerdi normalde, ama bir İlham meleği tarafından suda boğulduktan sonra bir çok şeye inanmamazlık edemeyeceğini düşündü. Karşısında duran şey, onun ta kendisiydi.

Steve, karşısında duran Steve'e baktı, "Sen ben misin? Nasıl yanı, yoksa sen İlham'mısın da kılık mı değiştirdin?"  Hayali Steve'in üstünde İkinci Dünya Savaşı sırasında giydiği üniforma vardı ama kaskı yoktu, "Hayır ben senim, onunla bir alakam yok fakat, İlham'ın de seninle alakası yok Steve. Onları sana yapan o değildi."

Gerçek Steve, bunlarla alakalı daha fazla bir şey duymak istemiyordu, "Bunlar hakkında konuşmayı bırak. Neden seni görüyorum ve burası neresi?" Hayali Steve, açıklamaya başladı ama bir yandan da Gerçek Steve'in etrafında dönmeye de başlamıştı, "Burası, senin kendine gelmeye çalışırken zihninin yarattığı olmayan bir mekan. Vücudun şu an içtiğin ilaçların etkisini def etmeye çalışıyor, ölmedin, arafta falan da değilsin. Sadece baygınsın  ve uyanman gerekiyor. Benden sana söylemesi, Tony olan hislerin bitmeden buradan kurtulamazsın." Bunu diyen Hayali Steve, dövüş pozisyonunu aldı.