Utku ne kadar beni umursamazlıktan gelse o kadar meraklanmam artıyordu.En sonunda o sıkıcı dersi bitiren zil çalmıştı.Sıramdan kalkıp kantine gittim ve kantinden atıştırmalık bir şeyler alıp bir masaya oturdum.Yemeğimi yerken ansızın karşıma biri oturdu.İlk başta anlayamadım ne olduğunu ama sonradan kızın kötü niyetli olduğunu anladım.
"Hey çömez!!! Burada olmak seni korkutmuyor mu?".
Susuyordum.Ne kadar damarıma basarsada susuyordum.
"Hadi ama çömez olduğun kadar da utangaçsın öylemi?".
Herkes güldü.Git gide daha çok sinirleniyordum.
"Bana baksana:Bu okulu sana zehir edeceğim.Pis fahişe".
Artık iyice dolmuştum.Sandalyemi ayağımla tekmeleyerek kızın yanına gidip saçlarına yapıştım.Acı çekerek bağırıyordu.Onu duymamazlıktan gelerek ayağa saçlarından tutarak ayağı kalkırdım ve yakasından tutup duvara fırlattım.Kendime inanamıyordum kız resmen havada uçarak duvara yapıştı.Bu kadar güçlümüydüm ben.Herkes kızın başına toplanırken ben donup kalmış onu izliyordum.Bir anda biri kolumdan tutup kantinden dışarı doğru sürüklemeye başladı.Bir anda hareket etmeye başladığım için başım dönüyor ve gözlerim kararmıştı.En sonunda kolumu bırakmıştı.Ben dengemi kaybedip yere düştüm ve kolumdan tutan çocuk yanıma eğilerek
"İyimisin?"dedi
"Evet iyiyim ama bu şekilde davranmasaydın daha iyi olurdum"dedim.
Gülümsedi.Çok tatlı ve içten bir gülümsemesi vardı.Kendimi tutamayıp bende güldüm.Üstümü silkeleyerek ayağa kalktım.O da hızlı bir şekilde kalktı.
"Merhaba ben Adrian.Kusura bakma ani davrandım.Tanıştığıma memnun oldum".
"Merhaba bende Yaren.Önemli değil.Adın yabancı.Türk değil misin?"
"Annem türk babam İngiliz"
"Anladım,tanıştığıma memnun oldum"
Gülerek kafasını onaylar şeklinde salladı.Gerçekten tatlıydı sanırım okulda ilk arkadaşım Adriandı.Benden büyük duruyordu.10. veya 11. Sınıfa benziyordu.Dayanamayıp sordum;
"Kaçıncı sınıfsın?"
"11.sınıfım"dedi gülümseyerek.Tahminim doğru çıkmıştı.Okulun bahçesinde yürümeye başladık bu arada da sohbet ediyorduk.
"Bu okul bana biraz tuhaf geldi.Normal okullardan daha ürkütücü ve öğrencileri farklı."
Kahkaha atarak güldü.
"Zaten bu okul farklı diğer okullar gibi değil".
Anlamamıştım.Suratına anlamsızca bakıyordum.
"Merak etme yakında öğrenirsin"diyip karşı bankta oturan arkadaşlarının yanına gitti.
Bu gizem beni git gide meraklandırmaya başlamıştı.En sonun da kendimi tutamayıp müdürün odasına doğru hızlıca yürümeye başladım.Sinirlenmiştim ve koşmaya yakın yürüyordum.Derken önüme bakmadığım için birine çarptım.
"Özür dilerim.İyimisin?"
"Heyy sen yeni gelen öğrenci Yaren değil misin?"
Şaşırmıştım tek kaşımı kaldırarak cevap verdim;
"Evet peki sen beni nerden tanıyorsun?"
"Ben Emma.Yatakhane kapımızda ikimizin ismi ve resmi var.Oda arkadaşımsın."
"Ne yani burası yatılı bir okul mu?"
"Evet bilmiyor muydun?
"Hayır"
İyice sinirlenmiştim.Ailem ne işler çeviriyordu böyle.Daha da sinirlenerek;
"Tanıştığıma memnun oldum Emma.Şu an çok meşgulum yarın konuşuruz"diyerek yanından ayrıldım.Daha da hızlanarak müdürün oda kapısının önüne geldim.Kapıyı tıklatır tıklatmaz içerden"Gel"sesi duyuldu.Kapıyı açtığımda müdür karşımda oturarak bilgisayarda işlerini hallediyordu.Yüzüme bile bakmadı.
"Merhaba size bir soru soracaktım"
Müdür kafasını bana doğru çevirdi ve yüzüne alaycı bir gülümseme yerleştirdi.
"Merhaba Yaren.Bende seni bekliyordum.Sana açıklamak istediğim konular var".
Kafamı aşağı yukarı sallayarak;
"Sizi dinliyorum".
"Sen normal insan değilsin Yaren.Sen Nosferatu'sun.Yani bir emicisin,kan emicisi.Bunun için bu okuldasın.Bu okuldaki herkes senle aynı durumda".
Gülüyordum.Sinirden gülüyordum.Bir yandan bu durum hoşuma gitmişti.Hep böyle ironik durumlarda olmak istiyordum.
"Beni aydınlattığınız için teşekkür ederim".
Odadan çıktığımda dişlerimi sıktığımı farkettim.Sinirliydim.Ailem nasıl bana açıklamamıştı.Doğuştan mı vampirdim?En önemlisi şimdi ne yapacaktım.Ders saatleri birmişti.Ben eve dönmek için yola çıktım.Eve geldiğimde havasızlıktan içeri kötü kokuyordu.Aldırmayarak odama çıktım ve valizimi hazırladım.Kıyafetlerimiz iç çamaşırlarımın ve ayakkabılarımın hepsini kattıktan sonra zar zor valizimin fermuarını kapattım.Tam oda dan çıkacekken kitaplığımız üzerindeki aile fotoğrafını farkettim.Onu da hızlı bir şekilde alıp çantama kattım.Son bir kez odama baktım.Gözlerim dolmuştu.Yeni taşınmıştık ama alışmıştım.Odadan çıkarak aşağı kata indim.Dış kapıyı kitleyerek yola koyuldum.Otobüsün gelmesi 5-10 dakkika sürmedi.Yorgundum otobüse bindiğimde dinlenmek için gözlerimi kapatmıştım.Gözlerimi açtığımda okula gelmiştik.Tekrar kabus başlıyordu.
