Yazım hatalarımdan dolayı özür diliyor ve bu bölümü sıkılmadan okumanızı diliyorum. İYİ OKUMALAR!! 🎉🎉🎉🎉
Sitem dolu bir ses tonu ile "EFENDİM!" Her zaman aynı şey oluyordu. Her zaman! Kavgadan ne kadar uzak kalmak istesem de kavga hep beni buluyordu.
Annem iki elini yüzüne getirdi. Derin bir nefes alıp verdi. Galiba sakinleşmişti. Ya da sakin olmaya çalışıyordu. Bense kollarımı birleştirmiş yere bakıyordum.
Ağlamamak için kendimi çok zorluyordum. Ama başaramadım. Hıçkırarak ağlamaya başladım. "Anne ben...çok özür dilerim. Ben seni üzmek veya sinirlendirmek istemedim. Ben sadece bu aralar iyi değilim."
"Tatlım yapma lütfen!" Yanıma geldi. Ellerini yüzüme getirdi ve baş parmakları ile göz yaşlarımı sildi.
"Asıl ben senden özür dilerim. Çok fazla üstüne geldim." Eliyle kafamı kucağına yasladı. Saçlarımı okaşamaya başladı
"Hata ettim. Fazla üstüne gelmemeliydim." Kollarımı annemin beline doladım. Sımsıkı sarıldım. O da ağlıyordu ben de.
"Anlaşılan kötü zaman geçiren tek ben değilim. Öyle değil mi anne?" Hafif bir gülümse ile "Evet tatlım. Anlaşılan ikimiz de oldukça kötü zaman geçiriyoruz."
Bir müddet birbirimize sarılı kaldıktan sonra "Şimdi gidip hazırlansak iyi olur. Bu akşam bizi bekleyen insalar ve bir de parti var!" Ofluyarak geri adım attım.
"Beni oraya ne olursa olsun getirmekten vazgeçmiceksin değil mi?" Hafif bir gülümseme eşliğinde "Aynen öyle tatlım."
Kapıyı açıp çıkarken "Ha bu arada unutmadan. Arkadaşına da söyle o da hazırlanıp gelsin."
Büyük bir gülümseme eşliğinde "Elbette. Oldu bil sen." Odadan çıkıp kapıyı kapattım. Çok sevinçliydim. Yani partiye gideceğime değil. O sahte ortamda benden başka gerçek olan bir insan daha gelecek. Annemin odasına apar topar yeniden girdim.
Sımsıkı sarıldım. "Çok teşekkür ederim anne. Sen bir tanesin." Yanağına kocaman bir öpücük kondurdum.
"Bilmem ki? Acaba öyle miyim?" Gülümseyerek söyledi. "Öylesin öylesin!"
Odadan çıkarken. Ya bir türlü şu odadan çıkamadım. "Fazla gecikmeyin. Hızlı hazırlanın."
"Tamam anne!" Odama doğru ilerledim. Kapıyı açtım. Flora odanın içinde dört dönüyordu. Beni görür görmez kollarıma yapıştı.
"Sen İyi misin? Bağırma sesleri geliyordu. Sesiniz birden kesilince korktum."
"Önemli bir şey değil. Sadece arada sırada olan anne-kız kavgaları işte." Flora ne zaman sinirlense, gerilse, korksa, üzülse boynunda asılı olan taçlı kolyesi ile oynuyordu.
Ve şimdide aynın şekilde yapıyordu. Flora'nın daha fazla gerilmemesi için sağ elimi omuzuna attım.
"Sakin ol Flora. Bir şey olduğu yok. Ve artık ne olur şu kolyenle daha fazla oynama!" Elini kolyesinden çekti. Sonundaa!
"Az kalsın kolyen kopacaktı. Ve..."
"Ve ne?"
