3 Saat

9 0 1
                                    

Bir anda boynuna sarılarak kulağına "Seni Seviyorum." diye fısıldadım.
(3 saat önce...)
En yakın arkadaşım Duygu babasının tayini yüzünden okuldan ayrılmak zorunda.Duygu okulda popüler güzel ve samimi bir kız.O yüzden bugün dönem olarak ona veda partisi düzenleyeceğiz.Herkes bir iş üslendi ve onu yapmak için işe başladı.Bense etraf düzenini hemen bitirip eve yetişip kıyafetlerimi giyecektim.O kadar şanslıydım ki benim üzerime düşen görevi Barış üstüne almış benim hazırlanmam için beni eve göndermişti.(Barış sınıfta en çok anlaşabildiğim erkek arkadaşım.Ne kadar bazen sevgili zannedilsek de sevgili olma gibi bir düşünce beslemedik hiç içimizde.)Barış'ın sen git ben senin işlerini hallederim demesi açıkçası işime geldi ve koşa koşa eve gittim.Terziye diktirdiğim son derece şık benim tasarımım olan pudra rengi üstünde siyah yerlere kadar uzanan küçük taş detayları olan şifon elbisemi dolaptan çıkardım.Üstüme dikkatlice ve özenle giydim derken bir ses geldi.Gözlerimi kapattım ve arkama yavaşça döndüm.Aman Allahım!Kahretsin!Kıyafetimin en can alıcı yeri yırtıldı.Annemde yok evde ve ben daha iğneden iplik geçirmeyi dahi bilmiyorum.İşte o anda bugün hiçbir şeyin yolunda gitmeyeceğini anladım.Doğru alt mahalledeki terzi Ayça teyzeye gittim.Ayca teyze de zaten annemin dostlarından biriydi.Neyse ki şansıma dükkanı açıktı.Hemen içeri girdim.Ama bana bir garip bakıyorlardı.Üstüme bir bakayım dedim ki ne göreyim ayaklarımda koskocaman Köpekli terliklerim var.Neyse ki Ayça teyze tanıdık da son anda rezil olmaktan kurtardım kendimi.Sonra Ayça teyze bir çırpı kıyafetimi dikti.Bense hemen orada kıyafeti giyip yola koyuldum.Eve vardıktan sonra makyajımı yapıp saçıma hafif bir fön çektim.Son olarak aynada kendime baktım.Cidden çok güzel olmuştum artık hazırdım.Anahtarı aldım ve kapıyı kapattım.Sonra karşıya baktım karşıda takım elbisesini giymiş araba bekleyen bir çocuk vardı.Gözlerim pek görmediği için hemen çantamdan gözlükleri çıkardım.Ve hemen gözlükleri taktım ve biraz eğildim.Sonra çocuk arabadan çıktı.İtinayla çeketini düzeltti.Bu çocuğu daha önce hiç görmemiştim.Bu mahalleye yeni taşınmış olsa gerek diye içimden geçirdim.Sonra görmemezlikten gelip yoluma devam edip okula geçtim.Herkes çok güzel olmuştu ve ortam griyle beyazın hakim olduğu havada uçuşan balonların olduğu adeta bir renk cümbüşünü sağlayan çiçeklerle süslenmişti.O sırada ben hayran bir şekilde etrafa bakarken iki göz karşıma çıktı.Haliyle o an çığlığı bastım.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jul 09, 2016 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Bir Anlık HataHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin