FOR YOU. CHERIK

goodbye my love + end

"Savaş çoktan başladı dostlarım! İnsanlar, bizden daha seviyesizler, bize karşı savaşın ilk adımını attı. Bakın! Onların çaresizliğine bakın! Kendi elleriyle yaptıkları aptalca makinelerin bizi yenebileceğini düşünüyorlar.
"Onların makinelerini, elimizi oynatmadan yok edebiliriz! Bizleri kabul ettiklerini söyleyecekler ama bunlar, sadece bizden korkan insan türünün saçma oyunları. İçten içe bizi yok etmeye çalışacaklar. Şimdi, kim benim dayanışmama katılacak?"

Dediğim gibi. İkimiz de farklı taraftaydık. Amacımız aynıydı ama, gidiş yollarımız farklıydı.

"Şuraya bakın!"

Elimden geldiğince, sesim çıktığınca bağırdım. Elimle, küçük adaya doğru gelen, büyük ve küçük, tüm mermileri ve bombaları gösterdim.
Erik bana baktı ve kıvrak hareketlerle, bize doğru gelen mermileri, geldikleri yere geri çevirdi.
Amacını anladığımda, üstüne atlayıp yaptığı şeye son vermesini sağlamaya çalıştım. Ama benden güçlüydü ve bana yumruk atıp yere düşmeme neden oldu.
Toparlandıktan sonra, biraz sendeleyerek ayağa kalktım ve Erik'in kafasındaki miğferi çıkartmaya çalıştım. Beni eliyle yere savurdu.

Ve tam da o sırada, belime gelen kurşunla, yere sabitlendim.

Acı hissetmiyordum.

Sadece bir sızı vardı.
İstemsiz bir şekilde, bağırarak feryat
ettim.

Doğrulmaya çalıştım, ama kollarım ve kafam hariç, hiç bir yerimi hissetmiyordum. Erik arkasını dönüp bana baktı. Ve o sırada, gemilere doğru giden tüm mermiler, su ile buluştu. Gülümsedim.

Erik beni dizlerinin arasına aldığında sesimi çıkarmadım. "Charles! Çok özür dilerim. O mermiyi görmedim ve kontrol edemedim. Çok üzgünüm Charles."

Gözlerimi açık tutamıyordum. "E-Erik. Bu senin suçun değil."