Guardian Angel

Παρτ 29

Ναταλίας ΡΟV
Το άλλο πρωί, ξύπνησα με μια ανησυχία ότι κάτι δε θα πήγαινε καλά.

Είχα δει τον πατέρα μου στον ύπνο μου. Το τρομερό όνειρο που είχα δει την ημέρα που σκότωσαν εκείνη την γυναίκα. Πάλι το όνειρο κατέληγε με τον θάνατο του πατέρα μου με πυροβολισμό..
Προσπάθησα να διώξω αυτή τη σκέψη από το μυαλό μου.

Ετοιμάστηκα γρήγορα, έφαγα πρωινό και πήρα το δρόμο για την στάση. Το αγόρι με τα ακουστικά συνέχιζε να είναι εκεί και να κοιτάει ατάραχο το τοπίο. Μπορεί να με εκνευριζε το γεγονός ότι έκανε σαν να μην υπήρχα και στην ουσία δεν είχαμε ανταλλάξει ποτέ δυο κουβέντες σαν άνθρωποι αλλά παρόλα αυτά είχε κάτι ξεχωριστό. Η ατελείωτη ηρεμία και προσήλωση του σε κάτι που εγώ αγνοούσα ήταν αξιοθαύμαστη. Δεν μου είχε μιλήσει ποτέ και όμως μπορούσα να τον καταλάβω. Φαινόταν ήσυχος άνθρωπος, μοναχικός αλλά ταυτόχρονα δυναμικός. Έδειχνε ότι μπορούσε να συγκεντρώνεται πολύ εύκολα στον στόχο του και να απομακρύνει όλες τις υπόλοιπες σκέψεις και όλους τους υπόλοιπους ήχους... Όμως, είχε και κάτι ακόμα... Μια θλίψη ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. Μπορούσα να το πω αυτό.

Ξαφνικά, θυμήθηκα τον Zayn. Ίσως από την θλίψη που εξέφραζε αυτό το παιδί μπορούσα να θυμηθώ το πρόσωπο του Zayn. Μια ιδιαίτερη θλίψη ήταν ζωγραφισμένη και στο δικό του πρόσωπο... Ή ίσως γιατί αυτός ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με ενθάρρυνε και με έκανε να παρατηρώ τους ανθρώπους.

Από μακριά είδα ένα αυτοκίνητο να πλησιάζει. Μου θύμησε κάτι.

Ν: Αποκλείεται, αναφώνησα, αυτό είναι το αυτοκίνητο του Zayn!

Ήρθε και πάρκαρε ακριβώς δίπλα μου.

Ζ: Γειά σου, Ναταλία, τι κάνεις?

Ν: Γειά. Καλά εσύ?

Ζ: Τώρα που σε είδα πολύ καλύτερα. Έλα, θα σε πάω εγώ σχολείο.

Ν: Είσαι σίγουρος? Να μην σε βγάζω από τον δρόμο σου.

Ζ: Αν δεν ήμουν θα σου έλεγα? Έλα, μπες μέσα.

Μπήκα μέσα στο αυτοκίνητο και το αγόρι με τα ακουστικά είχε γίνει παρελθόν.

Ν: Σε ευχαριστώ. Αλήθεια, πως και από δω?

Ζ: Να, ήθελα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία για να σε δω.

Τα μάγουλα μου έγιναν ξαφνικά κόκκινα.

Ν: Μα, πώς βρήκες την στάση μου?

Ζ: Ε, δεν ήταν δύσκολο. Αφού σε πήγα χθες σπίτι, τον θυμόμουν τον δρόμο και έτσι έψαξα λίγο παρακάτω για τις στάσεις.