† Σκοτεινός-Δεσμός-Αίματος †

*κεφάλαιο 16*

                     ~ Ρόουζ ~

Η συνείδηση μου αναδύθηκε από τον βαθύ ύπνο, ένας κοφτός σταθερός ήχος ακουγόταν κάπου μακριά αλλά αρκετά κοντά ώστε να μου δημιουργεί έναν δυνατό πόνο στο κεφάλι σαν να με σφυροκοπούν . Υπέθεσα ότι ήταν η πόρτα . Όποιος κι αν είχε χτυπήσει , δεν περίμενε απάντηση . Η πόρτα άνοιξε απότομα .Μισάνοιξα τα μάτια μου, νιώθοντας τα βλέφαρα μου βαριά ακόμα απο τον ύπνο . Ανασηκώθηκα και είδα τον Μπρένταν ,να στέκεται στην άκρη της πόρτας .
Καθάρισε τον λαιμό του , εμφανώς αμήχανος .
<< Συγγνώμη που σε ξύπνησα αλλά σε θέλουν κάτω .Τώρα >>. Είπε κοφτά .
<<Γιατί; >>σιγομουρμούρισα καθώς σηκωθηκα τρίβοντας το πρόσωπο μου .
Καθώς έφευγε ,το βλέμμα του ταξίδεψε αργά στο σώμα μου , κοιτώντας με αποδοκιμασία τις πολυκαιρινές πιτζάμες που μου είχε δώσει η Βικτόρια .
<< Έχεις δύο λεπτά >>
Ένιωσα να μου κόβονται τα πόδια .Χωρίς να αφεθώ στον πανικό που ένιωσα να με κυριεύει , πήγα γρήγορα στην ντουλάπα και φόρεσα κάτι κατάλληλο για την περίσταση.
Βγήκα απ' το δωμάτιο , χωρίς να μπορώ να καταλάβω τι ήταν εκείνο το τόσο επείγον για το οποίο έπρεπε να κατέβω αμέσως κάτω . Ήταν η πρώτη φορά που ζητούσαν να με δουν στις έντεκα μέρες που βρισκόμουν εκεί. Ο Μπρένταν με οδήγησε σε έναν διάδρομο που πρώτη φορά μου έβλεπα .Σταματήσαμε μπροστά απο μια διπλή πόρτα .Για κάποιο λόγο είχα ένα κακό προαίσθημα για όλο αυτό .
Ο Μπρένταν χτύπησε την πόρτα ελαφρά .
Περίμενε ένα λεπτό και ύστερα την άνοιξε  κάνοντας στην άκρη για να μπω μέσα. Έμεινα να κοιτάζω έντρομη το εσωτερικό του δωματίου που εκτείνονταν λιγα βήματα μπροστά μου .
<< Ρόουζ ...>> η σταθερή φωνή του Μπρένταν με παρότρυνε να μπω μέσα .Προχώρησα λίγα βήματα και γύρισα προς το μέρος του.
<<Κάθησε και σε λίγο θα έρθει ο πατέρας >> . Τον κοίταξα με γουρλωμένα μάτια .Η πόρτα έκλεισε πριν μπορέσω να πω το οτιδήποτε.
Κοίταξα γύρω μου το επιβλητικό , μισοσκότεινο γραφείο .
Στους τοίχους απλώνονταν πανύψηλες βιβλιοθήκες με διάφορα βιβλία επενδυμένα με χοντρό σκληρόδετο εξώφυλλο . Ενα τεράστιο γραφείο απο μαύρο ξύλο καρυδιάς ηταν τοποθετημένο σχεδόν στη μέση του δωματίου .Δυο καρέκλες με ψηλή πλάτη ήταν πρός τα έξω του γραφείου που ήταν γεμάτο διάφορα χαρτιά σε στοίβες και χοντρούς φακέλους .
Προχώρησα λίγο πατώντας στο σχεδόν μαύρο χαλί που απλώνονταν σε ολοκληρο το πάτωμα του  δωματίου. Το αχνό φώς που προέρχονταν απο το πανύψηλο παράθυρο έδινε έναν τόνο μελαγχολίας στο χώρο  . Ένας καναπές ήταν τοποθετημένος στο τέλος του δωματίου .
<< Καθήστε δεσποινίς Καστίλ >> η φωνή που ακούστηκε πίσω μου ήταν τόσο σκληρή , βαθιά,κρύα που τρόμαξα . Γύρισα και κοίταξα τον κάτοχο της φωνής .Το βλέμμα του ήταν σκληρό σαν να έκρυβε τα πιο σκοτεινά μυστικά .Ενα βλέμμα που είχε δει πολλά και ήταν ικανός να κανει πράγματα που ήμουν σίγουρη οτι δεν ήθελα να μάθω.  Ήθελα δεν ήθελα μου υπέβαλε σιωπηλά να κάτσω . Προχώρησε με σταθερό βήμα και έκατσε όλο άνεση στη πολυθρόνα του γραφείου του και με κοίταξε βαθιά στα μάτια .Σκούρα , σκληρά γκριζογάλαζα μάτια με ατένιζαν προσεχτικά .Σαν να προσπαθούσε να διαβάσει τη ψυχή μου.Ένιωθα ευάλωτη ...όπως όταν με κοίταζε ο Ντρέιβεν ...τελικά βρήκα σε απο ποιον πήρε .
<< Θα ήθελα να μπω κατευθείαν στο θέμα >> η φωνη του σταθερή και δυνατή , έσκισε τη σιωπή που είχε απλωθεί στο χώρο .
<< Είμαι σίγουρος ότι πλέον έχετε αντιληφθεί ό,τι δεν μπορούμε να σας αφήσουμε ελεύθερη .Επιπλέον λόγω που αποτελείται μέρος της διάστασης μας και που είστε σκοτεινό ών κατά ήμισυ μας είναι αδύνατο να σας επιβάλλουμε να γίνεται μια απο εμάς .
Όμως μέχρι να παρθεί μια απόφαση θα σας έχουμε υπό την προστασία μας .Οπότε σαν ανακοινώνω ότι είστε πλέον υιοθετημένη από τον οίκο Ντράγκομιρ >>Είχα μείνει με ανοιχτό το στόμα .
<< Σκοτεινό ων; Υιοθετημένη; Απόφαση ;Τι γίνεται εδώ; >>
Είχα σφίξει τόσο δυνατά τα χέρια μου στα γόνατα μου που οι αρθρώσεις μου είχαν ασπρήσει .
<< Αστιεύεσται έτσι; >>
<< Όχι δεν είναι κάποιο κακόγουστο αστείο .Επειδή προφανώς ζούσατε σε απόλυτη άγνοια της καταγωγής και του είδους σας , πριν παρεβρεθήτε στην Ακαδημία θα σας ενημερώσουμε επιγραμματικά για τα σχετικά πράγματα >> .
<< Ακαδημία ; Τι εννοείται ; >>
<< Είστε ακόμα ανήλικη οπότε πρέπει να τελειώσετε κάποια σχολή ώστε να μπορείτε να έχετε σχετική βάση γνώσεων .>>
>> Μια ανθρώπινη ψυχή χωρίς την πρέπουσα παιδεία μοιάζει με μάρμαρο λατομείου , που δεν αποκαλύπτει καμία απο τις ομορφιές του , ώς τη στιγμή που η τέχνη του μαρμάρου αποκαλύψει τα χρώματα και φέρει στο φώς κάθε κηλίδα , απόχρωση και φλέβα που περνάει μέσα απ'τον κορμό του .Με τον ίδιο τρόπο και η παιδεία , όταν επενεργήσει πάνω σε ένα έξοχο πνεύμα , μας αποκαλύπτει όλες τις κρυφές αρετές και τα προτερήματα του , που χωρίς μια τέτοια βοήθεια δεν θα μπορούσαν να βγουν στο φώς >> .
<< Δεν δέχομαι , δεν θα είμαι μέλος μιας οικογένειας σαν τι δική σας ή του είδους σας , είμαι άνθρωπος ακούτε?! >> Είχα σηκωθεί όρθια απο την ένταση .Ένιωθα τα μάγουλα να καίνε απο τον θυμό .
Η φωνή του ακούστηκε ήρεμη , τρομακτικά ήρεμη , άχρωμη .Τον μόνο που πρόδιδε τον εκνευρισμό που ένιωθε ηταν τα ματια του.
<< Μας στηλιτεύετε χωρίς να μας γνωρίζεται δεσποινίς Ρόουζ και καλύτερα να ηρεμήσετε .Όσο ζήτε κάτω από αυτή τη στέγη δεν θέλω να υπάρξει κανένας καυγάς η ανάρμοστη συμπεριφορά >> .
<< Δηλαδή κατα την γνώμη σας η σφαγή εκείνον των ανθρώπων ήταν τίποτα ; >>
<< Δεσποινίς Ρόουζ ..>> πλέον το βλέμμα του ηταν μαύρο , σκοτεινό .Είχε σηκωθεί όρθιος κάνοντας με να νιώθω μικροσκοπική . << Θα σας συνιστούσα να ξεχάσετε  οτι έγινε εκείνο το βράδυ και αρχίστε να αποκτάται τρόπους .Είστε ελεύθερη να φύγετε >> . Εκανα μεταβολή και έφυγα αφού του έριξα ενα άγριο βλέμμα . Έκλεισα την πόρτα με δύναμη αλλά ποτέ δεν ακούστηκε κανένας θόρυβος .Κοίταξα πίσω μου .Ένας μπάτλερ ήταν στην είσοδο και με κοίταζε  ενοχλημένος .Άρχισα να πηγαινοέρχομαι σε όποιον διάδρομο έβλεπα μπροστά μου βράζοντας ακόμα απο θυμό . << Πώς διάολο  κατάφερναν να πάρουν τα έγραφα γιατί υιοθεσία μου και ποιός χαζός τους τα έδωσε ; >> Η όλο έπαρση φωνή του Ντρέιβεν που ακούστηκε με έκανε να χοροπηδήσω από τον φόβο .
Είχε ακουμπισμένη τη πλάτη του στον τοίχο και τα μπράτσα σταυρωμένα κάτω απο το ευρύ  στέρνο του .
<< Ο κόσμος γυρίζει γύρω απο το χρήμα ,  καλώς ήρθες στη νέα σου οικογένεια αδελφούλα >>.
Το μειδίαμα στα χείλη του έμοιαζε τόσο σατανικό.
Ήμουν σίγουρη ότι με το " καλώς ήρθες στη νέα σου οικογένεια " εννοούσε " καλώς ήρθες στην κόλαση " και η εμφάνιση των κυνόδοντων του , επιβεβαίωνε με το παραπάνω τις υποψίες μου . Τον κάρφωσα με το βλέμμα μου για λίγα λεπτά και αποφάσισα να μην του απαντήσω .Δεν μπορούσα να ανεχτώ ακόμα έναν απο αυτούς .Και δυστυχώς ο Ντρέιβεν για κακή μου τύχη ήταν ο χειρότερος .Ένας εγωιστής , μαλάκας που νομίζει ό,τι ο κόσμος γυρίζει γύρω του . Εκανα μεταβολή και έφυγα .Άκουσα ενα γρύλισμα πίσω μου . Γαμώτο !
Τότε ένιωσα  ένα απότομο  τράβηγμα στο μπράτσο και κάποιον να με κολλάει με δύναμη στον τοίχο .
Άφησα ενα πνιχτό βογκητό πόνου .
<< Αν έχεις θεό γαμώτο σου, πας καλά; >> ο αντίχειρας και ο δείκτης του τυλίχτηκαν γύρω από το πηγούνι μου ανασηκώνοντας το πρόσωπο μου να κοιτάζω τα μάτια του .
Τι νομίζει οτι κάνει ;!
Γύρισα το βλέμμα μου , δεν με άφησε .Έσφιξε πιο δυνατά το πηγούνι μου . Ήταν κρύος , παγερός , σκληρός . Ένα ρίγος πέρασε την ραχοκοκκαλιά μου κάνοντας με  να κολλήσω περισσότερο στον τοίχο θέλοντας να αποφύγω την επαφή μαζί του. Η ανάσα μου έβγαινε κοφτή . Έγλειψα τα χείλη μου αργά και απλώς τον κοίταξα . Σε αυτά τα περίεργα σμαραγδένια μάτια . Η έκφραση του ήταν σκληρή , συννεφιασμένη .Έμοιαζε τσαντισμένος. Τοποθέτησε τα χέρια αριστερά και δεξιά μου . Εγκλωβίζοντας με . Ξεροκαπια .
<< Σε μένα τη φωνή σου δεν θα την ξαναϋψώσεις  ούτε θα μου γυρνάς την πλάτη χωρίς να έχω  τελειώσει μαζί σου >> .Έκανε ενα βήμα μπροστά κολλώντας με ελάχιστα στον τοίχο .
Ένιωσα  την ανάσα μου να ρηχαίνει . Μπορούσα να νιώσω τις δονήσεις της φωνής του να τραντάζουν το κορμί μου .Κάνοντας τη καρδιά μου να χτυπάει δυνατά . Ο Ντρέιβεν κατάλαβε την αλλαγή .Άφησε το πηγούνι μου και έσκυψε ελαφρά προς το μέρος μου κάνοντας τα βλέφαρα μου να πεταρίσουν.Τύλιξε μια τούφα απο τα μαλλιά μου  γύρω από το δάχτυλο του και ύστερα την τοποθέτησε πίσω απο τα αυτί μου και μουρμούρισε σιγανά.
<< Έγινε κατανοητός κοριτσάκι; >>
Τον εσπρωξα με όση δύναμη είχα , δεν κουνήθηκε καθόλου .
<< Δεν πρόκειται ποτέ να υπακούσω στις εντολές κάποιου σαν και σένα ή οποιουδήποτε άλλου μαλάκα εδώ μέσα . Κατανοητό Ντρέιβεν ; >> Είπα ανασηκώνοντας και τα δυο φρύδια μου .
Με κόλλησε στον τοίχο με δύναμη κόβωντας μου την ανάσα  .Μόρφασα και ένωσα δυνατά τα χείλη μου εμποδίζοντας έναν αναστεναγμό να ξεφύγει. Δεν ήθελα να του δείξω ότι με πόνεσε .
Γύρισα και τον κοίταξα .
<< Ποιο είναι το πρόβλημα σου ε ; Τι στο διάολο έχεις με μένα; >> Μισόκλεισε τα μάτια του και ήρθε πιο κοντά μου .
<< Αυτή την ερώτηση πρέπει να στην κάνω εγώ εσένα >>.
Σήκωσα το βλέμμα μου ψηλά και άφησα ένα επιφώνημα αγανάκτησης.
<<Σοβαρά τώρα; >>
Δεν ήξερα τι να πω. Τον κοίταξα στα μάτια. Είχαν γίνει μαύρα για αλλη μια φορά . Τον έσπρωξα με δύναμη.
<< Ξέρεις κάτι ,απλώς παράταμε >>. Δεν κουνείθηκε καθόλου . Έπιασε τα χέρια μου και τα τοποθέτησε πάνω απο το κεφάλι μου .Άρχισα να προσπαθώ να ελευθερωθώ  και να σπρώχνω με το σώμα μου το δικο του , έτσι παγιδευμένη που ήμουν .
Έφερε τα χείλη του κόντρα στο μάγουλο μου κάνοντας την επιδερμίδα μου να ανατριχιάσει .Η κρύα του ανάσα έστελνε ρίγη στο αυτί μου  κάνοντας τα μαλλιά μου πίσω .
Έπιασε με το ένα χερι του τους καρπούς μου και το άλλο το έσυρε αργά στον ώμο μου και ύστερα τοποθέτησε ξανά αργά μια τούφα απο τα μαλλιά μου πίσω απο το αυτί μου που είχε γλιστρήσει και κάλυπτε τα μάτια μου .
Ένιωθα την ανάσα μου να κόβεται . Μπορούσα να νιώσω τους χτύπους της καρδιάς μου να έχουν αυξηθεί αρκετά.
Ξεροκατάπια και κοίταξα αλλού.
Ήταν σκληρός , κρύος όπως το πιο παγερό παγόβουνο . Έφερε τα χείλη του κοντά στο αυτί μου .
<< Με θες , αυτό είναι όλο >>.
Τι?!
Σήκωσα κατευθείαν το βλέμμα μου και τον κοίταξα.
<<  Με αυτό το πλευρό να κοιμάσαι >>. Φώναξα δυνατά .
<< Τώρα άσε με ...>> Δεν με άφησε .Απλώς συνέχισε να με κρατάει .
<< Οι χτύποι της καρδιάς σου έχουν αυξηθεί και κοντεύει να σπάσει , ανασαίνεις βαριά , τα χέρια σου έχουν ιρδώσει και τα μάγουλα σου έχουν κοκκινίσει. Και ας μην μιλήσω για το κάτω χείλη σου ,που κοντεύεις να το σκίσεις.
Με θες >>.
Τον άγριο κοίταξα. Ελευθέρωσα το κάτω χείλος μου απο τα δόντια .
<< Συγγνώμη που στο λέω αλλά δεν είσαι ο τύπος μου >>.
Μισοχαμογέλασε .Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστεί εκείνο το λακκάκι στο αριστερό του μάγουλο . Ήρθε ακόμα πιο κοντά μου .
<< Είμαι ο τύπος όλων >>.
Η ανάσα του έπεφτε ρυθμικά πάνω στα χείλη μου . Λιγα εκατοστά μας χώριζαν . Σήκωσα το βλέμμα μου πάνω του .
<< Αφού μπορείς να προσποιηθείς εσύ μπορώ και εγώ >> .
Τον κοίταξα και την επόμενη κοίταζα το κενό .
<<Γαμώτο >>.Πάλι αυτός είπε την τελευταία κουβέντα.

Λοιπόν μετά απο πάρα πολύ καιρό έγραψα κεφάλαιο .Ελπίζω να σας αρέσει .Δεν ξέρω αν είναι πολύ καλό .Μου ήταν λίγο δύσκολο να το γράψω .
Τώρα θα ήθελα να σας προτείνω να διαβάσεται κάποιες ιστορίες .Είναι καταπληκτικές .Και οι συγγραφείς είναι πολύ καλά κορίτσια .

AthinaKoynioy
Δεν έχω λόγια για αυτό το κορίτσι .Την ευχαριστώ θερμά που πάντα έρχονταν τσατ να με βοηθήσει σε οτι πρόβλημα είχα .Είναι θαυμάσιο πλάσμα .Σας παρακαλώ ρίξτε μια ματιά στην ιστορία της .Γράφει καταπληκτικά .

Last_Angel_Of_Dreams
Ενα πολύ γλυκό κορίτσι .Η ιστορία της με συναρπάζει και με κρατάει σε εγρήγορση .Γράφει όλο συναίσθημα .Θα σας αρέσει .Απλώς θα μαγευτήτε από την πρώτη στιγμη .

IwannaSt
Τώρα για αυτό το κορίτσι , πραγματικα δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια το πόσο σημαντική είναι για μένα .Ο τρόπος που γράφει θα σας μαγέψει .Είναι ρομαντική και γλυκιά .Θα σας σαγηνέψει ο χαρακτήρας της .Γράφει με όλη της την ψυχή . Ρίξτε μια ματιά για χάρη μου .( Συμμετέχει στα wattys16 ) .

Αυτά είχα να πω .Θα ανεβάσω σύντομα κεφάλαιο .Αν κάποιος \ α θέλει να ρίξω μι ματιά στην ιστορία τους .Μην διστάσεται .

Vote/comm .
Ciao.;)