DEDEKTİF #WATTYTR2016

9.Bölüm: "KAYIP"

Arkadaşlar yoğun istek üzerine bölümü yapmaya karar verdim. İnşallah beklentiniz gibi olmuştur. İyi okumalar:) (multi Beril.)

"Her problemi aşıyorsun ama güven problemini aşamıyorsun çünkü güvenmek öyle birşey ki gitti mi geri asla dönmüyor,orası hep boşluk kalıyor."

Odada ölüm sessizliği vardı. Kimse tek kelime etmiyordu. Kafamı tıpkı bir kız çocuğu gibi ürkekçe kaldırdım. Gözlerim birden bir tablonun içinde buldu beni. Tablodaki Kız çocuğunun saçları kahverengiydi,rüzgarın etkisiyle saçları karışmış uçuyordu. Bir de elinden uçan bir balonu vardı. Ama kız mutlu görünmüyordu,sanki balonu değilde umutları uçmuş gibi bir izlenim veriyordu yüzüne. Çaresizdi, ne yapacağını bilmiyordu. İşte kız gerçektende bendim.

Beril kaybolduktan hemen sonra Serter'in villasına getirilmiştik. Önümüzde elleri kenetlenmiş, gözleri ile ise yeri yoklayan bir adet Demir vardı. Çok sinirliydi sonuçta bize güvenipte salmıştı ve Berilde bu güveni sarsmıştı. Hâlâ inadını anlamış değildim, artık biz bunların elindeydik nereye gidersek gidelim bizi yinede bulacaklardı zaten. Onlar için biz kimiz ki? Ben artık kendimde ümit bırakmamıştım,çünkü öyleydi ve öyle olması gerekiyordu. Kesin ve kararlılar. Kafalarına 'bunlar bizim Dedektifimiz' diye söz geçirmişlerdi artık.

Demire bakarken onunla bir an göz göze geldim. Gözlerinden adeta ateş fışkırıyordu. Sanki Beri'inkaçmasına göz yummuşuz gibi. Bilerek kafamı sessiz ve nazikçe ağlayan Yelize çevirdim.

"Nasıl oldu bu?" Dedi Demir.

Bakışımı Yelizden çektim."Biz Yelizle elbise bakıyorduk. Bize lavobaya gideceğini söyledi..."

"...Ve sizde gitmediniz." Bir an cümlemi saçma bir şekilde tamamlayan Demire dona kaldım.
Korumalar ne işe yarıyordu?

"Korumaları niçin tutuyorsunuz acaba? Şuraya bak olay bize döndü, hayret içindeyim şuan."

Aniden silahını çıkardı. Yutkundum. Ne yapacaktı?

Yeliz,"Demir biz bişi yapmadık yemin ederim, biz ne yaptık ki,yapma bize bir şey yapma lütfen..." dedi ağlamaları arasında. Bu konularda aramızda en hassası Yelizdi.

Silahı Yelize doğrulttu. "Yeliz çok korkaksın yeter artık birşey yapmayacağım sana!" dedi bıkkınlıkla.

Bu sefer bana doğrulttu. Kaşlarımı soru sorarcasına kaldırdım.

Ani bir silah patlamasıyla refleksle ellerim kulaklarıma gitmiş ve gözlerimi kapatmıştım. Yavaşca gözümü açtığımda korumalardan bir tanesini yerde görmüştüm. Şaşkınlıkla ağzımı kocaman açtım.

Demir,"Evet haklısın korumalar işe yaramıyor. O zaman gerekeni yapalım Ezel hanım. " dedi ve tetiği çekti.

ellerimi korkakça salladım"Hayır! Sen napıyorsun ben bunu yap demedim ki sana Demir," dedim.

Tabiki dediklerime aldırış etmeden diğerine de sıkmıştı. Yeliz yanıma gelip daha fazla ağlayıp sarılmıştı.
"Korkuyorum çok korkuyorum."

Demir tetiği yine çektiğinde kafamı hüzünle iki yana salladım. Ama nafileydi diğerine de vurmuştu.

"Yeter! Kes şunu artık kes! Lanet olsun artık yeter!" dedim artık kendimi tutamayıp.