Titrek Düşler

Unutursam fısılda, vaveylalarını..

≈Ağlayan annesiz, babasız çocukları;unutursam, fısılda vaveylalarını...

(Hamza-12- savaştan yazıyorum sana.)

Ah Feza!

Ben ne yazacağımı biliyor muyum sanıyorsun.?
Ne olduğunu ya da?

Söylesene Feza, neler oluyor burada?

İnsan müsveddeleri, tekbir sesleri ile kurşun kusuyor ortalığa
Kırık ruhlu insanlar, tekbir sesleri ile düşüyor toprağa
Vuran Hamza, ölen Mustafa
Kerdeş kardeşi vuruyor burada

Bilir misin Fezam; pembe, beyaz güller bitti buralarda
Ah Feza ah!
Kan kırmızı güller bitiyor toprakta.

Sahi Feza,
söylesene;
sence bu güllere renk veren nedir öldüğüm, yaşayamadığım bu diyarda?

Biliyorsun,
ama söyleme dayanamazsın, üzme kendini bunlarla.

Biliyorsun! Hepiniz biliyorsunuz ama şunuda bilin, bildiğinden hesap sorar Allah insana.

Hatta, aslında bilip sustuğun içindir en büyük ceza..

Siz susup sadece acıyın Feza.
Haklısın belki biz aciziz ama
sen! Sen, herkesten daha acizsin. Emin ol buna..

Bizim tekbirlerimiz konuşur buralarda,
biiznillah taşlarımız şahta!

Ölen biziz Feza
Ve ben gurur duyuyorum bununla.

İyi ki ölen benim Feza
Ya başka bir yerde uçurtması kırılsaydı çocukların ve ben sussaydım halim ni'ce olurdu acaba?

Ve vebalini ödeyebilirdim bunun ne dayanabilirdim buna

Peki sen! Sen ne hissediyorsun gece 'yatağa' girip uyuduğunda?
Ben kan kustuğumda, neler oluyor sol yanında?
Cevabın hep aynı Feza; sessizliğin geliyor kulağıma.

Sana; "sen daha acizsin" demiştim ya hani sen bana acıyarak baktığında,
acizlik işte buna denir; oturduğun yerden sesini bile çıkaramamaya,
bize sesini duyuramamaya..

Sana kızmıyorum Feza, benim öfkem insanlığa.
Dargın da değilim aslında, sadece imreniyorum sana.

Ben babamı hiç tanımadım Feza,
ona sarılamadım tek bir defa.
Annem desen doyamadım ona da.

O yüzden imreniyorum sana.

Sen baban sana oyuncak araba almadığı için ağlıyorsun geceleri, ben babam arabaların altında parçalandığı için ağlıyorum gündüzleri.
Burda geceleri ağlayamazsın Feza.

Eğer sesim duyulursa beni de öldürür burada.

O yüzden şarkı söylemiyorum sana.

Dedim ya ama kırgın değilim sana.

Senden  bir şey isteyebilir miyim son defa?

Bir kere, tek bir kere benim yerime baba desen babana?
Ve sarılsan ona sıkıca. Asla bırakmazcasına.

Anneme sarılmıştım bir kez üstüm başım kan olsada.
O yüzden babana sarıl sadece benim için.
Seni de fazla sıkmak istemem ya.

Başka neyi özlüyorum biliyor musun Feza?

Uçutma.
Evet uçurtma uçururdum zamanında

Fiyonksuzdı ipi naylondu ama uçardı sonuçta .

Sonra süzülürken  bulutların arasında,
Nasibini aldı ölümden o da.

Hep uçurtmalarımızdan vuruluruz biz burada

hep kanatlarımızdan Feza..

Âh Feza âh
Âh ki insanlığa âh!

Âhların en büyüğü kravatlı politikacıya.
Sahi Feza, kravat takınca adam mı olunuyor sizin oralarda?

Ne güzel gülüyorsunuz kameraya, dişlerinizin beyazıyla..

Gülümseyin,
cocukluğum ölüyor bu topraklarda

Gülümseyin,
ölümü okşuyor her anne çocuğunun saçlarında..

Gülümseyin,
Bir şiir daha kavuştu toprağın bağrına..

"Peyniiiir"

çektim.

......................................................................

YN: İlk olarak biraz fıtık selam getirdim size.

Söylemem gereken birkaç şey var.

Bu kitabın bendeki yerini bilen birlir. Bu şiirleri yazdığımda 13, 14 yaşındaydım o yaşlarımı sığdırdım biraz içine. Kusurlarıyla anlamlarıyla küçücük bir kız çocuğu bu karalamalar.

Uzun zaman sonra hiç DÜZENLEMEDEN  tekrar yayınlıyorum hepsini.

Söz verdiğim için söz verdiğim gibi, tekrar.

Emanet;
Kaleme kuvvet
Yıldızlara düzen
verene
Emanet;
Yalnızların tek sahibine