Hate ~ Jeon Jungkook

twenty

kız evinin kapısını kapattıktan sonra derin bir nefes aldı. Sevdiği çocukla buluşacağı için çok heyecanlıydı ama bu onun için kötü olabilirdi. Jungkookla buluşmamalıydı ama bir gün olsun onunla yüz yüze gelip konuşmak ve ona sarılmak istedi. Zaten bugünden sonra bir daha buluşamazdı.

Buluşacakları yere geldiğinde çocuğun onu beklediğini gördü. İki dakika çocuğu izledikten sonra cesaretini toplayıp yanına gitti. Ona yaklaştığını farkeden çocuk ayağa kalktı ve kıza gülümsedi. Kız utanarak kafasını yere eğdi. Kafasını kaldırıp tekrar çocuğa baktı. Önünde durduğunda ne yapacağını bilemezken çocuk birden kıza sarıldı. Kızın gözleri ani haraketle büyüdü ve kalbi çıkacakmış gibi atmaya başladı. Kız kalbini zorla sakinleştirdikten sonra tuttuğu nefesini bırakarak kollarını oğlana sardı ve kokusunu içine çekti. Hep hayal ettiği şeyin gerçekleştiğine inanamıyordu. Artık ne olursa olsun üzülmezdi.

Birkaç dakikadan sonra birbirlerinden ayrıldılar ve çocuk sıcak gülümsemesini kıza bahşetti. Buna karşılık kızda istemsiz olarak gülümsedi. Kız gülümsediğinde oğlan "melek gibi" diye düşündü. Kızı çekerek masaya oturttu.

~~~~~~

Kendilerini yorgun bir şekilde kumsala attıklarında ne kadar güzel bir gün olduğunu düşünüyorlardı. Kız günün bittiğini ve bir daha olmayacağını düşündüğünde içini bir boşluk kapladı. Oğlansa herşeyden habersiz bunu her gün yapmaları gerektiğini düşünüyordu.

Kız ona nasıl bir daha buluşamayacaklarını söylecekti? peki oğlan ne tepki verecekti? üzülür müydü kızar mıydı? yoksa kızı sevmemiş miydi? gerçi sevmemesi daha iyiydi. Bundan sonra acı çekmezdi.

Kız kendini topladıktan sonra oğlana bakmamak için yıldızları izledi. Sanki yıldızlar bugün olacakları biliyorlarmış gibi sönüklerdi. Göz ucuyla gülümsemesi hiç solmayan çocuğa baktı oda yıldızları izliyordu. Tekrar yıldızlara döndü.

R: Jungkook, sana birşey söylemem lazım.

dediğinde çocuk ona döndü. Kız ona döndüğünü hissedince devam etti.

R: İlk önce bugünü nasıl buldun?

Çocuk sanki daha fazla büyütebilirmiş gibi büyüttü gülümsemesini.

J: Geçirdiğim en güzel gündü. Artık her gün buluşmalıyız.

dedi ve tekrar yıldızlara döndü.

Kız bunları duyduğunda gözünden bir damla yaş aktı.

R: Bir daha buluşamayız.

Oğlan duyduklarıyla kıza döndü. İnanmamıştı bu yüzden de gülümsemesi sönmedi.

J: Buluşuruz.

R: Hayır. İnanmamış olabilirsin ama buluşamayız jungkook.

Kızın gözündeki yaşı görünce ciddi olduğunu anladı.

J: Neden?

R: Jungkook benden hoşlanıyor musun?

J: Ne? Nerden çıktı birden?

Çocuğun kalbi hızla atmaya başlamıştı.

R: Benden hoşlanma jungkook. Acı çekmeni istemiyorum.

J: Neden acı çekecekmişim?

R: Çünkü ben gideceğim. Bir daha görüşemeyeceğiz.

J: Nereye?

R: Buradan uzağa.

J: Olsun telefonla görüşürüz.

R: Görüşemeyiz jungkook.

J: Neden?!

R: Bugün seninle bu yüzden buluştum. Gitmeden sana sarılayım, seninle konuşayım istedim. Bilmiyorum belkide bencillik ettim. Kendim için sana acı çektireceğim.

J: Remin şaka yapıyorum de.

R: Hayır şaka değil jungkook. Bundan sonra buluşamayız ve telefonlada görüşemeyiz. Özür dilerim jungkook. Sana hiç mesaj atmamalıydım.

Kız kendini toplayıp ayağa kalktı.

R: Kendine iyi bak jungkook.

Kız arkasını dönüp hızla gitmeye başladı. Oğlan ayağa kalkarak bağırdı.

J: Beni seven sen değil miydin?! Beni nasıl bırakıp gidersin?! Hemde sana bu kadar alışmışken!

Kız duyduklarıyla daha şiddetli ağlamaya başladı ve arkasını dönmeden koşmaya başladı.

J: Bana bunu nasıl yaparsın?! Tamda seni sevmişken!

Oğlan dayanamayıp dizlerinin üzerine düştü ve şiddetle ağlamaya başladı.

~~~~

Geç geldi üsgünüm >.<