Kiralık Aşk Yeni Sezon

Kiralık Aşk 59. Bölüm

İso odaya girdi.
"Kalk bakalım defocik. Doktorlardan izin aldım, hastane içinde olmak şartıyla dolaşmana izin verdiler."
Defne heyecanla doğrulur.
İso lafına devam eder. "Ama daha kahvaltı getirmediler sana. Ya simdi Defo hastane yemekleri biraz şey ya ben bi..."
"Tamam git benim yerime de ye olur mu?"
"E sen gezicek misin?" der İso.
"İso canım çok sıkılıyor. Ben gezerim. E iyi de hissediyorum."
"Tamam o zaman ben hemen gelirim."
Defne gülümser. Ayakkabılarını giyer. O sırada hemşire gelir.
"Nereye böyle?"
"Hastaneyi gezicem biraz."
"E iyi ama serumun var. Ben sana şu askıyı ayarlayayım. Onla gez olur mu?" der hemşire.
"Olur"
Serum bağlandıktan sonra askısıyla (ona ne dendiğini bilmiyorum. Ama anlamışsınızdır su sürüklenen şey) odadan çıkar. Koridoru döner. Kafasını kaldırır ve Ömer'i bir kadınla sarılırken görür. Dünyası tekrar başına yıkılır Defne'nin. Başı döner. Destek almak için duvara yaslanır ve sıkı sıkı kenetlediği dudaklarının arasından tek bir kelime çıkar.
"Ömer..."
Ömer kafasını çevirir ve Defneye bakar.
"Defne."
Defne kızaran gözlerini üzerlerinden kaçırır. Kadın ise geri çekilir Ömer'in boynundan.
"Defne!"
Defne yavaşca duvardan destek alarak arkasına döner. Koridoru döner. Ömer ise arkasından koşarak geliyordur.
"Defne yanlış anladın..."
"Ömer bırak."
"Defne dinlemeyecek misin?"
"Dinlemek istemiyorum." der defne soluk bir şekilde.
"Defne birşey söyle."
"Bir an... Bir an gerçekten yanımda olacağına inandım. Bir an gerçekten yanımdasın sandım." kolunu Ömer'den kurtarır ve gider. Odasına girer kapıyı açar açmaz yere çömelir. Kapıya yaslanır. Kafasını eğer ve hıçkıra hıçkıra ağlar. O sırada kapı zorlanır.
"Efendim" diye seslenir kısık sesle.
"Defo iyi misin kızım?"
Defne ayağa kalkar. Kapıyı açar. Kafasını hayır anlamında sallar. İsoya sarılır ve ağlamaya başlar.
"İso. Neden böyle oluyor. Gerçekten birinin beni çok seveceğine inandım ben. Beni birinin hiç terk etmeyeceğine bırakmayacağına inandım. Ama yanılmışım bizim gerçekten sevilecek hiç yanımız yokmuş."
"Ben seviyorum işte Defo. Abin seviyor, Nihan seviyor, Türkan teyze seviyor, şirkettekiler seviyor, Sinan bey seviyor, yasemin seviyor, Necmi bey seviyor."
"Neyi kast ettiğimi biliyorsun." der defne hıçkırıklarının arasından.
"Geçecek defo. Bunlar da geçecek." der daha da sarılır Defneye.
"Geçer mi sence."
"Geçecek..."


............

Ömer derin bir pişmanlıkla kapıya yaslanır. Defne'nin İsoya anlattığı her şey oluk oluk işlemiştir içine.
"Ben seni çok seviyorum Defne. Herşeyden herkesten çok..."
Kapıyı tıklatır. İçerden halsiz çelimsiz bir ses gelir "Gir."
Ömer girer. Ömer girer girmez İso,
"Ben bi dışarı çıkıyım. İşim var da." der Defne'nin konuşmasına izin vermeden çıkar.
"Defne bir dinle nolur."
"Ömer dinlemek istemiyorum. Bak canım yanıyor. Acıtıyor. Kendi hayatına bakman gayet normal. Ama gözüme gözüme sokma yalvarırım Ömer. Kalbim dayanmıyor. Kaldıramıyorum."
"Defne ben o kadınla sevgili değilim." der ömer bir çırpıda.
"Ömer..."
"Defne bak. Senden özür dilemek için başını bekledim. Sen beni yanında istemeyince... Bende aşağıda o kadını gördüm. Çocuğu bayılmıştı. Yardım ettim. Babası yokmuş oyuncak falan aldım işte. Kadıncağız çok sevindi. Ya ben boynuma atlamasını bile beklemiyordum."
Defne buruk bir pişmanlıkla "Özür dilerim" der.
"Hayır asıl ben özür dilerim. Defne ben senin yanında bebek için durmuyorum. kırgınım defne güvenmiyorum. Elimden başka birşey de gelmiyor ne yazık ki."
Defne Ömer'e bakar "beni hicbir zaman affetmeyecek..."

Ömer öksürür ve "ben dışardayım. Bir ihtiyacın falan olursa çağırırsın."
Ömer dışarı çıkar. İsoyu arar.
"İso Defne'nin yanında ben kalıcam. Evet. Ne. Sıkılıyor demek. Tamam ben ona bir çözüm bulurum."
Ömer telefonu kapatır.
Hava kararmaya yakın şükrü bir kitap getirir.
Ömer Defne'nin kapısını çalıp içeri girer. "Duyduğuma göre canın sıkılıyormuş. Ben de uykudan önce bi kitap iyi gelir dedim. Olmaz mı?"
Defne Ömer'den bu kadar samimi bir tepki beklemese de çok sevinir.
"Olur. Tabi sen okursan."
Ömer gülümser. Ömer iplikçi düğünden sonra ilk defa gülümser. Defne'nin baş ucuna oturur, okumaya başlar...
"Biraz umursamaz olmak lazım. Bayağı umursamaz olmak lazım. Hem senden değerli ne var ki? Umursadığın kadar yıpranıyorsun. Değer verdiğin kadar kazık yiyorsun... Neyse rüyama gel de biraz daha Seveyim seni, çok özledim aramızda kalsın. Gitmeyi biliyorsan dönmeyi de öğren. Olmadı kursa yazıl ama bir şekilde dön. Hiç mi dönemiyorsun? Bari kendi etrafında dön, belki bende bulamadığın huzuru orada bulursun..."