Son Melez

SM/11.bölüm

Multi - Joseph

Bölüm şarkısı - Ruth b - lost boy

O zaman size mükemmel bir haberim vaar❤ Benim vampir ruhlu kusursuz okuyucularım wattpad vampir bölümü neler popüler de ilk 45'ye girdik ! İnana biliyo musunuz ben inanamıyorum da 😱🙈 gözlerim dolmuş bi şekilde ne kadar heycanlı olduğumu bilen beyzapolat88'a ithaf edelim o zaman bu bölümü. Birde aslında hafta sonu gelecekti bölüm ama sürekli yazıp beğenmeyip sildim ve sonunda yazdım bölümü en geç salı gelecek demiştim sabahtan beri benim bölümü yayımlamam lazım diye çırpınıp durdum. Ve sizi daha fazla bekletmeden bölüme geçiyorum! İyi okumalar ♡♡♡

Hayatın bir döngüsü vardır. Doğum , çocukluk , gençlik , yaşlılık ve ölüm.

Hayat bazen sandığımız kadar güzel değildir. Hayat bize acı çektirerek öğretir çoğu şeyi , ve acı da insanoğlunu olgun yapan şeydir.

Hayaller kurarız hayatımızın bazen en mutlu , bazen en hüzünlü anlarında. Hayallerimiz süsler sıradan hayatlarımızı.

Aklımız ve kalbimiz bir kavga içerisindedir her daim. Hangi yoldan gideceğimizi onlar belirler.

Beynimiz aklımızdan geçen yolu seçmemiz için haykırırken , güçsüz bedenlerimizdeki bir o kadar güçlü ruhlarımız , kalbimizden geçen yolu seçtiğimizi anladığında artık çoğu şey için çok geçtir.

Hayallerimiz hayatlarımızı süslerken , hayallerimizi süsleyen insanlardır kalbimizde en özel yere kurulmuş kişiler. Misal anneniz , babanız , kardeşleriniz , dostlarınız ve en önemlisi hayatınızın en sıradan bölümlerini yaşarken aniden kalbinize gelip orayı feth eden insan.

Ben bundan bir kaç gün önce hayallerimin hepsini en baştan kurmaya karar verdim. Çünkü.. çünkü öğrendiğim şeyden sonra hayallerimin çoğunda bulunan üvey annemi , hayatımdan çıkarmışken ve yepyeni bir hayata başlamışken , eskilerin yeni hayallerimde olmasının çok saçma olduğunu düşündüm.

Güçsüz bedenim gerçekleri sindiremeyerek artık sadece nefes alıp verirken , ruhum çoktan kendini asarak intihar etmişti. Gerçekler benim çöküş noktam olmuştu. Ama anlamıştım artık değiştiremeyeceğimi , elimden bir şey gelmiyordu. Umutlarım bir cam misali parçalara ayrılarak toz olup uçmuştu..

Joseph cebinden anahtar çıkararak , kapının önce üst , daha sonra alt kilidini açtı. O bavulları almak için geri arabaya giderken ben kapıyı sonuna kadar açarak içeri girdim.

İçeri girmemle dışarıdaki tatlı evin aksine bir şato gibi büyük ve asil bir evle karşılaşmam bir oldu.

"Ne yani , burası artık benim evim mi ? Ben burada mı yaşayacağım ?"

Fısıldayarak söylediğim şeyleri sadece kendimin duyduğunu düşünürken arkamdan gelen ses yine beni yanılttı.

"Burası senin değil bizim evimiz kardeşim. Ayrıca evet sen burada yaşayacaksın."

"Burası çok güzel."

"Evet ufaklık.. burası çok güzel."

"Ben önce eşyalarımı yerleştiriyim o zaman."

"Tamam sonrada ben sana evi gezdiririm. Daha sonrada okul işini falan konuşuruz."

Tabi ya birde o vardı. Lisemin son senesinde şu olanlara bak. Oysaki ben mezuniyetimin en yakın arkadaşlarımla olmasını istiyordum.

Şu anlık bunları düşünmemeye karar vererek düşünceleri dağıtmak amacıyla kafamı salladım.

"Odam ne tarafta. Yani tabii bir odam var değil mi ?"