More Than 5 Seconds of Summer 3 «Dutch 5SOS fanfiction»

Hoofdstuk 26

~ Zoë ~

''Wauw, ik wou dat ik een korte broek had aangetrokken,'' zucht Alexia als we samen in de metro zitten. Ja, het is dan eindelijk warm in Nederland. Zo warm, dat het zelfs onder de grond warm is. Dat mag ook wel eens een keer, augustus is alweer zowat voorbij.

''Dat kan echt niet,'' zeg ik serieus. ''Die zaak is super chique en ze zouden ons helemaal niet serieus genomen hebben als we in een korte broek zouden zijn gekomen,'' ik heb het zelf ook erg warm in mijn strakke zwarte jeans en bloesje, maar helaas heb ik geen keus.

We gaan vandaag met z'n tweeën bruidstaarten proeven voor de bruiloft. Ik heb Alexia meegenomen omdat Ashton vandaag een fotoshoot had, en hij heeft toch geen smaak wat taarten betreft. Ik heb er eigenlijk best wel veel zin in. Ik hou van taart en het laat de bruiloft plotseling zo dichtbij komen.

Ashton en ik hebben ervoor gekozen om in oktober te trouwen, de vijftiende om precies te zijn. Ten eerste leek een herfstbruiloft ons geweldig mooi, en ten tweede hadden we niet zoveel zin om tot de volgende zomer te gaan wachten. Toen we moesten kiezen tussen de herfst of winter, was de keuze snel gemaakt, aangezien de winters in Nederland bestaan uit enkel wind en regen.

''Hier moeten we eruit,'' zeg ik terwijl ik naar het naderende metrostation wijs. We stappen in de drukte uit de wagon en lopen met de trappen naar boven, waar we onze ov uitchecken.

''Ik ben nog nooit in deze buurt geweest,'' zegt Alexia als we boven door de dure winkelstraten lopen. Het zijn allemaal dure designerwinkels en ik voel me niet bepaald op mijn gemak hier.

''Ik ook niet, maar hier zou de beste bruidstaarten winkel van heel Amsterdam moeten zitten,'' zeg ik terwijl ik voor me wijs. Een paar meter verderop zou het moeten zijn.

En ja hoor, we zien het al aan de grote etalage met enorme taarten erin. ''Jezus,'' mompel ik. ''Dit is wel heel erg... Groot,'' aarzelend lopen we met z'n tweeën naar binnen. Er zit een heel deftig-uitziende mevrouw achter een toonbank en ze kijkt ons beiden van top tot teen aan als we in haar vizier verschijnen.

''Goedemiddag,'' zeg ik om de ongemakkelijke stilte te verbreken. Ik heb allang door dat wij niet het type zijn dat deze vrouw in haar winkel verwacht, maar het moet maar. ''Goedendag,'' zegt ze dan een beetje uit de hoogte. ''Welkom in huwelijks patisserie La Tartin, waarmee kan ik u van dienst zijn? Heeft u de telefoon nodig?'' Ik schud verbaast mijn hooft.

''Nee, ik heb de telefoon niet nodig. Ik heb mijn eigen,'' zeg ik dan.

''Oh, helaas moet ik aan u meedelen dat onze toiletten enkel voor personeel zijn,'' zegt ze dan spijtig. Nu begint het bij me te dagen, ze wil gewoon niet geloven dat ik hier voor een bruidstaart komt. Ze denkt óf dat ik niet ga trouwen, óf dat ik het geld niet heb om hier een taart te kopen. Alexia en ik kijken elkaar een beetje argwanend aan.

''Nee, eigenlijk kom ik voor een taart, voor mijn bruiloft,'' zeg ik dan nadrukkelijk.  ''Ik ga in oktober trouwen, ziet u. En dan wil ik toch wel graag een taart voor het feest,'' de vrouw kijkt me nu al helemaal verward aan. Ze snapt gewoon niet wat ik hier kom doen.

''Ik moet toch aan u meegeven dat wij prijzen hanteren die niet geschikt zijn voor...'' Voor wat? Durf het eens te zeggen mevrouw. ''Kleine portemonnees,'' zegt ze dan voorzichtig, omdat ze toch beleefd wil blijven denk ik.

''Oh, maar dat is geen probleem,'' zeg ik dan. ''Daar hoeft u zich geen zorgen over te maken,'' de vrouw zucht maar komt dan overeind. ''Uiteraard. Volgt u mij, dan zullen we beginnen,'' Alexia en ik lopen wat ongemakkelijk maar standvastig achter haar aan. Ik ben niet van plan me door deze snob van de kaart te laten brengen.

''Wat is uw naam en trouwdatum?'' Vraagt ze me nep-vriendelijk als we bij een glazen tafel aankomen. ''Zoë Spaansen, en ik trouw op vijftien oktober,'' zeg ik dan.