Seminarista at si Chinita

A Challenge or another calling?

No need to introduce myself. I just want to share the confusions that a seminarian experiences in his vocation. Both for the seminarian and to the girl who were caught up in such confusion. Hindi totoong names nakalagay jan kasi nahihiya pa ako. Pasensya na to my dear readers di pa ako ready i-reveal real names dito sa short story na to 😅 .

It started around 2014-2015 (di ako sigurado kasi nakamove na ako ngayon). Sa seminary may schedule din kaming free afternoon 1-5:30pm para makapagrocery, mga toiletries, makapagrefresh dahil sa academic demands sa loob, maglaba or matulog nalang.

Naisip kong maglaro ng table tennis with my friend sa Amoranto Sports Complex. 1:30pm ako dumating at narecieve ko text ng friend ko na medyo malalate siya. So naghintay ako, akala ko ako lang may hinihintay, there was this girl infront of me. Sabi ko, "may hinihintay rin yata to". Sa bored ko tiningnan ko siya, then kinausap ko si Lord, "Lord ang ganda talaga ng creation mo". Sa sobrang bored ko, di ako nahiya yayain siya maglaro ng table tennis.

"Miss may hinihintay ka ba?"

"Ah meron po, hinihintay ko yung classmate ko. Bakit po?"

"Ah ganun ba? Ako rin eh hinihintay ko friend ko kaso malalate daw siya. Pwede ba kita makalaro for a few sets?

"Sure thing po kuya 😊 "

Then dumating na friend ko and sumunod na rin in a couple of minutes classmate nya.

Malapit na curfew namin kaya nauna akong bumalik ng seminaryo namin. Then naisip ko na hingiin number nya para may kalaro ako ng table tennis every free afternoon namin.

"Miss pwede mahingi number mo?"

"Bakit po kuya? (Parang nagdududa na manyakis ako)

"Magaling ka kasi eh and gusto ko lang naman may kalaro every sunday afternoon. If ok lang sayo."

"Ahh sure po. Hahaha. Nagenjoy naman ako sa laro natin. Sure every Sunday. So see you next week?"

"Text nalang kita if di ako busy"

Hays nakalimutan ko itanong name niya. Half korean ba talaga yun? Di ko namamalayan tinamaan na pala ako dun. Hays basta koreana or chinita tunaw ako. Habang nasa MRT ako on the way back sa seminary sabi ko "Oh Lord. Bakit yun pa. Kutob ko half korean yun. Wag naman sana kasi ganun hilig ko (giggles)."

Natapos ko na lahat ng mga gagawin ko sa seminary, mga events and sa academics, naisipan kong magchill and naisip kong itext siya if available siya sa darating na Sunday para magtable tennis.

"Miss free ka sa Sunday? Ako pala si Panda (not a real name). Game tayo?

"Si kuya pingpong ba to? Hehe. Opo see you around 2pm. 😊 " Ako po pala si Miho (not a real name also).

"Ah oo. Haha. Sige see you and ingat"

Dumating ako sa Amoranto ng saktong 2pm. Wala pa siya, naghintay ako ng around 15 minutes. May biglang lumabas ng banyo, siya na pala yun. (Napasign of the cross ako sa suot ng sports outfit. Susmaryosep)

"Kakarating mo lang kuya?"

"Kanina pa ako dito. Nauna ka pala dito? Ang tagal mo naman sa banyo"

"Hahaha. Nagbihis lang ako saglit and iniingatan ko uniform ko baka kasi madumihan."

So naglaro kami, kakahiya talo niya ako ng 3 sets. Ang mas nakakahiya everytime magsmash siya halos lahat ng bola tumatama sa bilbil ko.

So yun every sunday afternoon kami naglalaro. One time pinahawak ko bag ko sakanya dahil magbibihis ako sa banyo. Then after niyaya niya ako magsnack sa Mcdo sa Fishermall.