last breath//jelena

1

"Son kez söylüyorum. Gelmeyeceğim. Anlıyor musun?"

Bella'nın sinirli bakışlarından rahatsız oluyordum. Olduğum yerde huzursuzca kıpırdandım. Bella konuşmaya devam etti.

"Ne olur bir kerecik benimle gelsen? Bütün okul orada, asıl sen anlamıyorsun. Partinin olduğu evi bir görsen..."

Son cümleyi öyle bir söylemişti ki evi merak etmemek mümkün değildi. Ama yine de istemiyordum. Ben ev kuşuydum. Yuvadan uçarsam düşerdim. Ben minnoştum ,tatlış bir ayıcıktım, hem de en tontişinden. Kendimi çok seviyordum. Evimi de seviyordum. Niye bu kız sürekli ve sürekli beni dışarı çıkarmak istiyordu ki? Kendi başına da çıkabilirdi. Bella'yı gerçekten çok severdim ama hayırdan anlaması gerekiyordu.

"Sel,lütfen. Sadece bugün yanımda ol,sen gelmezsen ben de tek gidemem. Lütfen, yalvarıyorum sana. "

Tamam, benim sabrım da bir yere kadar. Sesi kulağımı tırmalamaya başlamıştı bile. Sırf susması için kabul ettim.

"Yeter, tamam geliyo-"

Cümlemi bitiremeden boynuma sarıldı. Sözümü kesmese olmazdı.

"Sen bir tanesin!"

Tabii ki bir şart koydum.

"Ama sadece 1 saatliğine."

Beni takmadan makyajının son safhasını tamamlamaya başlamıştı. Asıl soru, ben ne giyecektim? Bella yüzümün ifadesinden anlamış olmalı ki bana düz bir elbise verdi. Çapraz yakalı, normal, siyah ve dar bir elbiseydi. Bir an önce eve dönebilmek için hızlıca giyinip hazırlandım.

Ayakkabılarımızı giyip hemen evden çıktık ve Bella'nin arkadaşının bizi almasını beklemeye başladık. Söylediğine göre Jason bizi alacaktı. İyi birine benziyordu. Okulda çok muhabbetim yoktu ama bilim projelerini bazen birlikte yapıyorduk ve bu konuda benden daha iyi olduğu kesindi. Erkeklerin herhangi bir şeyde sizden iyi olması bri feminist olarak o kadar sinir bozucu ki.

Birkaç dakika sonra gelmişti. Bella öne binince bana da arkası kalmıştı. Jason beni görünce suratını buruşturdu. Ya beni beklemiyordu ya da gerçekten kötü duruyordum. Umrumda değildi çünkü ona kendimi beğendirme gibi bir zorunluluğum ya da isteğim yoktu. Arabaya bindiğimizde aynadan bana baktığını fark ettim. Bu çocuğun problemi neydi? Başta iğrenerek bakmak, şimdi de aynadan dikizlemek. İnsanlar kesinlikle garipti.

Partiye yaklaştığımızı fark etmek zor değildi. Müzik seslerini iki sokak öteden duyabiliyordum. Partinin olduğu yere geldiğimizde etrafı süzdüm. Minyatür bir kale gibiydi. Bella arabadan inmemi işaret ettiğinde inip bakmaya devam ettim. Burası mükemmeldi. Filmlerdeki malikanelere benziyordu. Bella kolumdan çekiştirince hızlıca içeri girdik. Tahmin ettiğim gibi bazı kızlar giyinmeyi unutmuştu. Herkes çılgınca dans ediyordu, ben ise sadece müziğin verdiği ritmi iliklerime kadar hissetmekle meşguldum. Bella heyecanla etrafa bakınıyordu. Jason yanımızda yoktu. Her taraf ucuz bira kokuyordu. Buradaki herkes sinir bozucu derecede mutluydu.

Çok uzun zaman geçmeden karaoke bölümüne geçtiler. Kimsenin çırtlak sesini duymak istemiyordum, eve gidip kendi minnoş sesimi kendim dinleyebilirdim değil mi ?

Bella kulağım dibinde bağırınca irkildim.

"Sel, sen de söyler misin? Benim için."

Cevabını bildiği sorular sormaya bayılıyordu. Ben asla ama asla insanların içinde şarkı söylemezdim. Sadece evde yalnızken ve yanımda Bella varken bazen söylerdim. Onu iplemeden sağıma soluma bakmaya başladım. İleride bir koltuk görünce oraya yanaştım. Beni boşverip kendince dans eden Bella birini bulmuşa benziyordu.

Üzerimdeki elbise beni kaşındırıyor ve terletiyordu. O ucuz biraları bir kerede içtim. Partiyi veren kişinin bu eve kıyasla bu biraları sipariş etmesi saçmaydı. Kafamın biraz rahatlatması gerekiyordu. Yüzümü yıkamak için tuvaleti aramaya koyuldum. Ah,sonunda bulmuştum. Böyle bir ev için tuvalet oldukça pisti. İnanamıyorum bu ne?
Mide bulandırıcı derecede kusmuk kokuyordu.

Yerler aynı zamanda kaygandı. Zaten bu topukluyla yürümek zordu. Bir de bu kayganlıkta daha da zorlaştı. Büyük bir adımla kendimi dışarı attım.Cam arıyordum,oksijen lazımdı. İlk girdiğim odada camı görünce sevindim. Camı açmak için ileri doğru bir adım atarken ayağımın kapının kenarına takılmasıyla yere düştüm. Düşülecek en son yere düşmüştüm.Gerçi çok da rahattı. İçtiğim biralar gerçekten rahatlatmıştı. Kaslarımın tamamen kendini bıraktığını hissettim. Bedenim huzuru bulmuştu. Ve güzel bir uykuya daldım.

-

Sabah birinin beni dürtüklemesiyle uyandım.

"Parti çoktan bitti, git artık."

Konuşan kişinin tapılası sesiyle gözlerimi araladım.
Görüntünün netleşmesini beklerken yattığım yeri idrak etmeye çalıştım. Az önceki ses şuan karşımda duran çocuktan çıktıysa kendisi sesinden daha tapılasıydı. Ona bakmayı bırakıp etrafıma bakmaya başladım. Yerlerde bardaklar ve yiyecek parçaları vardı.
Fark ettiğim şeyle kaşlarımı çattım. Tüm gece burada uyumuştum ve Bella büyük ihtimalle beni almadan gitmişti. Başımdaki çocuk tekrar konuştu.

"Kalk diyorum duymuyor musun? "

Tamam, yakışıklı olabilirdi ama bu kaba olmasını gerektirmiyordu.

"Sus, kalkıyorum işte!"

Çocukla onu azarlarmışcasına konuştum. Sesli bir kahkaha atıp bana baktı.

"Sen kimin evinde olduğunun ve kime ukalalık yaptığının farkında mısın?"

Aptal değildim ve imalı konuşmasından onun evi olduğu da anlamıştım.

"Senin kim olduğun veya evin kimin olduğu umrumda değil. Biraz çeneni kaparsan sevinirim. Başım ağrıyor."

Çocuğu yeniden azarladım.

"Lütfen evimden çıkar mısın artık? "

Kibarca konuşunca şaşırdım. Sonra ters ters çocuğa bakarak yerden kalktım. Yerde duran telefonumu son anda fark edip aldım. Bella'dan arama yoktu. Beni burada bırakıp gitmesi tekrar aklıma gelince sinirlendim. Çocuğa omuz atıp yanından geçtim ve merdivenlerden hızlıca indim. Birkaç blok ilerleyip durdum ve Bella'yı aradım. Telefon çalarken ağzımda yuvarlayarak ona küfrediyordum. Açınca sakince konuşmaya başladım.

"Ne bok yediğin umrumda değil. Hemen gelip beni buradan alıyorsun. Yirmi dakikan var."

Lafları ağzına tıktım ve telefonu suratına kapattım. Kaldırıma oturup telefonumdan alarm kurdum ve başımı dizlerime yaslayarak beklemeye başladım. Eğer alarm çaldığında burada olmazsa elimden canlı kurtulamayacaktı. Bundan emindim.