KARMAŞIK!(Tamamlandı)

9. Bölüm

Kaydımı dondurup, kendimi denize bakan bölgedeki salıncakların birine bıraktım.

Bunu düşünen insana teşekkürlerimi sunuyorum.Park arka tarafımda kalıyor. Ama salıncaklar denize dönük.

Feracemi iyice altıma sıkıştırarak, kendimi hızlandırmayı düşündüm. Kendimi tam arkama yaslarken, bir anda salıncağın ileri doğru itilmesiyle farkında olmadan hafiften cırladım.

Arkamı dönmeye çalışsam da becerememiştim.Arkamda kim olduğunu bilmediğim kişi iyice hızlandırdı.

Artık sabrımın sonundaydım. Ve haberim olmadan sallandığım için gereksiz bir heyecana kapılmıştım.

Kim olabilir ki arkamdaki? Beni tanımasa da yine sallar mı? Ama ben kapalı bir kızım bunu neden düşünmedi ki? Sanki herkes bunları takıyor da!

Artık buna bir son vermem gerektiğini düşünerek konuştum:"Salıncağı durdurur musun? "dedim ciddi bir sesle.

O buna çok takılmamış olsa gerek yavaşlattı ama sallamaya devam etti. Yavaşladığı için kendimi bir anda yere attım.

Tabiki bir ayrıntıyı unuttum. Ben artık çocuk değildim. Ve ayaklarımda bir denge kuramayarak, sol ayak bileğimi burkarak ince görünen toprağın üzerine sol tarafımdan destek alarak düştüm.

"Ahhhh.. "elimi direk sol ayak bileğime götürdüm ve ağzımdan çıkan inlemeye engel olamadım.

Kim olduğunu bilmediğim kişi hızla yanıma gelerek eğildi ve elini bileğime uzatmasıyla:"Dokunma! "diye bağırdım.

Verdiğim fazla tepkiye şaşırmış olarak bir anda hızla elini geri çekti. Bir anlık ona baktım ve yeniden kafamı eğdim.

Sapsarı saçları, beyaz teni ve yeşile çalan gözleri vardı. Kıyafetinden baya cool olduğu anlaşılıyordu. Gereğinden fazla inceledigimi farkederek 'estağfirullah' çektim.

O da paniklemişti saçma sapan tedirginlik belirtileri gösterirken, eliyle bana dur işareti yaparak ayağa kalktı:"Bak ben gerçekten özür dilerim. Sadece tanışmak istediğim için böyle bir yol seçtim.Yanına gelsem konuşmayacak gibiydin.

Her neyse.. gerçekten çok üzgünüm. Şimdi burda bekle.. "

Böyle derken bir yandan da sağ eliyle ensesini ovalıyor ve yüzünü buruşturuyordu. 

"Gidemezsin zaten.. Hahh.. şimdi dur ben hemen birilerini çağıracağım. "diyerek hızla bir yöne koşmaya başladı.

Farkında olmadan tebessüm ettiğimi geç idrak edince ciddileştim ve asıl meseleme döndüm. Benim burkulan bir bileğim vardı burda.

Birkaç kez kalkmayı denesem de yapamayınca beklemeye başladım.

"Neden bekliyorum ki? Beni burda bırakıp gitti. Ben kan kaybından öleceğim. O da ceza almamak için kaçtı. Ben ölünce ne katilimi ne de beni  bulabilecekler. "

Gereksiz bir panikle heyecan yapmaya başladım. Ama bir dakika ya! Düşünmeye başladım.Ben yaralı değilim ki! Bana araba da çarpmadı. E o zaman? Belkide hafızamı kaybediyorumdur.

Kendi kendime evham yapmaya devam edecekken yanıma 50'li yaşlarında bir teyze geldi ve koluma girerek beni kaldırdı.

Üzerimi çırparken, bir yandan da söyleniyordu: "Ahh Burak ah. Bir gün de adam akıllı dur. Gencecik kızı soktuğun durumlara bak."

Cık cıklayarak bana baktı:"İyisin demi kızım?Şu bacaksız  oğlan yok mu? Kaç yaşına geldi hâlâ daha oyun peşinde. Seni eve götürüp buz koyalım oraya."

Tam itiraz edecekken beni susturdu.

"Hiçç.. itiraz istemem.Seni iyi edip göndermemiz lazım. "dedi.

Bende bu sevimli teyzeye hayır diyemediğim için gülümseyerek:"Peki teyzecim. "dedim.

Onu evi olduğunu düşündüğüm yere gelince dış kapıyı açarak, beni içeri geçirdi.

Asansöre kadar tek başıma zıplayarak, gittim.Birlikte asansöre binerek 2. katta indik.

Zile basarak, açılmasını bekledik.Bir müddet sonra parktaki adının Burak olduğunu öğrendiğim kişi kapıyı açtı.
Kısa bir süre göz göze geldiğimizde yüzünde fazlaca pişmanlık vardı. Girerken özür dilemeye çalıştı ama ona bakmadığım için susmak zorunda kaldı.

Azcık pişman olsun bakalım.Allah aşkına parkta kendi halinde takılan bir kızı kim durduk yere sallar ki?!

Ben bunları düşünürken teyze beni bir koridordan geçirip, bir odanın kapısını açarak, oradaki kanepeye oturttu.

"Sen bekle kızım. Ben şişliği alsın diye az bir hamur yapıyım bide buz getiriyim. "Diyerek bana baktı.

"Tamam teyze ben bekliyorum. "Diyerek baktım.

Kafa sallayarak odadan çıktı. Bir müddet sonra teyzenin geldiğini düşünerek tebessümle baktım.

Girenin parktaki çocuk olduğunu görünce kafamı eğdim.Tedirgin olduğunu tahmin ettiğimden birşey demedim.

Çarprazımdaki tekli koltuğa oturarak sıkıntılı bir nefes verdi. Hiç oralı olmadım ama bir anda gerçek dank etti. Biz kapalı bir odada başbaşayız. Aceleyle konuştum.

"Hemen çıkar mısın? "

"Neden? "Dedi sesindeki merakla.

"Şuan ikimizin burda olması hiç uygun değil. Şimdi çıkmalısın. "Dedim.

Gülerek yerinden kalktı ve farklı bir kapıyı açık bıraktı.

"Şimdi durabilirim o halde. "Dedi gülerek.

Bir an anlamazca baktım gözlerimi kısarak.

"İçeride kız kardeşim var. "dedi hafif bir buruklukla.

Biraz durup, odadan çıktığında merakıma yenik düşerek yerimden kalktım.

Zıplayarak açık bıraktığı kapıya yaklaştım. Kafamı içeri uzatınca bir an sarsıldım.Düşündüğüm şey kesinlikle böyle birşey değildi.

Yatakta sırtı başlığa dayalı açık kahverengi dalgalı saçlarıyla melek gibi bir kız duruyordu.

Kenarda bir sürü ilaç kutusu ve duvara dayanmış koltuk değnekleri.Sakince yanına yaklaşırken okuduğu kitaptan başını kaldırarak bana tebessüm etti.

Bende mırıltıyla:"Selamün aleyküm. "Dedim.

Neşeyle:"Ve aleyküm selam.Demek o güzel kız senmişsin.Bende daha farklı düşünmüştüm. Buyur gel otur. "dedi eliyle odasındaki pufları göstererek.

Tebessüm ederek oturdum.Ayağım feci halde ağrıyor olsa da bu durumda şükretmek geçti zihnimden sadece.

"Sevde ben. "Dedim. Gülünce bundan cesaret alarak devam ettim.

"19 yasindayım. Bazı sebeplerden dolayı sanırım iki yıl kadar burada kalacağım. Tek kardeşim ve bu çok sıkıcı. Her neyse.. şimdi de yanlış bulduğum durumlardan dolayı üniversite kaydımı dondurup, parkta sallanırken, düşüncesizin biri gelip beni salladı.

Bende kendimi salıncaktan attım. Şimdi de o düşüncesiz yüzünden burdayım. "Dedim nefesimi dışa vererek.

Yataktaki kız kıkırdıyordu:"Bende Melek. "dedi. Aynı görüntün gibi..  diye düşündüm.

"Ve bu düşüncesiz de abim Burak. "Dedi.

Eliyle gösterdiği yere bakınca kapıya dayanmış bir adet Burak gördüm. Mahcuplukla kafamı eğdim.

Şimdi.. şu dakikada kaybolmak istiyorum.

"Memnun oldum Sevde. "