Holiday in Spain [Flikken Maastricht]

8.

Wolfs was wakker geworden door geluiden; een krakende vloer en een stroef opengaande deur. Het was Eva die zich zachtjes over de houten vloer voortbewoog. Wolfs besloot zijn vriendin achterna te gaan. In het donker tastte hij naast zich, in de hoop nergens over te vallen.
"Eef?" Met een slaperige kreun in zijn stem liep hij de veranda op. Zijn vriendin zat op het speelkleed van Saar met haar benen gestrekt. Ze schrok op bij het horen van de zware stem, maar ontspande weer toen ze zijn vertrouwde, warme hand op haar schouder voelde.
"Kan je niet slapen?" vroeg Wolfs haar toen ze geen antwoord gaf. Ze haalde haar schouders op. Haar vriend nam plaats naast haar en legde een hand op haar blote bovenbeen. Ze was gehuld in enkel een slipje met daarop zijn overhemd, dat ze van hem had gepikt.
"Waarom ben jij wakker?" vroeg Eva.
Wolfs lachte.
"Ik hoorde ineens voetstappen."
Eva sloeg haar ogen neer.
"Sorry", zei ze schuldig.
Wolfs schudde zijn hoofd.
"Dat geeft toch niet", overtuigde hij haar. Hij voelde een koude rilling over zijn rug glijden. Buiten zitten in alleen een boxer was niet het perfecte plan geweest. Wolfs trok zijn knieën op en sloeg zijn armen over zijn benen heen.
"Heb je het koud?" lachte Eva.
Wolfs schudde stoer zijn hoofd. Hij maakte een arm los en streelde met zijn hand door de loshangende lokken van zijn partner.
"En als je bij mij ligt, kan je dan wel slapen?" vroeg hij fluisterend.
Eva glimlachte flauw. Ze legde haar hoofd tegen Wolfs' borst aan en sloot haar ogen. Ze gaf expres geen antwoord. Eva wist bijna zeker dat ze beter zou kunnen slapen in zijn stevige armen, platgedrukt tegen zijn stevige borst. Met het overmatige zweten zou ze wel kunnen leven.
Wolfs ging verzitten. Hij nam plaats achter Eva en drukte zijn borst tegen haar rug aan. Hij pakte haar rechterhand met zijn rechterhand vast en tilde ze omhoog. Hij wees naar boven, naar het heelal. Hun vingers trokken een denkbeeldige lijn tussen een aantal sterren.
"Kijk, de grote beer", bromde Wolfs met zijn zware stem. Hij ademde in haar nek, wat een warme gloed op de blote huid gaf.
"Een beer? Dat is toch geen beer?"
Wolfs glimlachte om de typische reactie van zijn vriendin.
"Ik kan er ook niets aan doen dat het zo heet."
Eva draaide haar gezicht een kwartslag om een kus op Wolfs' kaak te drukken, op zijn prikkende stoppelbaardje. Ze werd tegengehouden toen ze haar hoofd weer weg wilde draaien.
Wolfs pakte haar kin vast en drukte een kus op haar lippen.
"Beter", glimlachte hij.
Eva nestelde zich weer tegen haar vriend aan en wreef over zijn grote, mannelijke handen.
"Kijk, daar zie je Hercules." Wolfs wees naar een ander figuur in de lucht.
Eva volgde de bewegingen van zijn wijsvinger. Ze was oprecht geïnteresseerd in wat hij haar liet zien; iets wat niet vaak voorkwam. Wolfs had namelijk veel interesses die zij niet met hem deelde. Hij hield van middeleeuwse kunst en literatuur. Zij hield überhaupt niet van kunst, laat staan van boeken.
"Hoe weet jij dit allemaal?" vroeg Eva, na een tijdje zijn verhalen aangehoord te hebben. Bijna met iedere ster wist Wolfs een figuur te maken. Eva was ervan onder de indruk geraakt.
Met een scheve glimlach haalde Wolfs zijn schouders op.
"Vroeger was ik geïnteresseerd in het heelal en het sterrenstelsel. Op de middelbare school heb ik er ooit een werkstuk over gemaakt", vertelde hij.
Dat verklaarde zijn grote kennis.
"En dat heb jij allemaal onthouden?" vroeg Eva verbaasd. Het was natuurlijk zo'n vijfendertig jaar geleden geweest.
Wolfs knikte bevestigend en vertelde haar verder over de grootste planeten en de ontelbare sterren.
Eva voelde aan de soepele stof van haar katoenen overhemd en friemelde aan de kleine witte knoopjes. Ondertussen luisterend naar de fijne, lage stem van haar vriend. Ze genoot van de klank en van de warmte. Wat hij werkelijk uitkraamde ging voor een groot deel langs haar heen. Hij was veel te veel afleiding voor haar.
Zonder onderbreking sprak Wolfs door, zonder ophouden. De informatie die hij destijds in zijn hoofd had gestampt met behulp van dikke boeken uit de bibliotheek, kon hij klakkeloos opdreunen.
Eva sloot haar ogen en ademde diep in. Een teug frisse lucht vulde haar longen. Nu pas merkte ze dat de slaap haar nader stond.
"Eef?" Het was Wolfs die haar liet opschrikken.
"Hm?" humde ze terug. Langzaam opende ze haar ogen weer.
"Luister je wel? Ik vroeg je wat."
Betrapt staarde Eva naar haar voeten, die tussen die van Wolfs verscholen zaten. Op die manier hield hij haar warm.
"Sorry", zei ze hem, enigszins beschaamd.
"Geeft niet", stelde haar vriend haar gerust. Hij drukte een kus in haar nek en sloeg zijn armen stevig om haar middel.
"Misschien moeten we maar gaan slapen", stelde Eva voor.
Wolfs knikte bevestigend. Ook hij moest moeite doen om zijn ogen open te houden en niet in slaap te dommelen.
"Lijkt me een goed idee, het is vast al laat." Zuchtend stond Wolfs op van de houten vloer. Hij rekte zich uit tegen de kramp in zijn spieren.
Eva was ook opgestaan en imiteerde de bewegingen van haar vriend. Het duurde niet lang voordat ze weer vast werd gepakt. Zijn buik tegen haar rug en zijn stevige armen om haar middel. Exact zoals ze twee minuten daarvoor nog hadden gezeten.
"Blijf je bij me?" vroeg hij weer.
Eva zuchtte. Soms werd ze gek van zijn opdringerigheid, maar ze troostte zich met de gedachte dat hij het goed bedoelde. Stiekem vond ze het ook best schattig dat hij zo graag bij haar wilde zijn, al zou ze dat hem natuurlijk nooit vertellen.
"Kom, we gaan slapen", zei Eva tegen haar vriend, de eerder gestelde vraag negerend. Ze had gewoonweg geen zin om er wel op te reageren.
"Ja", verzuchtte Wolfs. Hij liet zijn vriendin los.
Eva liep al richting de openstaande schuifdeur.
Hij volgde haar op de voet en sloot de deur achter zich.
"Welterusten", fluisterde de bruinharige vrouw voor hem. Ze ging op haar tenen staan en gaf hem een kus, daarna liep ze van hem weg.
"Welterusten, lief."
Bij het horen van het koosnaampje draaide Eva zich kort om, om hem een dodelijke blik te gunnen. Eigenlijk moest ze haar best doen om niet te glimlachen, want stiekem, heel stiekem, kon ze het best waarderen.
De twee gingen ieder hun eigen weg. Eva naar de bloedhete kinderkamer en Wolfs naar zijn veel te lege tweepersoonsbed. Die laatste lag boven de deken met beide handen onder zijn hoofd. Hij blies lucht tussen zijn lippen vandaan en staarde met open ogen naar het plafond. De vermoeide Wolfs leek in één keer omgeslagen te zijn naar een nadenkende, niet vermoeide man. Hij was niet de enige die niet kon slapen.
Twee minuten later ging de schuifdeur van zijn kamer open. De lange steile haren werden meteen door Wolfs herkend. Het was Eva.
"Hé", bracht hij mompelend uit.
Zonder een reactie nam Eva plaats naast haar vriend in het bed. Ze legde haar hoofd op zijn borst en sloeg een arm om zijn middel. Tevreden sloot ze haar ogen.
Wolfs legde zijn hand op de hare en liet hun vingers met elkaar verstrengelen.
"Ik hou van je", verzuchtte hij glimlachend.
Een tevreden grijns rustte om Eva's lippen; eentje die de komende uren niet meer van haar gezicht zou verdwijnen. Het duurde niet lang voordat de twee samen in een vredige slaap belandden.

Eva was die ochtend vroeg wakker geworden, wat eigenlijk precies goed uit kwam. Zo kon ze ongemerkt terug in haar eigen bed kruipen en zouden zij en Wolfs geen irritante vragen van Fleur moeten beantwoorden.
In de middag was het grote gezin naar het strand gegaan, om daar tot de avond te vertoeven.
Eva lag op een badhanddoek te bakken in de zon. Wolfs zat met zijn baby in de schaduw van een palmboom en Fleur hielp haar oudste zusje met het maken van een zandkasteel. De kleuter was er alleen al snel genoeg weer klaar mee. Ze vond het veel te warm in de brandende zon.
"Gaan we zwemmen, Fleurtje?" vroeg ze smekend aan haar zus.
Fleur glimlachte en gooide het plastic schepje in de emmer als teken van bevestiging.
"Vooruit dan maar."
Enthousiast sprong Saar op uit het zand om uit de grote tas haar zwembandjes te halen. Ze werden in de handen van de volwassen vrouw geduwd, zodat zij de dingen kon opblazen en kon aandoen bij Saar.
"Pap, wij gaan zwemmen, oké?"zei Fleur tegen haar vader, die ondertussen diep in een leesboek verzonken zat.
Hij keek op en pakte de leesbril van zijn neus.
"Tuurlijk, schat", glimlachte hij. "Kijken jullie goed uit?" Hoe oud Fleur ook werd, ze bleef een van zijn kleine meisjes.
Fleur schudde glimlachend haar hoofd.
"Ja, pap", knikte ze, een diepe zucht binnenhoudend. Fleur pakte haar zusje bij de hand en samen liepen ze richting de zee.
Wolfs pakte zijn boek weer op, maar liet zijn blik op Eva hangen.
"Eef, smeer je je nog in? Je verbrand levend", zei hij haar bezorgd.
"Ja, zo", mompelde ze terug.
Wolfs liet een zucht uit zijn neus ontsnappen en legde het boek weer weg. Hij keek even of zijn baby goed lag op het kleedje, en pakte daarna de fles zonnebrandolie uit de tas. Zonder aankondiging spoot hij een dikke klodder op de rug van zijn vriendin.
"Wolfs!" bracht ze geschrokken uit bij het voelen van het koude goedje.
"Eigen schuld, eigenwijsje", lachte hij. Met zijn grote, stevige handen wreef hij de zonnebrand uit over haar rug. Zelfs de plekjes onder de bikinibandjes werden niet vergeten. Hij bleef wat langer hangen bij haar schouders, die uitgebreid gemasseerd werden.
Eva kreunde goedkeurend bij het voelen van zijn kundige bewegingen. Toen Wolfs zijn handen weghaalde protesteerde ze licht.
"Zo, jij zal niet verbranden", glimlachte Wolfs.
Eva draaide haar hoofd naar hem toe en bedankte hem.
"Moet ik de voorkant ook nog doen", vroeg Wolfs haar met een grijns rond zijn lippen.
Eva schudde lachend haar hoofd.
"Dat kan ik best zelf", zei ze, en ze trok de fles uit zijn handen.