Sokak Prensi

2.Bölüm

Kai adınıan Sehun olduğunu öğrendiği adamla birlikte küçük bir eve girdiğinde sıcaklığına şaşırmıştı.

"Umarım rahat edersin. Koltuk çok rahattır,daha önce çok kez deneyimledim"

Sehun Kaiye gülümseyip öndeki koltuğu tanıtırken Kai bedeninde fazlalık duran ceketini çıkarmaya çabalıyordu.

"Evin çok sıcak aynı ellerin gibi muhteşem hissettiriyor"

Kai farketmeden iltifat ettiğini anladığında Sehun çoktan kırmızının farklı tonlarıyla boyanıyordu.

"Teşekkür ederim. Üşümeyi sevmediğimden maaşımın yarısını faturaya yatırıyorum"

Kai uzun bir aradan sonra bu adama gerçekten içten gülümsüyordu. Şişko Sehun her insanın kaybettiğini düşündüğü saflığı barındırıyordu.

Demek ki hala böyle insanlar vardı. Belki değerleri bilinmiyordu fakat varlardı işte.

Daha fazla bir diyalog kurulmamıştı aralarında. Sehun temiz kokulu çarşaf, battaniye ve yastığı verip Kainin, odası olduğunu düşündüğü kapıdan içeri girip ardından kapatmıştı.

Kai bir gülümseme koyverdi ardından. Tanımdığı bir adamı kaç insan gecenin bu saatinde evine konuk edebilirdi ki. Neydi bu çocukta bu kadar teşekkür etme isteği uyandıran,onun orada kalmasını sağlayan.

Oysa Kai ona hiç yardımcı olmadığına adı kadar emindi. Aksine o kendisine yardımcı olmuş onu iyileştirmiş, kalacak bir yer vermişti.

Ya Kainin ilk defa inanmak için reddettiği tanrı yanındaydı. Ya da bu çocuk gerçek olamayacak kadar masumdu.

İkinci şıkkı değerlendirdi Kai. Sehunu kilolu bedeninin ardında ne kadar narin bir kalp taşıdığını farketmişti.

Komik olanda Kai hiç bir zaman insanların dış görünüşleriyle dalga geçmemişti. Nedenini o zamanlar bilmiyordu lakin şu an her şey bir bir yerine oturuyordu.

En çok itelenenler, ikinci sınıfa koyulanlar içlerinde iyilik barındırırdı, ki bu hep böyle olmamış mıydı zaten.

Daha fazla düşünmemek için çabaladı Kai. Gözlerini yumup bu sıcaklığın küçük ama huzurlu yuvanın tadını çıkartmak istiyordu.

Öyle de oldu iki beden karanlığa karışırken. Aslında ikisinin de dünyası zaten karanlığın ta kendisiydi...

~~~~~~•~~~~~~

Sabah Kai bağırma sesleriyle uykusundan uyandığında Sehunun ona saldıracak olmasını beklemiyordu.

"Kimsin sen? Kai sen misin? "

Bu çocuk onunla dalga mı geçiyordu yoksa bu şaka zevkli miydi.

"Sehun komik olduğunu mu düşünüyorsun"

Sehun elinde ona doğrulttuğu nesneyi kenara bırakarak Kainin hemen önünde bulunan masanın üzerine yavaşça oturdu.

"Üzgünüm senin olduğuna emin olmam gerekti"

Sehunun gözleri Kainin yüzünde dolanırken Kai rahatsızca boğazını temizlemişti.

"Bakınca anlamıyor musun.Kör müsün? "

Bu sefer rahatsız olma sırası Sehuna geçince derin bir nefes alıp gözlerini Kaiden uzak kalmaya zorladı.

"Prosopagnoziyim ben"

Kai anlamadığını belli edebilmek adına boş gözlerle bakarken. Sehun elbette anlamayacağını bildiği için kaldığı yerden anlatımına devam etmeye çabalıyordu.