( UMUDUN KIRINTILARI)

BÖLÜM 1

umutlarımız vardı geleceğ dağir
yanlızlı hiçbir zaman kaderimiz değildi. kimsesizlek bile değil !
mas mavi umutlarımız vardı
kelebekler kadar renkli .
kuşlar kadar ozgür.
hayaler vardi
Tertemiz beyaz dünyalarımız içindeki hayalerimiz renklerimiz bile var .
hayali olan insanlar özgür kuşlar gibidir. Umudu olan insanlar bağışlayıcıdırlar hatanın olduğu hayaler bile güzeldir .
umut için kelebek ler kadar renkli hayaler ve mavi , mavi özgürlüğü temsil eder umutları hayaleri renkleri tek temsil eden mavidir . ! ne ben maviydim nede o . şimdi kirlenmiş hayalerin esiriyiz . Simdi her yer siyah her yer karanlık .
ne beyazımız var ne siyahımız nede mavimiz ..... mavisi olmayan insanlarız artık . biz kötüyüz artık . biz kirlenmişiz artık insan oğlu ne mavi bıraktı bizde nede beyaz . benim hayalimin mavisi gök yüzünün rengi benim hayalerimin rengi benim ümitlerimin ümidi şimdi rengini belirleme vakti . mavilerimin mavisi gökyüzünün tek aşkı. mavi umudumun kırıntıları siyahı düşünen mavi . sıra bizde artık .

2 yıl önce babamı kaybetmekle başladı herşey . Bu gun 28 aralık baba bu gün ölümünün 3 ' cü yılına giriyoruz . Tam 3 yıldır yoksun 3 yıldır yanlızım ve kimsesizim . Kimsem yok . Sen olmadığndan bu yana annemde yok baba sen öldükden sonra içmeye başladı neyse artk kötü şeyler anlatmayacağım sana . gözyaşlarımı silip kalktım mezarın başına eğilerek mezar taşini öptüm hafif gözlerim dolmaya başlamıştı bile babama son kelimem hoşçakal oldu son bir keze ona baktım hayalimi süsleyen adama son kez özlem hasretiyle baktım ona ve şimdi gitme vakti mezarlıkta ilerlemeye başladım etrafima baktığımda bir cenaze gördüm etrafindaki insanlara baktim herkez ağlıyordu herkezin yüzündeki umutsuz bakışı gördüm tıpkı babamın mezarında olduğu günki gibi . Feryat eden kadına baktım onun içten olan feryadını birtek ben bilirim feryatları yeri göğü saliyacak derecede feryat eden kadının sağındaki çocuğu görünce ona hüzünle baktım çaresiz ve hic bir şeyden haberi olmayan cocuk etrafinı izlemekle meşküldü halbuki hisetiğini , babasının artık gelmiyeceğini , olmadığını biliyordu ve ya hisetini biliyordum yüzündeki çaresizlik ciden umutsuzdu . mas mavi gözleri boş bakiyordu artık . Belliydi babasi yoktu artik annesinin bacaklarına sarılınca kendi annemi hatırladım o gün cenazeye bile gelmemişti tek ailem olan annem bile gelmemişti ailesizlik ne kadar zor olabilir dediğim sözü hatırlayınca tekrar kendime geldim ve son kez o mas mavi gözlü küçük çocuğa bakıp ilerlemeye başladm .

toprak kokusunu içime çekmeye başladım bu koku paha biçilemez bi koku. mezarlıkta tek sevdiğim şey ise toprak kokusu mezarlıktan çıktığım an gerçek dünyaya dönmüstüm arabaların sesleri fabrikalarin dumanını bile göre biliyordum
Başımı hafìf gökyüze kaldırarak bakmaya başladım artık mavi değildi gök yüzü dumanlar arasında giri dumanlar sayesinde artık gök yüzü maviliģini kaybetmişti koyu maviyi görüyordum . Yağmur damlaları yüzüme değmeye başlamıştı bile yavaş yavaş damlaları hisetmeye başladım kısa bi sürede hızını
artdırmıştı başımı indirip insanlara baktığımda ise hepsinin yağmurdan kaçtığına tanık olmuştum halbuki yağmurun altında ıslanmak toprak kokusu kadar güzeldi yaģmurun yağması toprak kokusunu hisetmem icin en güzel hediydi . Babamla saatlerce yağmurun altında ıslandız zamnlar gözümde canlanmaya başladi .
kahkahalarimiz hayla kulaklarimda.
bana o zamnki bakışları o zmnki gülümsemesi herşeyi hatirliyorum .
Yağmuru bu yüzden seviyorum babamdan bana kalanlardan bir tanesi bu.

Birlikte her yağmur yaģdı zaman kahvemizi elimize alıp camın kenarında saatlerce otururduk .
Bazen kitap okurduk bazen dertleşirdik o benim herşeyimdi . Sevinçlerime ortak olan hayelarimi süsleyen tek insan renkleri bana sevdiren kuşlarin ozgur olduğunu bana anlatan tek insan . 3 yıldır yok ben 3 yıldır yanlızım kimsesizim ah be baba keşke gitmeden son bir kez sarıl saydım sana doya doya kokunu içime çeke bilseydim güzelce yuzune bakıp sana espiriler yapsaydım .
bana her zamnki gibi elma suratlı deseydin bilseydim gidiceğini sana kızmazdım be baba .