Dark romance with a bit of pink #Netties2016

Hoofdstuk 3 ✔︎

Dark romance with a bit of pink

Hoofdstuk 3 ~ You look like the Joker when you smile

"Bekijk me niet zo," mompelde ik wanneer Caleb me vies aankeek.

"Ik voel me precies een kleuter! Ik heb wel al een rijbewijs hoor," bromde hij. "En je hebt mij ontvoerd!"

Ik rolde mijn ogen. "Ik heb je niet ontvoerd, ik hield me gewoon aan een belofte die ik met mijn vriendinnen gemaakt heb."

Hij trok een wenkbrauw op, iets waarvoor ik hem bewonderde. Ik kon alleen einde wenkbrauwen omhoog trekken. "Wat? Je hebt beloofd dat je me ging ontvoeren?"

Ik schudde mijn hoofd en wreef mijn haar uit mijn ogen. "Ik moest beloven dat als ik je ooit terug zag, ik je mee op date moest nemen."

Opnieuw keek hij me aan alsof ik uit Mars kwam. "Waarom zou je dat beloven? Nee, waarom zou je me op date meenemen?"

Ik haalde mijn schouders op. "Ik vind je interssant."

Caleb mompelde iets, maar ik negeerde hem en keek in de spiegel naar mijn moeder. Ze staarde geamuseerd voor zich uit.

"Waar zijn Ally en Amy eigenlijk?" vroeg ik.

"Naar huis, maar je moest ze bellen als terug was," antwoordde ze en keek vlug in de achteruitkijkspiegel.

 Knikkend keek ik weer naar Caleb, die nors voor zich uit staarde.

Ik gaf hem een duwtje tegen zijn schouder. "Hey donderwolk, de zon schijnt!" lachte ik en wees uit het raam.

Hij trok een wenkbrauw op. "Je weet toch dat het bijna donker is?"

Ik keek uit het raam en hield op met lachen. Het was inderdaad al bijna donker.

Caleb grijnsde in overwinning en keek dan weer uit het raam. Ik kon het niet helpen dan naar hem te staren, zijn grijns was niet echt een grijns. Maar het was een emotie.

Wel soort van.

"We zijn er," zei mijn moeder en parkeerde.

Caleb keek nieuwsgierig naar buiten. "Waar zijn we?" vroeg hij en keek verward aar het oude, bruine gebouw.

"Schaatsbaan," antwoordde ik opgewonden.

Hij gromde. "Ik heb een hekel aan schaatsen, en aan het ijs en aan de koude."

Ik rolde mijn ogen. "Grompot," mompelde ik en stapte uit.

Mijn moeder deed het zelfde en we wachtte op Caleb om uit te stappen. Maar natuurlijk stapte hij niet uit. Mijn moeder trok vragend een wenkbrauw op. Ik trok mijn schouders op en wandelde naar de andere kant van de auto. Daarna zwaaide ik de auto deur op, iets te abrupt blijkbaar, want Caleb tuimelde de auto uit.

Oeps.

Hij gromde en ik hield mijn hand naar hem uit. Terwijl hij me geërgerd aankeek zette hij zich, zonder mijn hand aan te nemen, recht.

Ik zuchtte. Hij was zo koppig.

"Kom op," mompelde ik en nam zijn arm vast.

"Dag mam," riep ik naar haar en wuifde. 

"Bel me als ik jullie moet komen halen en veel plezier," riep ze terug en zwaaide enthousiast. 

Caleb maakte en ongelovig geluidje als ze veelplezier zei.

Ik rolde mijn ogen. "Licht op donderwolk, schaatsen is leuk."

Hij lachte droog. "Ik word gewoon gekidnapt en gedwongen om te gaan schaatsen. Ooh het plezier," zei hij sarcastisch.