Τι γίνεται όταν το παρελθον ξανά ερθει στην επιφάνεια;
Η Αντιγόνη Ρήγα είναι ή κόρη του γνωστού επιχειρηματία Γιάννη Ρήγα. Τι γίνεται όταν ο πατέρας της την αναγκάζει να παντρευτει κάποιον που της ράγισε την καρδιά;
Ο Μιχάλης Οικονόμου είναι γιος...
-Μια μέρα μοιραία θα τραβήξουμε και εμείς δρόμους χωριστούς... Αλλα μην ξεχάσεις ποτε πως όσο σε αγάπησα εγώ δεν θα σε αγαπήσει κανένας άλλος...
-LordPoems
(Ακούστε το τραγούδι...)
Το επόμενο πρωί ξύπνησα και βρισκόμουν στο κρεβάτι μου; Πως βρέθηκα εγώ εδω; Σηκώθηκα απο το κρεβάτι και κατάλαβα οτι φορούσα μόνο ενα πουκάμισο του Μιχάλη... Βγηκα απο το δωμάτιο και κατεβηκα την μαρμάρινη σκάλα...
Πήγα στο σαλόνι και είδα τον Μιχάλη να κάθεται στον καναπέ με κατεβασμένο το κεφάλι.. «Μιχάλη;»ρώτησα και με κοίταξε.. «μωρό μου...»είπε και σηκωθηκε απο τον καναπέ... Με πλησίασε και με έκλεισε στην αγκαλιά του.. «που ήσουν το βράδυ;»ρώτησα μόλις "βγήκα" απο την αγκαλιά του... «Αντιγόνη πραγματικά δεν θυμάμαι τιποτα...Το μόνο που θυμάμαι ειναι οτι τσακωθήκαμε και μετα μπηκα και πάλι στο κλαμπ...»είπε και κάθησε στον καναπέ...
«έφυγες μαζί με μια ξανθιά ετσι;» ρώτησα και έβαλε τα χέρια του στο κεφάλι του.. «θα σου πω την αλήθεια αλλά δεν θελω να φύγεις..!»είπε και πήρε μια ανάσα.. «δεν σου εγγυούμαι τίποτα..!»είπα και στάυροσα τα χερια μου κάτω απο το στήθος μου.. «το πρωι ξύπνησα σε ενα σπίτι και δίπλα μου ήταν μια ξανθιά... Δεν θυμάμαι τίποτα άλλο όμως από εχθές το βράδυ..!»είπε και έκλεισα τα ματια μου...
«τι εννοείς δεν θυμάσαι τίποτα Μιχάλη; Πως γίνετε να μην θυμάσαι;»ρώτησα ενώ τον κοιτούσα κατάματα... «δεν ξέρω πργαματικά...»είπε και αναστέναξα.. «όποτε θυμηθείς πες μου και εμένα για να ξέρω..!»είπα και ανέβηκα την μαρμάρινη σκάλα.. Πήγα στο δωμάτιο μας και αφού έκλεισα την πόρτα ξάπλωσα στο κρεβάτι... Πως γίνεται να λέει πως δεν θυμάται γαμώτο;
Μπορεί να εκανε κάτι με αυτην την ξανθιά και να μου λέει εμένα οτι δεν θυμάται... "Μπορεί όντως να μην έγινε κάτι" Πετάχτηκε ή σπαστική φωνούλα στο κεφάλι μου και έκλεισα τα ματια μου.. Ποιο είναι το συμπέρασμα από όλο αυτό; Οτι πάλι καταλήγω να πληγώνομαι....Ξανά και ξανά... Και αυτη ή φορά ηταν ή τελειωτική......
Εχω αρχίσει να χάνω τον εαυτό μου σιγά-σιγά.... Την μια στιγμή μπορεί να ειναι όλο μέλι γάλα και την επόμενη να μαλώνουμε σαν τα κοκόρια... Αυτή ή σχέση δεν βγάζει πουθενά... Το μονο που δημιουργεί είναι πόνο... Σωστα; Συνέχισα να εδω τα ματια μου κλειστά και ''χάθηκα'' για λίγα λεπτά στην πόλη των ονείρων...
Επειτα από λιγα λεπτά όμως ενιωσα κάποιον να ξαπλώνει δίπλα μου αλλά δεν έδωσα σημασία... Επειτα απο λίγο άφησε ενα φιλί στον λαιμό μου και άνοιξα τα μάτια μου...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
«Θυμηθηκες.τελικά τι έγινε εχθες;»ρώτησα μπας και μάθω τι έγινε εχθες τελικά αλλά τιποτα... «σου λέω δεν θυμάμαι τίποτα..Είναι λες και έπαθα black out..»είπε και με τράβηξε στην αγκαλιά του... Τώρα εγω τι να κάνω; Να τον πιστέψω ή όχι; «μπορείς να με αφήσεις για λίγο μόνη μου;»ρώτησα ενώ γύρισα την πλάτη μου προς τον Μιχάλη...
«Αντιγόνη...»είπε και άγγιξε τον ώμο μου... «απλά άσε με μόνη σε παρακαλώ..!»είπα και σηκώθηκε από το κρεβάτι και βγήκε από το δωμάτιο... Την στιγμή που πήγα να κλείσω τα μάτια μου ήρθε μύνημα στο κινητό μου... Το άνοιξα και είδα μια φωτογραφία... Η φωτογραφία έδειχνε τον Μιχάλη να φεύγει με μια ξανθιά απο το μπαρ.... "Μπορει να μην έχουμε και τις καλύτερες σχέσεις αλλά δεν θα μου άρεσε να ήμουν στην θέση σου... Μαργαρίτα..» Τι στο διάολο ηταν τώρα αυτο;
Χευ πατάτες,τι κάνετε; Το ξέρω οτι το κεφάλαιο είναι υπερβολικά μικρό αλλά δεν ειμαι καλά... Χθες το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ καθόλου... Λοιπόν ή κατάσταση μυρίζει μπαρούτι οπότε δεν λέω κάτι άλλο... Τα λεμε στο επόμενο κεφάλαιο πατάες....😚
