BEA
"Ano ba naman yan baby? Why did you stopped your treatment without my permission?" Gustuhin ko mang magalit sa ginawa ni Jho, eh hindi ko pa rin magagawa dahil alam kong mas ikakasama ito ng pakiramdam niya.
"Gusto ko lang na maging masaya ka" simple niyang sagot sa aking tanong na kailangan ng napakaraming rason.
"So sa tingin mo matutuwa na ako niyan? Jho, look at me" at sinunod naman niya ako "It's for the sake of your life.." unti unti nang namumuo ang mga luha sa aaking mga mata.
"I know, pero please, I want to live normally kahit ilang days na lang, months, o kung sswertehin years" napayuko siya sa kanyang sinabi.
"Don't cry baby, please. I don't want to see you getting hurt. It hurts me two times"
"Kaya nga i stopped my treatment para hindi na ako masaktan and at the same time its all for you" paliwanag pa niya.
"I understand, but please. Stay with me, please" pakiusap ko "kung mamamatay ka, mauuna muna ako"
"Hindi na kailangan" ngumiti pa siya saakin.
Nabalot kami ng katahimikan kaya naisipan kong kausapin siya tungkol sa mga bagay na alam kong ikakasaya niya.
"Do you want to eat something?" I asked her.
Tumango naman siya "potato corner please, sweet corn" at nagpout pa siya sa harap ko.
"Hindi ba bawal yun?" Tanong ko sakanya then she just shrug. "Wait I'll ask your mom"
"Bilis please" pagmamakaawa pa niya.
Binilisan ko ang pagbaba galing sa room niya papunta kila tita Lovel na ngayon ay naguusap kasama yung ibang family members nila.
"Tita, can I ask something po?" Tanong ko. Nagexcuse na rin ako kasi masyadong seryoso ang kanilang usapan and its all about Jho.
"Sige Bea ano yun?" Pilit na ngumiti si Tita saakin pero hindi pa rin mawawala ang lungkot sa kanyang mga mata.
"Okay lang ba kung kumain si Jho ng fries?" Tanong ko "hindi po ba masama sakanya yun?" Dagdag ko pa.
"Hindi naman ata Bea, pero wag mo siyang pakainin ng marami ha. Baka biglang sumama yung pakiramdam niya"
Tumango naman ako "yes Tita, thank you po"
Agad naman akong umakyat para sabihin kay Jho na pwede siyang kumain nun. Pagbukas ko ng pinto ay naabutan ko siyang may sinusulat kaso patapos na rin kaya hindi ko na nabasa pa.
"Stay here ha, I'll buy you---"
"Baby, sasama ako please" napailing naman ako. Hindi pwede noh, ayokong mapaaga yung pagkawala niya. Hindi ako handa.
"Hindi pwede baby, promise. 10 minutes and I'll be back with your fries. I promise" sabi ko sakanya pero hindi ata siya payag.
"Ayoko, 10 minutes? Matagal yun eh"
Wala na akong nagawa kundi ang pasuotin siya ng jacket at tulungang bumaba sakanyang kinahihigaan. Oo nga 10 minutes, matagal na yun. I don't want to lose her yet.
"Thank you," she said while we're walking downstairs. Nagulat naman sila tita kung bakit bumaba siya.
"Jho, anak. Hindi ka pwe--" pero bago pa man makapagsalita si tita Lovel ay pinutol na ito ni Jho.
"Ma, bibili lang kami ng pagkain. And promise sayo ni Bea na ibabalik niya ako dito right bei?" Ngumiti ako ng pilit at tumango.
I know I can fulfill that promise.
