Don't Hurt Me ¥ Ft. One Direction

hoofdstuk 23

pov. Niall

Verbaasd kijk ik haar na, sinds wanneer stond ze er? Een gevoel van spijt gaat er door me heen, ze heeft alles gezien. Ik ga met mijn hand over mijn gezicht, ik voel wat nats als ik bij mijn neus aankom. Ik trek mijn hand terug en kijk er naar, rood, van mijn bloed afkomstig. Ik loop naar de doucheruimte om mijn gezicht schoon te maken. Als ik klaar ben loop ik naar de woonkamer, ik zie Amy al zitten. Ze is tv aan het kijken, voorzichtig ga ik naast haar zitten. "Het spijt me." zeg ik, ze doet alsof ze me niet gehoord heeft en kijkt verder. Hoe kan ik dit ooit goed maken, gefrustreerd haal ik mijn hand door mijn haar. "Kan ik iets doen om het goed te maken?" waag ik een kans om haar te laten praten, met succes. "Ja, mij mijn gang te laten gaan en het met harry goed maken." zegt ze, haar blik op de tv houdend. Verbrijsterd kijk ik haar aan, het is net alsof het alleen mijn fout is dat zij met een fuckboy kust. "Goed." snauw ik en sta op, eerst die hufter zien te vinden. Na heel lang zoeken geef ik het op, ik ben zelfs buiten wezen kijken. Ik besluit naar Amy te gaan en te zeggen dat ik het niet kan goed maken omdat hij er niet is, ik tref Liam aan in de woonkamer. "Weet jij waar Amy is? Of Harry?" vraag ik, hij knikt en wijst naar de slaapruimte. Ik mompel nog bedankt en loop naar de kamer, als ik de deur open doe schrik ik me rot. "Jullie bekijken het maar!" schreeuw ik, ik loop weg en besluit even rond te lopen om de beelden te verwerken. Als zij hoer wilt spelen met die hufter doet ze maar, ik houd haar niet meer tegen. En als ze gebroken word door die klootzak heeft ze Zayn nog. Ik loop het centrum in, even langs de Starbucks. Wanneer ik mijn bestelling gedaan heb wil ik gaan zitten aan een tafeltje, maar er is geen enkel tafeltje leeg. Ik zie een meisje alleen zitten en plaats me maar aan haar tafeltje. "Hoi, goed dat je vraagt of je hier mag zitten." zegt ze, ik rol met mijn ogen en besluit niet te antwoorden. "Ik ben Margit, en jij?" vraagt ze terwijl ze haar hand uitsteekt, ik neem hem aan. "Niall." antwoord ik. Ze knikt, "Ik ken je ergens van" zegt ze, ik grinnik en antwoord niet, ik sta op als mijn naam word geroepen om mijn starbucks te halen en ga dan terug zitten bij het meisje. "Wat doe je hier eigenlijk?" vraagt ze, ik zucht. "Gedoe met mijn vrienden en zusje." zeg ik, en zonder er over na te denken vertel ik heel het verhaal, ze luistert er aandachtig naar en heeft me nog geen enkele keer onderbroken. "Dat is best erg, misschien moet je met je zusje en die jongen apart praten zonder een discussie te voeren. Dat helpt vast wel." zegt ze na het hele verhaal te horen, ik knik en glimlach naar haar. Even kijk ik op de klok die er hangt, het is al best laat. Ik sta op en geef haar een knuffel, "ik moet echt gaan, sorry." zeg ik snel, we zwaaien nog even naar elkaar. Ik hoor haar nog wat schreeuwen maar versta het al niet meer. Als ik voor de bus sta realiseer ik me dat ik haar nummer niet heb gevraagd, real fucking shit.