BEN İLK KEZ SENDE ANLADIM

BEN BÖYLE BİR ÖLÜMÜ HAKETMİYORUM

Gözlerimi açtığım ilk dakikada keder geldi sineme.

Sonra baktım ki çaresizliğin dipsiz kuyusundayım.

Duvarlar üstüme daraltırcasına geliyor.

Bir lokma ekmek beni istemeden,

Tütünün lezzetine varıyorum.

Galiba şu sıralar yoksunluğu tam anlamıyla yaşıyorum.

Her şeyin ters gittiği şu zamanda,

Yalnızlığıma yenik düşen bir rüzgar gibi,

Ölüm bana çok tatlı geliyor.

Tüm bunların yanında hayallerimin ucuzluğuna da bakıyorum,

Gerçekleşmeyen her tutkumdan bir umutsuzluk kapısı açılıyor,

Kapatamıyorum...

Çakmak taşındaki kıvılcımdan,

İlk tütün tanesinin yanışına kadar,

Geçen bir usul yolculukta,

Ben...

Ben gencecik yaşımda,

Sanki dünyanın bütün yükünü omzumda hissediyorum.

Silkelenmek en büyük arzusu gönlümün

Annemin yüreğindeki bütün masumlukla,

Bütün kederle, bütün sıcaklıkla...

Ben...

Ben bu yaşta böyle bir ölümü hak etmiyorum!