A Fall from the Sky

Chapter 2: Nirvana

"I named her after you."

Heaven's POV

NAALIMPUNGATAN ako nang marinig ko ang boses ni Mirage, "Uy Heaven, ok ka na?"

Nakatayo siya sa aking tabi. Napalinga ako sa paligid. Nasa isa kaming kwarto na medyo may pagka-dim yung ilaw. Medyo nahihilo pa ako. Nagbu-blur pa ang paningin ko. Muli akong napatingin kay Mirage at pagtingin ko sa kanya, may katabi siyang mga ano.

Napabalikwas ako sa aking pagkakahiga at hindi ko na napigilan — napasigaw na ako, "AHHHH!"

"Uy Heaven! Ano bang nangyayari sa'yo?!"

Nanginginig ako sa kilabot. Nagtindigan na namang muli ang balahibo ko.

"Mirage! M—may ano kasi e. M—may mga anghel sa tabi mo!"

Wala na akong pakialam kung sabihan niya akong baliw. Maniwala man siya o hindi, pero meron talaga. Hindi lang isa, marami sila.

Nakatingin lang si Mirage sa akin na para bang hindi siya makapaniwala sa aking sinabi. Maya-maya pa ay tumawa siya ng napakalakas. Pati yung mga anghel sa likuran niya ay nagtawanan na rin.

"Oh? B-bakit ka tumatawa?! Nakikita mo rin sila?" tanong ko.

"Oo naman." patuloy pa rin ang pagtawa niya.

Ganun naman pala. Nakikita naman pala niya, e ba't parang okay lang sa kanya?!

"Hindi ba weird? Tingnan mo, may pakpak sila! Hindi sila tao!" at sa halip na matakot ay mas lalo pang lumakas yung tawa niya sa sinabi ko. Ano bang nakakatawa sa mga sinabi ko?

"Ano ka ba Heaven! Empleyado sila dito! Naka-costume lang silang pang-anghel!" sagot ni Mirage na tatawa-tawa pa rin.

Napanganga ako sa sinabi niya, "A-ano?!" hindi ko alam kung matutuwa ba ako o maiinis.

Bumangon ako sa aking pagkakahiga at hinawakan ang isa sa mga anghel na empleyado raw. Kinurot ko pa ang isa sa kanila. Napa "aray" naman siya. Hinawakan ko pa ang pakpak nung isa — peke nga. She's right, they're not real angels. Napeke nga ako.

Napahinga ako ng malalim. Nakakahiya pero wala na e nangyari na. Sumigaw ka raw ba naman dahil sa mga anghel na akala mong tunay tapos yun pala peke lang? Paranoid ka na talaga Heaven.

At bago pa ako tuluyang mabaliw, hinarap ko si Mirage, "Teka nga muna, nasa'n ba tayo at bakit may mga gan'yan dito?" tanong ko sa kanya.

"Nandito tayo sa angel shop ng Tita ko. Anything you need na may kinalaman sa mga angels nandito at sila, mga empleyado sila rito. Ganyan ang uniform nila."

Napalinga ako sa paligid, "Ganun? So nasa'n tayo ngayon?" tanong ko pa.

"Nasa shop pa rin. Ito yung room ng mga empleyado. Stay-in kasi sila rito sa shop." Napatango na lamang ako. So that explains it all.

Sabi ni Mirage sa akin, nahimatay raw ako kanina sa labas ng shop kaya dinala nila ako sa loob.

Lumabas na kami ng kwarto at saka naglakad. Ilang minuto rin ang inilakad namin hanggang sa makarating kami sa mismong shop. Sumalubong sa akin ang napakaraming angel stuff — from small to big figurines, paintings, sculptures, chimes, chains at marami pang iba.

"Hi Tita! This is my friend, Heaven and she's looking for an angel doll." pagpapakilala sa akin ni Mirage sa isang middle aged na babae. Ngumiti naman ito sa akin. Sa tingin ko ay nasa early 30's na siya at kahit pa may edad na ay hindi pa rin maitatanggi ang kagandahan niya. She looks so stunning in her white dress. Mukha rin siyang anghel, wala nga lang pakpak.