Full Moon

1. Tears

Ik kijk in zijn hazelbruine ogen. Luke staart mij droevig aan. "Jade" kan hij nog net uitbrengen. Ik vecht tegen mijn tranen. "Het komt goed" zeg ik tegen hem en eigenlijk ook tegen mijzelf. Dat afscheid nemen moeilijk is merk ik overduidelijk. Ik denk terug aan alle mooie momenten die Luke en ik samen hebben doorgebracht.
Onze eerste date in de bios was alweer meer dan een jaar geleden maar ik weet het nog alsof het gisteren was. We gingen naar 'The Hungergames' en hadden zo'n grote bak popcorn gekocht die na vijf minuten alweer op was. Ik weet nog goed dat hij mijn hand pakte tijdens zo'n eng stukje.
Een traan rolt over mijn wang maar Luke veegt hem weg. Ik kijk hem weer aan. Ook zijn ogen vullen zich met tranen. Snel sla ik mijn armen om hem heen en druk mijn lippen op de zijne. Ik hoor mijn moeder roepen dat we nu echt naar huis moeten en langzaam maak ik mijn lippen los van de zijne. Dit was waarschijnlijk onze laatste zoen.
Ik mompel nog een soort van doei en draai mij om. Achter mij hoor ik Luke nog roepen dat we elke dag zullen Skypen. Mijn moeder staat ongeduldig bij de auto te wachten. Snapt ze soms niet dat dit echt kut is? Ik stap in de auto en doe gelijk mijn oortjes is om een gesprek met mijn moeder te vermijden. Het meest zielige liedje uit mijn afspeellijst klinkt uit mijn oortjes en leun met hoofd tegen het raam terwijl ik naar buiten kijk net zoals je dat altijd in van die muziekvideo's ziet. Nog een laatste keer kijk ik naar Luke en zwaai hem uit tot ik hem niet meer kan zien. Dit was het dan...

Thuis:
Ik laat mijzelf op mijn bed vallen en druk mijn kussen tegen mijn gezicht. Mijn mobiel begint te trillen en ik zie dat Skylar mij probeert te bellen. Snel leg ik mijn mobiel weer terug om hem na vijf seconden toch maar weer op te pakken. Nog net op tijd neem ik op. Skylar begint meteen enthousiast over van alles en nog wat te vertellen. Ik luister maar half en probeer mijn ah's en oh's zo echt mogelijk over te laten komen. Na een paar minuten is ze eindelijk uitgepraat. "Hé Jade, gaat het wel?" Ik schrik op uit mijn gedachten en antwoord iets vaags. Haar stem klinkt nu bezorgd en ze probeert mij op te vrolijken. "Was het moeilijk om van Luke afscheid te nemen?" Ik knik langzaam maar dat weet ze natuurlijk niet. "Zal ik anders vanavond nog even langskomen?" Deze keer antwoord ik wel en zeg dat ik wel wat vrolijkheid kan gebruiken. Na wat kusgeluidjes van Skylar hang ik op. Ik heb zin om haar zo te zien want dan heb ik tenminste nog iets leuks vandaag...

Mijn eerste deel van dit verhaal! Ik hoop dat jullie het leuk vinden👍🏻